کریم قربانی درباره دلیل کم بودن تعداد آثار تصویری غیرکمدی در کارنامه‌اش گفت: پشت صحنه این آثار پر از غم و اندوه است. دوست ندارم در چنین فیلم‌هایی بازی کنم و معمولا این پیشنهادها را رد می‌کنم. پشت صحنه کارهایی که من بازی می کنم فضای شادی دارد.
او ادامه داد: می‌دانم که در آثار تراژیک هم فرصت‌های زیادی برای یک بازیگر وجود دارد تا دیده شود و نقشش گل کند؛ قطعا من این فرصت‌ها را ازدست می‌دهم ولی به هر حال انتخابم این است.
قربانی در مورد سابقه بازی در سکانس‌هایی که احساسات مخاطب را درگیر می‌کند، گفت: در برخی از این آثار بازی داشتم. مثلا در سریال «رویای گنجشک‌ها» به کارگردانی راما قویدل با اینکه نقشم طنز بود، یک سکانس بسیار غمگین داشتم که منزلی را از من و بچه‌های بی‌سرپرست می‌گیرند. روز خداحافظی از بچه‌ها در وَن جوری بازی کردم که همه عوامل پشت‌صحنه گریه کردند و انقدر حالشان بد شد که آن روز کار را تعطیل کردیم. خودم هم تا یک ماه بعد حالم بد بود. برای درست بازی کردن این سکانس یک ماه تمرین کردم تا در لحظه ایفایش خودم باشم و حقیقی گریه کنم. می‌دانم که توانایی ایفای این نقش‌ها و چنین لحظاتی را دارم ولی در دلم با خدا عهد کردم که هیچ وقت مردم را نگریانم.
منبع: جام‌جم
