كمیته اخلاق كجای فوتبال است؟

دو اتفاق مشابه در دو نقطه جهان؛ دو اتفاق فوتبالی با دو برخورد کاملاً متفاوت، دو برخورد؛ یکی کاملاً حرفه‌ای و دیگری کاملاً آماتور و تحت فشار!

شنبه شب آنتونیو کونته، سرمربی تیم فوتبال اینترمیلان ایتالیا وقتی در پایان بازی مقابل اودینزه که به تساوی بدون گل انجامید به داور مسابقه اعتراض کرد و علت نتیجه نگرفتن تیمش را به او نسبت داد، بلافاصله با کارت قرمز روبه‌رو شد. جالب اینکه لحظاتی بعد و در تونل منتهی به رختکن داور بازی گابریله اوریالی، مدیر فنی اینتر را هم به دلیل پرخاشگری با کارت قرمز جریمه کرد و حالا همه منتظر ارائه گزارش او در خصوص این اتفاقات هستند. گزارشی که احتمالاً محرومیت‌های بیشتری را هم برای کونته و اوریالی در پی خواهد داشت.

این اتفاق یک رخداد کاملاً طبیعی در فوتبال حرفه‌ای دنیاست. کونته خودش هم معتقد است که نباید به داور مسابقه پرخاشگری می‌کرده، حتی اگر نظر او به ضرر تیمش تمام می‌شد و این یعنی اطاعت از قانون در سطح اول فوتبال جهان.

شنبه شب و چند ساعت قبل از بازی اینتر با اودینزه، اما یک بازی هم در ایران انجام شد. دیدار استقلال مقابل سایپا، مسابقه‌ای که نمونه این پرخاشگری به داور مسابقه عیناً در آن دیده شد، اما نه خبری از برخورد بود و نه خبری از اخراج. جالب‌تر اینکه در پایان بازی هم تیم داوری مقصر اصلی شکست عنوان شد، در حالی که اگر داور مسابقه قاطعیت داشت باید تیم شکست خورده این دیدار، نیمه دوم را با یک بازیکن کمتر و البته بدون سرمربی و مربی بازی می‌کرد.

تفاوت از زمین تا آسمان است؛ آنجا ایتالیاست با فوتبالی که از جمیع جهات قابل مقایسه با فوتبال ایران نیست، فوتبالی قانونمند که مربی و بازیکنانش خوب می‌دانند نباید در برابر قانون پا را از گلیم‌شان بیشتر دراز کنند و نمی‌توانند، چون نام بزرگ دارند هرگونه که دل‌شان خواست رفتار کنند. فوتبالی که ساختارش درست تعریف شده و هر کس در جایگاه خودش پاسخگوست. اینجا و در فوتبال ایران، اما داور مسابقه چنان تحت فشار قرار می‌گیرد که حتی جرئت در آوردن کارت از جیبش را ندارد و تازه آخر بازی هم متهم به جانبداری می‌شود. بحث، تنها بحث استقلال نیست، ساختار فوتبال ایران اینقدر نادرست تعریف شده که حتی نمی‌تواند جلوی گردنکشی و پرخاشگری‌های مداوم عده‌ای خاص را بگیرد. یک روز آبی، یک روز قرمز، روز دیگر زرد و یا هر رنگ دیگر، مسئله این است که پرخاشگری عادت فوتبال ایران شده و آن روز که باید جلوی آن گرفته نشد تا امروز هم پرخاشگران و هم حامیان آن‌ها وقیحانه‌تر در میادین فوتبال تاخت و تاز کنند و کسی هم جلودارشان نباشد.

حال سؤال اصلی این است که کمیته صیانت از اخلاق در فوتبال کجاست. مسئولی که نگران آینده انتخابات فدراسیون فوتبال برای حفظ صندلی مدیریت خود است، امروز دقیقاً مشغول چه کاری است که هوادارانی که در خانه فوتبال را تماشا می‌کنند در هر مسابقه باید شاهد جنجال و پرخاشگری بازیکنان و نیمکت‌نشینان تیم‌های مختلف لیگ برتری باشند، تازه این‌ها مواردی است که جلوی دوربین می‌رود و خدا می‌داند در سایر مسابقات فوتبال چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. این حاصل سوءمدیریتی است که سال‌ها در فوتبال ایران ریشه دوانده است. امروز به راحتی می‌توان فلان بازیکن یا فلان مربی را جریمه کرد و بعد هم مدعی شد که مشابه کار ایتالیایی‌ها با کونته را انجام داده‌ایم، اما آیا کار درست می‌شود، آیا اساس فوتبال اصلاح خواهد شد. پرخاشگری‌های امروز ریشه در عدم برخورد درست دارد و این برخورد را کسانی باید انجام می‌دادند که امروز هم با بی‌خیالی تمام فقط نظاره‌گر بداخلاقی‌ها، پرده‌دری‌ها و بهانه‌جویی‌های بیهوده فوتبالی‌ها هستند.