زهرا صفاری- فردی از پیامبر خدا پرسید: «اگر شب قدر را دریابم، از خدا چه چیزی مسئلت کنم؟» حضرت فرمود: «عافیت را» (مستدرک الوسائل، ج 7، ص 458)
در روایات از دعا به مغز عبادت تعبیر شده و شبهای قدر نیز بهار دعاست. وقتی خداوند قادر متعال فرموده بخوانید مرا، نخواندن و کم گذاشتن در دعا از ضعف ماست.
خداوند از طریق دعا به انسان متذکر میشود که بنده من، هرچه هست منم، مبادا برای رسیدن به حاجات و رفع مشکلات درب خانه مرا گم کنی. و دعا کلید ورود به درگاه الهی است.
البته وجود تنگناها و مشکلات در زندگی لزوماً از سر قهر الهی نیست و چه بسا برای این است که تلنگری باشد تا حواسمان را جمع کنیم و منیت را در وجودمان از بین ببریم و بدانیم کسی نیستیم و به در خانه معبود خویش برویم.
امام موسیبنجعفر(ع) میفرمایند: «بر شما باد به دعا کردن، چرا؟ پس به تحقیق، آن کسی که به درگاه پروردگار عالم دعا و مسئلت میکند و طلبش را فقط به درگاه خدا میبرد؛ بلا را برمیگرداند، هر چند که تحقیقاً آن بلا مقدّر شده و قضای آن، حتمی شده باشد.»
نکته اینجاست که قضا با مقدّرات، متفاوت است. قضا، نزدیک به مقدّر است، ولی هنوز مقدّر نشده است ولی مقدّر برتر از قضاست.
مثال ساده اش این است که بعد از بررسی های فراوان و تحقیق و تفحص محکومیتی برای فردی در نظر گرفته میشود. در مرحله بعدی باید آن حکم امضاء و تایید نهایی بشود.
حال اگر کسی بگوید نکته جدیدی پیدا کردم یا شفیعی آوردم شاید قاضی نظرش تغییر کند میگویند: این مطالب برای قبل از اینهاست، تحقیقات انجام شده، قاضی هم تأیید کرده، فقط میخواهند امضاء کنند و دیگر نمیشود کاری کرد.
مگر اینکه یک فرد بسیار با نفوذ بتواند در این مرحله حکم را برگرداند. میفرماید آن فرد قدرتمند و ذی نفوذ دعای شماست!
درباره شبهای قدر گفته اند شب نوزدهم شب تبیین است، شب بیست و یکم تثبیت و شب بیست و سوم شب امضاء و تایید نهایی است.
در شرایط کنونی که امتحانات و ابتلائات الهی بیش از هر زمان دیگری است اما متأسفانه میبینیم که امید بشر هنوز به دستان ناتوان سایر انسانهاست و نقش و اهمیت و جایگاه دعا از درگاه الهی را فراموش کرده ایم. حال که در آستانه شبهای قدر هستیم و پیامبر بهترین اعمال را طلب عافیت برشمردند چه بهتر که برای همه مسلمانان و همه ابناء بشر دعا کنیم و از خدای منان عافیت همگانی و رفع هرگونه بیماری را طلب نماییم.