سعید احمدیان- پیروزی استقلال در یک‌چهارم نهایی جام حذفی نشان داد که آبی‌ها برخلاف لیگ بیستم که مقابل قرمزها یک مساوی و یک شکست داشته‌اند در جام حذفی راه برد قرمزها را خوب بلدند و پس از برد شهریور گذشته در مرحله نیمه‌نهایی، پنج‌شنبه شب هم در مرحله یک‌چهارم مقابل قرمزها پیروز شدند.
سرد و کسل‌کننده و با کمترین موقعیت خطرناک که هواداران را از جای‌شان نیم‌خیز کند. هوادارانی که پای گیرنده‌های تلویزیون شمار خمیازه‌های‌شان از دست در رفته بود، این حکایت دربی ۹۶ بود، دربی یک‌چهارم نهایی جام حذفی سایه‌ای از دربی‌های جذاب لیگ بیستم بود. استرس و ترس از حذف شدن در مسابقه‌ای که در پایان آن باید نام یک تیم به عنوان برنده اعلام می‌شد و مساوی معنا نداشت، سبب شده بود هم یحیی گل‌محمدی و هم فرهاد مجیدی با تفکرات‌شان به پای بازیکنان وزنه ببندند تا دربی ۹۶ در اکثر دقایق یک بازی محتاطانه و حوصله سربر باشد. مسابقه‌ای که در نهایت در پایان ۱۲۰ دقیقه به پنالتی‌ها کشیده شد و این‌بار هم آبی‌ها مانند شهریور سال گذشته که پرسپولیس را در نیمه‌نهایی حذفی حذف کرده بودند، پیروزی‌شان را در ضیافت پنالتی‌ها تکرار کردند تا راهی نیمه‌نهایی شوند. پرسپولیسی‌ها هم با این شکست تمام تمرکزشان را روی لیگ و سه بازی پایانی برای پنجمین قهرمانی متوالی خواهند گذاشت.
فرهاد مجیدی؛ من به این‌ها نمی‌بازم!
سرمربی استقلال در تمام هفته‌های اخیر مانند یک جنگجو، یک نبرد‌تمام عیار را تجربه می‌کند، یک سمت حریفان آبی‌ها در لیگ و جام حذفی و سمت دیگر مدیران باشگاه و خودی‌ها. در این نبرد او، اما تا اینجای کار نشان داده که نمی‌خواهد ببازد و پس از هر برد این جمله را خطاب به مسئولان باشگاه تکرار کرده است: «من به این‌ها نمی‌بازم.» مانند پنج‌شنبه شب که آن را مقابل میکروفون‌های حاضر در میکسزون استادیوم آزادی تکرار کرد، آن هم پس از یک برد مهم مقابل پرسپولیس تا پس از نتایج قابل قبول در لیگ در جام حذفی هم استقلالی‌ها با مجیدی سرشان را بالا بگیرند. آن‌ها اگرچه با چند لغزش در یک‌سوم آخر لیگ، دست‌شان از رسیدن به جام کوتاه ماند، اما حالا با برد رقیب دیرینه در ضربات پنالتی یک قدم دیگر به قهرمانی در جام حذفی نزدیک شده‌اند، جامی که مجیدی پس از اتفاقات سال گذشته که نتوانست به‌رغم به فینال رساندن استقلال روی نیمکت این تیم برابر تراکتور در بازی نهایی بنشیند، انگیزه زیادی برای بالا بردن آن دارد، اولین جام سرمربی جوان استقلال که قطعاً برای او شیرین‌تر از هر جام دیگری خواهد بود.
یحیی گل‌محمدی؛ مزد ترس
پنج‌شنبه شب خبری از پرسپولیس هجومی و تیمی که تنها در هجده قدم حریف جولان می‌داد، نبود. قرمزها یک تیم محتاط بودند که مانند حریف‌شان استقلال میل به حمله نداشتند و بیشتر هوش و حواس‌شان به جای تلاش برای رساندن توپ به دروازه حریف به این بود که توپ از خط دروازه‌شان رد نشود! این شمایل تیمی بود که یحیی گل‌محمدی به میدان فرستاده بود. مربی‌ای که شاگردانش در لیگ در آستانه پنجمین قهرمانی پشت سر هم هستند، اما پرسپولیس لیگ با پرسپولیس جام حذفی زمین تا آسمان تفاوت داشت، تفاوتی که باید آن را از چشم گل‌محمدی دید. مربی که مانند مجیدی، اولویت اول تیمش نباختن بود و حواسش نبود که دربی جام حذفی در پایان ۹۰ دقیقه یا ضربات پنالتی یک برنده خواهد داشت. این احتیاط در کنار تعویضی‌هایی که پنالتی‌های‌شان را به هدر دادند سبب شد برخلاف مجیدی که پس از سوت پایان فغانی روی ابر‌ها بود، گل‌محمدی در طرف بازنده دربی یک‌چهارم حذفی نای بلند شدن از روی نیمکت را نداشته باشد.
