به گزارش نما ، معصومه حق جو: در این وبینار سمیه حاجوی، شهردارمنطقه 7، محمود شورجه دکترای برنامه‌ریزی شهری، دکتر هادی هاشمی رزینی دکترای روان‌شناسی و عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و دکتر «زهرانژادبهرام» نایب رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر حضور داشتند.
تا زمانی که فضاهای عمومی شهری برای کم‌توانان جسمی دسترس‌پذیر نشود، آموزش و اشتغال آنها میسر نیست. شهرداری‌های مناطق مختلف از جمله منطقه ۷ هم برای مناسب‌سازی شهر آستین‌های خود را بالا زده‌اند. امروز در شهرهای بزرگ، مناسب‌سازی معابر و کیفیت دسترسی به اماکن و مراکز مختلف در رفاه و آسایش معلولان ضرورتی مهم است. «شعاری که امروز در شهرداری باید به آن جامه عمل پوشانده شود، تهران شهری برای همه است. شهری برای همه یعنی همه افراد را در نظر بگیریم.» شهردار منطقه ۷ در وبینار تخصصی استفاده معلولان از فضاهای عمومی شهری با این مطلب ادامه داد: «شاید در گذشته به این موضوع پرداخته نشده بود و ما شهری متأثر از آشفتگی‌های بسیار می‌دیدیم، چه از لحاظ کم‌توانان جسمی و چه از لحاظ کودکان، سالمندان و حتی افرادی که شرایط جسمی بهتری دارند.
هنوز دستگاه‌های خودپردازی در شهر می‌بینیم که در پله‌ها قرار گرفته و دسترسی مناسبی برای کسانی که از شرایط جسمی خوبی برخوردار نیستند، ندارند. این حداقل‌ها در شهر دیده نشده است.» به گفته «سمیه حاجوی»، شورای شهر پنجم در مدیریت جدید شهری تأکید بسیار بر این داشت که در دوره زمانی فعلی، شهر و معابر و خیابان‌ها را به نحوی طراحی کنیم که این مناسب‌سازی برای کم‌توانان جسمی قابل لمس باشد. در واقع قصد داریم رفتار اجتماعی عادلانه‌تری با آنها داشته باشیم. بنابراین طبق برنامه‌ریزی، معابر و ساختمان‌ها وسراهای محله را مهیای حضور همه اقشار به‌خصوص معلولان و خانواده‌های دارای معلول کردیم.» او ادامه داد: «خیابان‌های هویزه و قدوسی از معابری بودند که در آنها به‌صورت کامل پیاده‌روسازی بتنی انجام شد.
در خیابان قدوسی در ضلع شمالی، نوار بساوایی پلیمری به‌عنوان مسیر ویژه نابینایان نصب شد. کلیه تابلوها و علائم ترافیکی لازم هم برای تردد معلولان جانمایی شده است. در مسیر دوچرخه در خیابان دماوند حدفاصل خیابان سبلان تا میدان امام حسین(ع) هم اتفاق‌های خوبی رقم خورد و نصب علائم ترافیکی و مناسب‌سازی معابر رعایت شد.» طبق گفته‌های شهردار منطقه 7ساختمان ناحیه ۱ و ۴ شهرداری هم کاملاً مناسب‌سازی شده است: «بخشی از ساختمان ناحیه ۳ مناسب‌سازی شده و تا پایان سال به اتمام می‌رسد. در ساختمان منطقه هم دسترسی از پارکینگ برای معلولان مهیا نبود که جک معلول و نوار بساوایی هم نصب شد.»
- مناسب‌سازی بوستان‌ها وسراهای محله
شهرداری منطقه ۷ برای مناسب‌سازی‌سراهای محله هم اقدام کرده است: «در سرای محله ارامنه و سرای محله بهار عملیات مناسب‌سازی به‌صورت کامل انجام شده است. پیشرفت فیزیکی صددرصدی در این‌سراها موجب شد تا مناسب‌سازی سرای محله دیگری را هم شروع کنیم. کلیه بوستان‌هایی که با حمایت کمیسیون ماده ۷ شورای شهر توانستیم خریداری کنیم، ۱۸ هزارمترمربع به سرانه فضای سبز منطقه افزوده است. همین موضوع حضور بیشتر مردم در پارک‌ها و فضای سبز را رقم می‌زند.» به گفته حاجوی، بوستان هورفر با مساحت ۳ هزار مربع کاملاً مناسب‌سازی شده است: «بوستان بخشی‌فر با بازدید میدانی دکتر زهرانژادبهرام، نایب رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر و با کمک سازمان نوسازی افتتاح و کامل مناسب‌سازی شد. در بوستان اندیشه چندین گزارش داشتیم که مناسب‌سازی شده ولی فاز به فاز اعلام شده بود و حالا امروز می‌توانیم بگوییم کلیه ورودی‌های بوستان اندیشه البته منهای سرای محله که داخل بوستان اندیشه هست، مناسب‌سازی انجام شده است. سرای محله واقع در بوستان اندیشه را هم تلاش می‌کنیم در اسرع وقت مهیای حضور معلولان کنیم. امیدواریم کلیه معابر منطقه ۷ را بتوانیم مهیای حضور کم‌توانان جسمی کنیم.»
