علی شریعت دوست- به تازگی در فضای مجازی و خصوصاً در اینستاگرام به صورت فراوان مشاهده میشود که برخی از روی دلسوزی و عده ای صرفاً برای خنده و سرگرمی پست ها و کلیپهایی منتشر میکنند که حاوی شوخی های توهین آمیز و بعضاً تمسخر برخی مسئولان است. متاسفانه حتی برخی منبری ها نیز از قافله عقب نمانده اند و سخنانی مطرح میکنند که مصداق بارز غیبت و توهین بهشمار میرود و عدهای نیز این سخنان را به سرعت در فضای مجازی پخش میکنند.
رهبر معظم انقلاب در پایان جلسات درس خارج فقه خود با موضوع غیبت فرمودند: «این خیلی مهم است. واقعاً یکی از چیزهائی که ما همهمان [باید توجه کنیم]، به مردم هم باید بگوئیم، یاد بدهیم که توجه بکنند این است که: به صرف توهم این که حالا این کار مصلحت دارد، دستشان را، یا قلمشان را، یا وبلاگشان را آزاد نکنند که هر چه به دهنشان آمد، آن را بگویند؛ اینجور نیست، چون وسائل مدرن امروز همه مشمول همین حکم است. یعنی خواندن وبلاگ هم مثل خواندن کاغذ است، کتاب است، نامه است، مثل شنیدن حرف است. استماع غیبت شامل همهی اینها میشود» (89/10/7)
باید حواسمان باشد مرز بین انتقاد و غیبت و توهین و افترا بسیار باریک است. در این مورد فرقی هم نمیکند این کلیپ حاوی غیبت از سوی یک منبری مشهور بیان شده باشد یا یک فرد عوام؛ مطمئن باشیم از شدت گناه توهین و غیبت کاسته نخواهد شد.
ضمن اینکه حتی تماشای چنین کلیپ یا تصویری ما را در گناه آن غیبت شریک میکند! زیرا در روایات غیبت کننده و شنونده آن را باهم در این گناه شریک دانسته اند.