به گزارش نما، در گذشته، مردم بر این باور بودند که میتوان رنگ چشم کودکان را با نگاه کردن به رنگ چشم والدین و پدربزرگها و مادربزرگها پیشبینی کرد.
بر اساس این باور که چشم قهوهای بودن یک ویژگی غالب و رنگ آبی در چشمان مغلوب است، میتوانید پیشبینی خوبی از اینکه رنگ چشمهای کودکی که بدنیا خواهد آمد، داشته باشید.
امروزه میدانیم که حدس زدن رنگ چشم به اندازه نگاه کردن به چشمان والدین آسان نیست. در حالی که در تعیین این ویژگی ظاهری، ژنتیک نقش دارد اما رنگ چشم، کار یک ژن نیست. در عوض، چندین ژن در تعیین رنگ چشم نقش دارند.
رنگ چشم شما نتیجه مقدار و توزیع ملانین (رنگدانه طبیعی) در عنبیه شماست. چشمهای قهوهای ملانین بیشتری نسبت به آبی دارند و سایههای مختلفی در بین آنها وجود دارد.
چشمهای تیرهتر غالبتر هستند، اما از آنجایی که ژنهای مختلف در تعیین آن نقش دارند، این بدان معنا نیست که رنگهای تیرهتر همیشه برنده میشوند.
بنابراین، در حالی که دو والد چشم قهوهای، به احتمال زیاد فرزندی با چشمهای قهوهای خواهند داشت، تحقق چنین نتیجهای تضمینی نیست.
همچنین همیشه اینطور نخواهد بود که فرزند یکی از والدین چشم قهوهای و یکی از والدین چشم آبی، چشمهای قهوهای(تیره) داشته باشد.
تقریباً نیمی از مردم ایالات متحده چشمان قهوه ای دارند. این رنگ همچنین در مناطقی از جهان با آب و هوای گرمتر رایجتر است. افرادی که چشمان آبی دارند در استروما _لایه جلویی عنبیه_ ملانین ندارند. فقدان رنگدانه در چشم ها باعث می شود نور هنگام برخورد به چشم ها پخش شده و عنبیه آبی به نظر برسد.
چشمان سبز نادرترین نوع است. تنها حدود ۲ درصد از جمعیت جهان چشم سبز دارند. این رنگ هم از ملانین و هم از اثر پراکندگی نور هنگام برخورد به چشم ناشی می شود. افرادی که با آلبینیسم متولد می شوند اغلب ملانین اندکی در بدن خود دارند.
به این ترتیب، آنها معمولاً چشمان آبی روشن دارند. در موارد نادر، آنها ممکن است عنبیه شفاف داشته باشند، که می تواند چشمان آنها را صورتی یا قرمز نشان دهد.
منبع: بهداشت نیوز