علیرضا فغانی؛ بازگشت شماره یک
از هفتم شهریور ۹۸ تا ۲۴ تیر ۱۴۰۰، از بازی استقلال و فولاد در هفته دوم لیگ نوزدهم تا مصاف استقلال و پرسپولیس در یک‌چهارم نهایی جام حذفی، از آخرین بازی که پیش از مهاجرت به استرالیا در ایران سوت زد تا بازگشت دوباره‌اش به میادین داوری ایران، چیزی نزدیک به دو سال طول کشید. حساسیت هفته‌های پایانی لیگ و قضاوت‌های پرحرف و حدیث در لیگ بیستم باعث شد علیرضا فغانی دوباره برای قضاوت به ایران برگردد. او در حالی پنج‌شنبه سوت شروع دربی ۹۶ را زد که با وجود تنها یک صحنه که ضربه پای ارسلان مطهری را به فرشاد فرجی ندید در سایر دقایق مسابقه متفاوت از بقیه داوران سوت زد و با اقتداری که داشت باعث شد کمتر بازیکنی حتی به او نزدیک شود، چه برسد که مانند بازی‌های قبلی صورت به صورت داور شود. قضاوتی که نشان داد در دو سالی که از رفتن فغانی از ایران می‌گذرد داوری نتوانسته در حد و اندازه‌های او ظاهر شود که فرمان بازگشت دوباره او به فوتبال ایران امضا شده است.
سیدحسین حسینی؛ دستکش طلایی
دروازه‌بان باتجربه استقلال که امسال یک رقیب سرسخت به نام رشید مظاهری را مقابلش می‌بیند با گذشت از روز‌های نیمکت‌نشینی به نظر می‌رسد دوباره به انتخاب اول فرهاد مجیدی تبدیل شده است. سیدحسین حسینی که بازی‌های امسال را در لیگ با نشستن روی نیمکت آغاز کرد و مظاهری شماره یک آبی‌ها بود در ادامه توانست جایگاهش را در قفس توری آبی‌ها با درخششی که داشته پس بگیرد. اوج آن هم پنج‌شنبه‌شب بود که پس از تساوی دربی و کشیدن کار به ضربات پنالتی همه نگاه‌ها برای رساندن استقلال به نیمه‌نهایی جام حذفی به دستان او بود. حسینی هم مانند دربی نیمه‌نهایی حذفی در شهریور ۹۹، این بار هم ستاره آبی‌ها بود و با مهار ضربه آخر قرمزها که مهدی عبدی زد، استقلال را با عبور دوباره از پرسپولیس به نیمه‌نهایی جام حذفی رساند.
مهدی عبدی؛ روی دیگر دربی را دید
از دربی ۹۰ تا دربی ۹۶، از تک‌گلی که باعث پیروزی پرسپولیس مقابل استقلال شد تا هدر دادن پنالتی که برد را برای آبی‌ها ثبت کرد، حکایت مهدی عبدی بود، حکایتی از تقابل شادی و غم. مهاجم جوان پرسپولیس که پس از پشت سر گذاشتن یک فصل پرفراز و نشیب در نیم‌فصل دوم لیگ دوباره راه دروازه حریفان را پیدا کرده بود، شماره ۱۶ قرمزها، اما در روزی که دیگر مهاجمان این تیم، یعنی شهریار مغانلو سایه‌ای از مهاجم همیشگی بود و عیسی آل‌کثیر بدشانس از ضربه‌ای که به تیر و پنالتی که به آسمان زد، او هم آخرین پنالتی پرسپولیس را از دست داد تا پس از این ضربه، آبی‌ها جشن پیروزی بگیرند.
منبع: روزنامه جوان
