دکتر حشمتالله قنبری؛ مدرس دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه حادثه عاشورا نمیتوانست به صورت دفعی و تصادفی ایجاد شود، گفت: کربلا تلاقی دو جبههی حق و باطل است که در شرایطی پیچیدهتر و حسابشدهتر از روز احزاب به وجود آمد و مسلمانان سالهای آغازین نیمقرن اول اسلام نتوانستند نامونشان خوبی از خود در سینهی تاریخ ثبت کنند. این بیتوفیقی محصول مجموعهای از دریافتهای غلط و انحرافی و غفلتها و فاصله افتادن میان ائمه حق و امت طالب دنیا بود.
وی افزود: غفلت از امام، مسیر را برای ورود جریانهای باطل هموار میکند. این همان دغدغهای بود که جان مطهر رسول اکرم اسلام را در سالهای پایانی عمر مبارکشان، در خود گرفته بود و در انتها نیز با حمایت و حضور مستقیم وحی، پرده از بیم و نگرانیهای دل الهی او برداشته شد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع با گریزی به حوادث پس از رحلت پیامبر اسلام و انحرافهای ایجاد شده در جریان غصب ولایت از خاندان عصمت و طهارت تأکید کرد: شما اگر با دقت به زوایای تاریخ نگاه کنید و قدمبهقدم با اصحاب رسول اکرم و نسل اول و دوم و سوم اسلام همراهی کنید، بهروشنی درمییابید که رفتارهای منافقانه شدت گرفت و وسوسه کفرگویان کار را تمام کرد و اینها در کربلا به هم پیوستند و سر از پیکر متقین کمشمار جدا کرده و خاندان وحی را به اسارت بردند.
قنبری در بیان رفتارهای اصحاب سیاست و تأثیر دنیازدگی بر اتخاذ تصمیم نادرست در عاشورای 60 هجری گفت: آثار این مالها و لقمههای حرام در قالب ناهنجاریهای اجتماعی ظهور و بروز پیدا میکند و از خانهی سعدبنابیوقاص، عمربنسعد، و از خانه زبیر، عبدالله بیرون میزند که یکی برای رسیدن به یک ریاست متوسط سر از بدن حضرت حسینبنعلی(ع) جدا میکند و آن یکی برای حفظ و بقای ریاست خود، زمینههای به آتش کشیده شدن کعبه مقدس را فراهم میآورد.
وی مقابله با دنیاگرایی که یکی از اهداف اسلام و تشیع است را عاملی برای قیام سیدالشهدا برشمرد و افزود: به روایت تاریخ غارتگران بیتالمال، عمل و اقدام خائنانه خود را جرم و گناه نمیدانند، بلکه فکر میکنند بخشی از حقوق معطلمانده خود را برداشتهاند آنها افراد تصور میکنند ده بیست سال صبر و مجاهده و ماندن در کنار پیامبر، آنها را از زندگی جا گذاشته است یا ده سال زندگی در دوران نهضت اسلامی و حضور در جنگ، باعث شده است تا از تأمین معاش و رسیدگی به اهلوعیال خود عقب بمانند و برای رسیدن به اهداف دنیامدارانه خود عاشورا را به راه میاندازند.