نگهبان قانون اساسی

شورای نگهبان با توجه به مسئولیت سنگین احراز صلاحیت نامزدها در پست های مهم مدیریتی کشور، هیچ وقت نمی تواند همه افراد را راضی نگه دارد،بیشترین حساست ها و گله مندی ها از این شورا، به احزار صلاحیت ها و اعمال قانون "نظارت بر انتخابات" بر می گردد .
در واقع شورای نگهبان به مثابه یک صافی و فیلتر در نظام اسلامی عمل می کند تا افراد فاقد صلاحیت به پست های مهم مدیریتی نظام همچون ریاست جمهوری وارد نشوند، کاملا روشن است که افراد و گروه های سیاسی که به این پست ها چشم طمع دوخته اند وقتی به دلیل نداشتن شرایط و صلاحیت نمی توانند از فیلتر شورای نگهبان عبور کنند، خود و هواداران آنها علیه شورای نگهبان سر و صدا به راه خواهد انداخت و این شورا را مورد هجمه قرار می دهند، به دلیل همین موارد است که امام خمینی(ره) در وصیت نامه ی خود خطاب به شورای نگهبان می فرمایند: «و از شورای نگهبان می‌خواهم و توصیه می‌کنم، چه در نسل حاضر و چه در نسل‌های آینده که باکمال دقت و قدرت وظایف اسلامی و ملی خود را ایفا و تحت تأثیر هیچ قدرتی واقع نشوند».
اصل احراز صلاحیت نامزدها برای تصدی پست های مهم کشوری،در تمامی نظام های سیاسی مبتنی بر رأی مردم، یک اصل عقلایی و پذیرفته‌شده است.
در هر کشور و نظام سیاسی، یک نهاد مشخص این وظیفه را بر عهده دارد و افرادی که دارای شایستگی لازم هستند در معرض رای مردم قرار می گیرند ؛ به عنوان نمونه می توان به " دیوان عالی عدالت" در فرانسه و یا " دادگاه قانون اساسی" در ترکیه اشاره کرد که همچون شورای نگهبان وظیفه ی احراز صلاحیت و نظارت بر نامزدها را برعهده دارند. بنابراین نمیتوان متوقع بود که افرادی بدون داشتن حداقل های شایستگی برای پذیرش پست های مهم کشوری پا به عرصه انتخابات بگذارند، شورای نگهبان نه می تواند و نه این حق را دارد که بنا بر مصلحت اندیشی، افرادی را که دارای صلاحیت لازم برای تصدی پست های مهم کشوری نیستند تایید کند، امام خامنه ای در این مورد می فرمایند: " کاری که شما انجام میدهید، بسیار کار مهمی است. این کار خلاصه‌اش عبارت از این است که کسانی که بناست برای کشور و ملت تصمیم بگیرند - چه در قالب مجلس خبرگان، چه در قالب مجلس شورای اسلامی، چه در قالب رئیس جمهوری - و سرنوشت کشور به دست اینها داده میشود، از صلاحیت لازم برخوردار باشند. نمیشود هر کسی را مسلط بر سرنوشت مردم کرد. صلاحیتهائی لازم است. آن کسی که بناست رئیس قوه‌ی مجریه‌ی کشور بشود؛ یعنی همه‌ی موجودی کشور، دارائی کشور، امکانات کشور در اختیار او باشد، برای اینکه به مدت چهار سال این کشور را اداره کند، نظم بدهد، پیش ببرد، آباد کند، مشکلاتش را برطرف کند؛ نمیشود هر کسی بیاید در اینجا قرار بگیرد؛ صلاحیتهائی لازم است. اثبات صلاحیت، امضای صلاحیت یا رد صلاحیت، یک وظیفه است. اگر این را از مجموعه‌ی فعالیتهای نظام برداریم، چیزی برای نظام باقی نمی‌ماند.