یارانه ای به نام نیازمندان، به كام ثروتمندان

این یک واقعیت است که در کشور ما نحوه ی تولید و مصرف انرژی و همچنین قیمت گذاری بر روی آن به شکل درستی انجام نمی شود در این میان بعضی از کارشناسان برای رفع مشکلات موجود، به تحلیل هزینه‌کرد یارانه پنهان پرداخته و افزایش قیمت های انرژی را راهکار اساسی سرو سامان دادن به وضعیت انرژی در کشور عنوان می کنند آنها علت کاهش سرمایه گذاری در تولید برق را ارزان بودن آن می دانند و به همین جهت عقیده دارند که با افزایش بی رویه قیمت انرژی مشکلات به وجود آمده تا حد زیاری برطرف خواهد. اما آیا واقعا تجویز چنین مدلی صحیح است؟
اقتصاد را باید به صورت کلی نگریست تحلیل کردن یارانه پنهان بدون در نظر گرفتن قدرت خرید مردم و ارزش پول ملی امری کاملا اشتباه است به عنوان مثال اگر ما بخوایم انرژی برق را به بهانه ی تقسیم شدن عادلانه ی یارانه ی پنهان افزایش بدهیم باعث به وجود آمدن تورم سر سام آور خواهیم شد که همین امر بحرانی دیگر در کشور را رقم خواهد زد، وانگهی نظریه پردازان این امر در بیان کردن یارانه ی پنهان، کالا و خدمات را به نرخ دلار محاسبه می کنند این در صورتی است که نظام حقوقی در ایران بر مبنای ریال است مگر میشود که شما نظام خدمات را برحسب دلار محاسبه کنید اما نظام مالی و حقوقی خود را بر مبنای ریال قرار دهید؟ وقتی یک نیروگاه انرژی اولیه را به صورت ریالی دریافت می کند چرا باید تولید را به نرخ دلار با مردم محاسبه کند؟
این یک سخن درست است که یارانه پنهان به صورت ناعادلانه در بین افراد توزیع می شود اما راهکار آن افزایش بی رویه قیمت ها نیست چرا که این امر تنها باعث فشار بر قشر ضعیف جامعه خواهد شد و تنها یارانه پنهان به جیب تولید کنندگان خواهد رفت که باز هم نفع آن به مردم نخواهد رسید