احمد میرزا ییان- یک‌بار دیگر قهرمانی نماینده ایران در آسیا از دست رفت و ورزش ما از نبود مدیریت اصولی و ساختار غلط در فوتبال لطمه دید.برای بررسی و واکاوی دلایل شکست لازم است با واقع بینی و درایت مسائل را تحلیل کرد.اینکه چرا بعد از ۲۷ سال بار دیگر یک نماینده باشگاهی از کشورمان نتوانست به قهرمانی دست پیدا کند؟ اینکه در رده ملی چرا تیم امید ما نزدیک به نیم قرن نتوانسته جواز حضور در المپیک را کسب کند؟ و...! نمایندگان فوتبال شرق آسیا بر اساس کدام طرح و برنامه توفیق خود را در ورزش تکرار می کنند و ما به چه دلیل و منطقی از قافله عقب افتاده ایم؟
باید قبول کرد که ما راه را اشتباه پیموه ایم و رقبای آسیایی با اصلاح ساختار فوتبال باشگاهی و ملی به هدف رسیده اند. راه دور نرویم و به تقابل اخیر دو تیم پرسپولیس و اولسان هیوندا نگاهی واقع بینانه وعمیق داشته باشیم و ببینیم فوتبال باشگاهی چگونه از فقدان‌مدیریت رنج‌می برد؟ پرسپولیس طی یک سال و اندی پنج مدیر عامل عوض کرد. این تغییرات متعدد و بی ثباتی در مدیریت بساط تضعیف تیم را فراهم‌کرد.
چوب حراج به پیکره تیم
تاسف انگیز است،وقتی می بینیم بعد از قهرمانی پرسپولیس در منطقه غرب آسیا و رسیدن به فینال ،چوب حراج به پیکره تیم زده می‌شود و مانند گوشت قربانی ،نفرات شاخص یکی پس از دیگری از تیم جدا می شوند. جدا شدن شجاع خلیل زاده، مهدی ترابی، علی علیپور، محمد نادری و بیرانوند در یک سال اخیر برای تیمی که باید در رده بالای فوتبال آسیا رقابت کند حقیقتا جبران‌ناپذیر است.
این نفرات شاخص به دلیل کمبود منابع مالی و نقائص و کاستی فراوان در مفاد قراردادهایشان از پیکره تیم جدا شدند.حال آنکه رقیب کره ای علیرغم داشتن ۷ ملی پوش و ستاره تیم امید کشورش،۴ بازیکن اثر گذار خارجی جذب کرد. کره نظام‌باشگاهی خود را اصلاح کرده و مانند ژاپن با کار زیر بنایی حرکت‌رو به‌جلو داشته است.
اولسان‌در همین‌مسابقات نقاط ضعف خود در خطوط حمله و دفاع را با به خدمت گرفتن نگرائو، یانسن، بولتویس و داویدسون از برزیل، هلند، نروژ و استرالیا جبران‌کرد و ما نفرات مان‌را یکی پس از دیگری از دست دادیم.
****
حضور تاجر و صاحب منصب سیاسی
****
این بی ثباتی و بی سامانی بیانگر این‌نکته اساسی است که با صنعت باشگاهداری و نظام تیم داری بیگانه هستیم و مدیریت فوتبالی در عصر کنونی را بلد نیستیم . برای اصلاح امور به جای استفاده از‌عناصر متخصص و مدیران فوتبالی دست به دامن تاجر و صاحب منصب سیاسی شده ایم و هر از گاهی کارمندان دستگاه ورزش و مامور دستگاه‌نظارتی و انتظامی را بر مصدر کار قرارداده ایم !
باشگاه‌پرسپولیس از ابتدای فصل برای تقویت‌خط حمله خود و با تلاش فراوان در صدد جذب مهاجم شش دانگ‌بود، حال آنکه در‌فصل پیش به راحتی گادوین منشا را از دست داد(او در پایان‌هفته هفتم با زدن ۹ گل برای گل گهر آقای گل لیگ برتر است).
این ندانم‌کاری ها و لغزش های مدیریتی در باشگاهها بیداد می کند و مختص باشگاه پرسپولیس نیست.در عرصه کلان ورزش و مدیریت فوتبال هم‌نگاه درستی نداریم.
فدراسیون‌فوتبال مدتها است در بلاتکلیفی به سر می برد و صاحبش را نمی شناسد.
فوتبالی که بیش از چهل سال درگیر اساسنامه و اصلاح قید و بند های آن است،طبیعی است که با از دست دادن زمان و فرصت‌های طلایی از رقبا عقب می ماند. باید از این سلسله شکست ها و ناکامی ها درس گرفت . باید مانند کره ای ها به زیر ساختها توجه داشت و اصلاح نظام باشگاهداری را در اولویت قرار داد و به هدف رسید.
