آرشام خدادوست - رامین ناصرنصیر را اغلب مخاطبان به‌واسطه کارهای طنز و کمدی می‌شناسند. کمتر پیش آمده ناصرنصیر را در کاری ببینیم که خنده بر لبان مخاطب ننشاند و این خودش یکی از ویژگی‌های طنزپردازان موفق است. از جنگ۷۷ و پشت کنکوری‌ها تا سه پنج دو و قهوه تلخ ناصرنصیر کوشیده همواره با اتکا به متن و چاشنی بداهه‌هایش موقعیت‌های مفرح بیافریند.
با این بازیگر درباره کارهای تازه‌اش و چگونگی تولید در دل کرونا گپ زده‌ایم.
از کارهای تازه‌تان بگویید. کار تلویزیونی خاصی در ماه‌های اخیر داشته‌اید؟
اخیرا مشغول بازی در مجموعه بچه‌محل بوده‌ام که به کارگردانی داریوش فرضیانی برای شبکه دو پخش می‌شد. یک مجموعه کودکانه که سعی شده طوری تولید شود که به اندازه کودکان بتواند مورد توجه والدینی که کنار بچه‌های خود به تماشای تلویزیون می‌نشینند، قرار گیرد.
کار برای کودک آن هم در تلویزیون نیاز بسیاری به درک فراگیری رسانه دارد. این مساله کار را دشوار نمی‌کند؟
اگر عشق و علاقه باشد هیچ کاری دشوار نخواهد بود و به‌نظرم هیچ انسانی نیست که کاری را دوست داشته باشد و از انجام آن لذت نبرد. کار برای کودکان ذاتا شادی‌آور است چون به کودک باید سرگرمی دهید و اگر نتوانید کودک را سرگرم کنید سخت بتوانید پیام مدنظر خود را ارائه کنید.
به نظر می‌رسد بچه‌محل از این حیث که تلاش کرده پیام‌های خود را در قالب سرگرمی صرف ارائه کند برنامه موفقی است؟
حرفه‌ای‌گری در انتخاب عوامل تولید سریال‌های تلویزیونی خیلی کمک می‌کند که کار زود به نتیجه برسد و این‌که فرضیایی در این سریال تلاش کرده تیم حرفه‌ای کارکشته‌ای را کنار خود داشته باشد خیلی زود به نتیجه رسیده و باعث شده برنامه تقریبا مورد قبول کودکان واقع شود یعنی هم سرگرم کند و هم پیام‌هایش را درست و بجا به بیننده بدهد.
از بازیگری در ایام کرونا برایمان بگویید.
در شرایط کرونا خیلی از اقشار جامعه مجبورند کارشان را انجام دهند. مثلا آن دستفروش یا گلفروش سر چهارراه یا آن پیک موتوری یا مسافرکش اگر کار نکنند یقین بدانید گرفتار مشکلات متعدد مالی خواهند شد و حالا در دل کرونا و با افزایش گاه‌و بیگاه قیمت اقلام ضروری، مشکلات بیشتر هم خواهد شد. کار بازیگران هم در زمره همین مشاغل است و فی‌الواقع اگر کار نکنیم گرفتاری مالی به سراغمان خواهد آمد.
مگر چند درصد بازیگران وضع مالی خوبی دارند؟
کم هستند بازیگرانی که مرفه باشند و بدنه جامعه بازیگری درست مثل آدم‌های عادی جامعه گذران زندگی می‌کنند. خیلی از همکاران با نگرانی سر پروژه می‌روند ولی سعی می‌کنند با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کاری کنند که همه‌چیز کاملا ایمن و در سلامت برگزار شود.
ضربات اقتصادی که کرونا به اقتصاد هنرمندان وارد کرده را چطور می‌بینید؟
حدود یک‌سال اخیر که کرونا شیوع پیدا کرده به‌واسطه کم شدن تولیدات در تلویزیون، خیلی از هنرمندان رشته‌های مختلف با توجه به افزایش مدام قیمت اجناس با مشکلات جدی مالی برخورد کرده‌اند. از همه بدتر اوضاع بچه‌های تئاتر است و باید دولت وارد قضیه بشود و از هنرمندان حمایت‌های لازم را انجام بدهد.
