مدیریت، پشت میز‌ نشستن نیست

سارا حمیدی- درطول 8 سال دولت روحانی سفرهای استانی و در میان مردم بودن مسئولان به شدت رنگ باخت، روحانی در طول مدت 8 ساله ی ریاست جمهوری خود، بار‌ها تأکید کرد باید صدای اعتراض مردم را شنید، اما حتی یک بار هم به میان مردم نرفت تا صدای اعتراض مردم را بشنود و از درد مردم آگاه شود، هنگامی که بیماری کرونا وارد کشور شد، رئیس جمهور کشور از اتاق خود خارج نشد و تنها به صورت انگشت شمار با رفتن از یک محله شمالی پایتخت به محله شمالی دیگر زیر وسایل سرمایشی و گرمایشی مناسب و رعایت «فاصله اجتماعی با مردم»، باعث شد تا حضور رئیسی بدون تشریفات در بین مردم برای آنان امیدوارکننده باشد، همزمان با ایجاد امید در دل مردم و تلاش دولت جدید برای رفع مشکلات به جای مانده از دولت پیشین، رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب به‌دفعات علیه سفرهای استانی و بازدیدهای میدانی رئیس‌جمهور و هیئت دولت به تخریب پرداختند، آلودگی این جریان به اشرافیگری و و روحیه ارباب-رعیتی نسبت به مردم در دولت گذشته کاملا قابل لمس بود. این جریان موافق حضور مدیران ارشد در اتاق‌های دربسته هستند و می گویند: که «مدیر باید مدیریت کند» و افکارسنجی از میزان احساس خوشبختی جامعه را از پشت شیشه خودرو انجام دهد اما این یک واقعیت است که تا زمانی که یک مدیر در میان مردم حضور نداشته باشد و گاهی فریاد مردم را بر سر خود حس نکند،‌ هیچ گاه درد و رنج مردم را درک نخواهد کرد و به تصمیم گیری درست نخواهد پرداخت
حال این جریان که در 8 سال گذشته در برابر عملکرد فاجعه بار دولت روحانی سکوت پیشه کرده بودند این روزها به سخن آمده و حل شدن مشکلات کشور را در یک ماه از دولت جدید مطالبه می کنند مشکلاتی که دولت مطبوعشان در طی 8 سال گذشته به وجود اورده و آبادی این سرزمین را به مخروبه تبدیل کرده است! این جریان با این سیاست به دنبال ناامیدسازی مردم و آسیب‌پذیری جدی نظام مردمی هستند
در اینجا تمامی دلسوزان نظام و رسانه های انقلابی وظیفه دارند تا با نقدهای کارشناسی به بررسی وضع تحویل گرفته شده از دولت گذشته و فاصله آن با وضع مطلوب بپردازند و اجازه ندهند که جریانی حیات سیاسی خود را در ناامید سازی مردم از جریان انقلابی می بیند با فرافکنی و به فراموشی سپردن کم‌کاری‌های گذشته، به بازسازی جایگاه خود در افکار عمومی بپردازد