از خادمی برای ملت خسته نشوید

حجت‌الاسلام علی تبریزی- مسئولیت در حکومت اسلامی و از منظر دین برتری و امتیاز تلقی نمی‌شود بلکه وظیفه و بار مسئولیتی است که امتحان برای اوست. اگر توانست از این آزمون سربلند بیرون آید آن زمان است که صاحب امتیاز و رتبه در پیشگاه الهی گردیده است.

‌در خصوص معنا و مفهوم خدمت و خدمت‌رسانی در روایات اموری همچون تلاش در برآوردن نیازهای مؤمنان، ادخال سرور در قلوب آنان، احسان، اهتمام به امور مسلمانان، یاری مسلمین، یاری گرفتاران، تلاش در جهت باز کردن گره و مشکلات آنان از مفاهیم این واژه دانسته شده اند.

به بهانه شروع بکار خوب و امید آفرین دولت جدید و آغاز فعالیت وزرا در مناصب مختلف اشاره ای به نوع نگرش دین اسلام به مسئولیت و خدمت‌رسانی به مردم اشاره‌ای خواهیم داشت.

اینگونه نیست که اگر مدیری مردمی و تلاشگر بود باید به خود ببالیم چراکه آنچه دین به ما می‌آموزد این است که چنین رفتاری بایستی همه گیر باشد. اصولا فلسفه حاکمیت دین بر جامعه همین بوده که به مردم و خصوصا اقشار آسیب پذیر توجه و خدمت شود و حقی از مظلومی تضییع نگردد. در چنین نگرشی پذیرش مسئولیت نه‌تنها نیاز به بنر تبریک ندارد بلکه مسئولان باید نگران چگونگی پاسخ به درگاه الهی باشند. مولای متقیان به یکی از کارگزارانش نوشت:

"اِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لکِنَّهُ فی عُنُقِکَ اَمانَةٌ."

همانا مسئولیت [و منصب] تو، طعمه و شکار نیست، بلکه بار امانتی در گردن تو است.

پس در این دیدگاه هرچه منصب بزرگتر باشد وظیفه خدمت رسانی سنگین تر خواهد بود. لذا می‌بینیم وقتی نزد ائمه از زهد بیش از اندازه برخی اصحاب گله می‌شد می‌فرمودند شما نیازی نیست مانند ما زندگی کنید چون ما مسئول هستیم و باید همچون ضعیف ترین افراد جامعه روزگار بگذرانیم تا بتوانیم درد آنان را بفهمیم. حال مگر می‌شود مسئولی خود را پیرو ائمه بداند و زندگی اش همچون مرفه ترین اقشار جامعه باشد؟ و اگر باشد آیا او می‌تواند از درد مردمش آگاه شود؟

ما مفتخریم که بنیانگذار جمهوری اسلامی نه یکبار که بارها خود را خادم مردم می‌دانستند نه ولی نعمت و رهبر آنها:

"من خادم شما هستم. من خادم ملت هستم، من آمده ام که بزرگواری شما را حفظ کنم... به من اگر خدمتگزار بگویند بهتر از این است که رهبر."

اگر مدیری حسینی بیندیشد واقعا حجم عظیم درخواست های مردم از مناطق مختلف محروم جامعه چه نعمت بزرگی برای او محسوب می شود؟ مگر سالار شهیدان حاجات مردم و نیاز آنها به ما را نعمت خدا برنشمردند و البته هشدار دادند که مبادا از چنین نعمتی - با تمام سختی هایی که دارد - آزرده شویم.

اگر مسئولان پرتلاش و جهادی و با اخلاص در جهت رفع مشکلات مردم گام بردارند قطعا آثار فراوانی بر جامعه خواهد داشت از جمله اینکه ناامیدی حاصل از فقر و بیکاری و مشکلات جای خود را به امید، نشاط و جنبش و تکاپو خواهد داد‌؛ احساس عزت و کرامت در مردم افزایش می یابد و جای خودباختگی و احساس ناتوانی را می‌گیرد؛ سامان یافتن درست امور، کاهش چشمگیر مفاسد اجتماعی مختلف اعم از دزدی، مصرف مواد مخدر، مشاغل کاذب و... را در پی دارد؛ برادری و اتحاد و همبستگی جایگزین تفرقه و چند دستگی می‌شود؛ بداخلاقی های فردی ناشی از فقر و محرومیت و تبعيض، مبدل به روحیه ایثار، فداکاری و نوع دوستی می‌شود و بداخلاقی‌های اجتماعی و سیستمی همچون فساد ادارات کاهش محسوسی خواهند داشت. همه این آثار در پرتو خدمت خالصانه و صحیح و شبانه روزی به امید خدا محقق خواهد شد.