تلویزیون چقدر در این اوضاع به هنرمندان کمک کرده است؟
تلویزیون به‌واسطه نیاز مخاطب برای تامین خوراک دیداری در این مدت فعال بوده و سریال‌هایی تولید شده است که لااقل تا حدودی چرخ اقتصادی عوامل را چرخانده ولی در کلیت امر سیستم رسانه ملی به‌نحوی است که فقط به هنرمندانی که در پروژه‌ها فعالیت می‌کنند دستمزد پرداخت می‌کند و حمایت مالی خارج از این چارچوب وجود ندارد.
البته با توجه به کمبودهای مالی نمی‌توان بیشتر از این هم انتظار داشت.
بله قطعا. اوضاع مالی تلویزیون به دلايل مختلف زیاد خوب نیست که بتواند در این زمینه ورودی داشته باشد. تلویزیون دستمزد عوامل سریال‌هایی را که تولید می‌کند به‌سختی پرداخت می‌کند و برخی از مواقع قسط دستمزدها پرداختش به تعویق می‌افتد ولی با این همه اگر جریان تولیدات تلویزیونی شتاب بیشتری بگیرد قطعا خواهد توانست موجبات رفع مشکلات اقتصادی لااقل بخشی از هنرمندان را فراهم کند.
تولید سریال یا برنامه تلویزیونی در دوران کرونا از منظر محتوایی چقدر متفاوت از دوران پیشاکرونا است؟
از نظر محتوایی با دو گروه محتوا روبه‌رو هستیم؛ دسته اول محتواهایی است که پیشتر تصویب شده و در این دوره به تولید رسیده که از این دسته محتواها نمی‌شود انتظار داشت از کرونا بگویند. دسته دوم محصولات که حین کرونا نگارش شده‌اند، می‌توانند به اختصار یا تفصیل از مشکلات کرونایی جامعه بگویند بلکه مورد توجه قرار گیرد و اسباب خیر شود. در کل مردم همیشه به آرامش نیاز دارند و حالا که کرونا هم آمده و آسیب‌های زیادی را به جامعه وارد کرده این سنت آرامش‌بخشی به مخاطب باید اولویت باشد.
همه همکاران در تلویزیون و حتی رادیو به‌دنبال این باشند که محتواهای آرامش‌بخش و سرگرم‌کننده
تولید کنند.
برخی می‌گویند آگاهی‌بخشی در تعارض با آرامش‌بخشی است؛ در‌واقع وقتی مردم با جزئیات وقایع آشنا شوند، اضطراب‌شان بیشتر می‌شود.
آگاهی‌بخشی هم باید در نهایت آرامش انجام شود و این‌که فکر کنیم ساختار برنامه‌ای که می‌خواهد اطلاعات آماری درباره کرونا دهد، نمی‌تواند آرامش‌بخش باشد، اصلا درست نیست. تمام محتواهای خبری-تحلیلی یا محتواهای نمایشی می‌توانند متکی بر عنصر ایجاد آرامش تولید و عرضه شوند تا مخاطب حتی سختگیرانه‌ترین توصیه‌های بهداشتی را در نهایت آرامش دریافت کند.
و در نهایت از کرونا و طنز تلویزیونی بگویید.
کمدی در همه ادوار یکی از گونه‌های پرمخاطب بوده است و حالا که کرونا کلی تشویش را به ذهن و جسم مخاطب وارد کرده شاید بتوان با تولید طنزهای موقعیتی که از حال و روز جامعه تاثیر گرفته باشند کاری کرد که مخاطب حداقل از نظر روانی کمی احساس لذت کند که این احساس روحی خودش می‌تواند به کاستن از استرس‌های ناشی از کرونا کمک کند.
منبع: روزنامه جام جم