- انجمن‌های معلولان راه را روشن کردند
نایب رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر هم در این وبینار بیان کرد: «آنچه امروز مطرح می‌کنیم حاصل یکسری تجربه‌ها و مطالعات اولیه‌ای است که انجام شده و یقینا اگر مشارکت و حضور کم‌توانان جسمی در انجمن‌ها نبود شاید امروز نمی‌توانستیم کمی سربلند نسبت به مدیریت شهری در حوزه مناسب‌سازی ورود کنیم. انجمن‌های معلولان توانست راه را برای ما با نظارت مداوم روشن کند.» دکتر «زهرانژادبهرام» ادامه داد: «شاید در نوشتار و گفتار این موضوع نیامده باشد که شهرداری تهران کدام راهبرد را انتخاب کرده است. اما از نظر من هر دو راهبرد انتخاب شده است. راهبرد اول شهر دسترس‌پذیر است که به‌عنوان گام نخست اجرایی، مورد توجه قرار دارد و راهبرد دوم، شهر فراگیر به‌عنوان راهبرد اصلی است.
امکان ندارد وارد محدوده‌ای شهری بشوید و دغدغه این را نداشته باشید که پروژه‌ها مناسب‌سازی شده‌اند یا نه. حتی اگر اوایل، مدیران شهری کم توجهی می‌کردند انجمن‌های معلولان و تشکل‌های غیردولتی آنها، به‌صورت مداوم در فضای مجازی مشکلات را مورد اعتراض قرار می‌دادند و می‌گفتند در این مکان به‌عنوان مثال مناسب‌سازی انجام نشده و باید مورد توجه قرار بگیرد.» به گفته نایب رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای‌شهر زمان درازی باید اختصاص داده بشود تا بتوان نواقص این شهر بزرگ را برطرف کرد: «اگر خوش بین باشیم حداقل ۲۰ سالی زمان می‌برد تا بتوان شهر را از هر جهت آماده‌سازی کرد. خوشبختانه شهرداران به این مسئله بسیار حساس شده‌اند و این موضوع، امروز به یک جریان اجتماعی تبدیل شده که مراقبت و مداومت نیاز دارد.»
- شهردار منطقه ۷
قصد داریم رفتار اجتماعی عادلانه‌تری داشته باشیم. بنابراین طبق برنامه‌ریزی، معابر و ساختمان‌ها و سراهای محله را مهیای حضور همه اقشار به‌خصوص معلولان و خانواده‌های دارای معلول کردیم
- پای صحبت معلولان
پیرامون این وبینار نظر چند نفر از کم‌توانان جسمی را هم جویا شدیم. «الهام هاشمی» یکی از کم‌توانان ساکن در منطقه ۷ و محله سبلان جنوبی درباره مناسب‌سازی معابر می‌گوید: «مناسب‌سازی برای افراد دارای معلولیت در همه جای دنیا مورد توجه است، اما متأسفانه در کشور ما کمتر به این موضوع مهم پرداخته می‌شود. در همین محله سبلان کوچه‌ها و خیابان‌ها مناسب رفت‌وآمد ما نیست. بارها اتفاق افتاده به دلیل خرابی آسفالت برای تردد دچار مشکل شده‌ام.» «مریم محسنی» کم‌توان دیگری است که از میزان اجاره‌بها گلایه دارد: «موضوع مهمی که با آن مواجهیم این هست که خانه‌ها یا پله دارند یا اگر آسانسور داشته باشند هزینه اجاره‌بهای بیشتری باید بپردازیم.»
او معتقد است جدا از مسائل مربوط به مناسب‌سازی معابر و نامناسب بودن ساختمان‌ها هنوز در جامعه برای نحوه برخورد با افراد دارای معلولیت از جمله نابینایان و کم‌بینایان هم فرهنگسازی نشده است. «مصطفی اسکندرزاده» که کم‌بیناست هم می‌گوید که بی‌توجهی به این قشر باعث انزوای آنها و دوری از جامعه می‌شود: «در کشورهای دیگر روشندلان همچون دیگر اعضای جامعه از حقوق شهروندی یکسانی برخوردارند. فراهم کردن امکانات برای این افراد باعث می‌شود تا راحت‌تر و بهتر زندگی کنند. مناسب‌سازی ساختمان‌های اداره‌ها و مراکز تجاری باید برای کسانی که دچار مشکلات جسمی هستند، در اولویت شهرداری باشد. اما بانک‌ها و مؤسسات و سیستم حمل‌ونقل شرایطی ندارند که برای ما مناسب باشد.» او ادامه می‌دهد: «ایستگاه‌های مترو هم اغلب آسانسور و رمپ ندارند.
برای وارد شدن به فضای سبز با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم و ورودی‌های بوستان برای حرکت ویلچر و سه‌چرخه مناسب‌سازی نشده است. مکان‌های خدماتی محله مانند بانک‌ها و مرکز پلیس+۱۰ هم اغلب آسانسور ندارند و باید با کمک دیگران به آنجا مراجعه کنیم. حتی رمپ‌های ورودی برخی اماکن نامناسب و ناایمن است و ممکن است ما را دچار سانحه کند.»
