به گزارش نما، سید علیرضا شریفی در گفتوگو با ایسنا، با تأکید بر اینکه فوتبال را باید پدیده قرن گذشته دانست، اظهار کرد: رشته ورزشی فوتبال به دلیل جذابیت هایی که دارد در سراسر دنیا به صورت یک واحد مستقل درآمده است و فیفا هم مثل یک حکومت مستقل عمل میکند و آنقدر جاذبه دارد که به لحاظ اقتصادی خود را اداره کند، در این صورت نیازی نیست این بخش وامدار هیچ نهادی باشد. در کشور ما هم اگر به موارد درآمدزایی مثل قانون کپی رایت، پخش مستقیم تلویزیونی و... توجه شود، خود به خود این ماجرا منتج به جذب اسپانسرهای قوی میشود.
عضو کانون مربیان فوتبال افزود: بخش خصوصی به دلیل مسائلی که گریبانگیر فوتبال ایران است، انگیزه ورود به این حیطه را ندارد. سرمایه گذاران با یک حساب سرانگشتی متوجه میشوند که سرمایه گذاری در این بخش جز ضرر چیزی ندارد. کسانی مثل آقای هدایتی هم که استیل آذین را از نظر مالی حمایت میکرد، با انگیزه های غیر مالی این کار را انجام می داد و به وضوح هم شاهد بودیم که افراد سرمایه گذار دچار شکست مالی شده اند.
این کارشناس با اشاره به اینکه بستر لازم برای درآمدزایی در فوتبال ایران به وجود نیامده است، گفت: تمام سرمایه گذاریهای بخش خصوصی و حتی دولتی از دیرباز حلق الساعه و کوتاه مدت بوده است. مثلا مدیر عامل یک شرکت که علاقهمند به این ورزش است یک تیم را راه اندازی یا حمایت میکند، چند وقتی هم شاید نتایج قابل قبول بگیرد، اما با عوض شدن مدیر عامل ممکن است فردی جایگزین شود که تمام سرمایه گذاری ها و تزریق پول به تیم را متوقف کند. نمونه بارز این موضوع را میتوان در تیم های پیکان (در اواخر دهه 40)، تیم پورا (دهه 60)، تیم کشاورز (دهه 70) و بسیاری از تیم های دیگر دید و نمونه نزدیک به روز آن هم تیم فولاد خوزستان است که زمانی با خرید مربی و بازیکنان حرفه ای به قهرمانی هم رسید، اما بعد از مدتی که حمایت های مالی کاهش یافت، به لیگ دسته یک سقوط کرد.
شریفی ادامه داد: برخی از افرادی که در فوتبال سرمایه گذاری میکنند، دلسوز این ورزش نیستند و با انگیزه های غیر ورزشی وارد این حیطه شده اند. همین ها به علت آگاهی اندکی که از زوایای این ورزش دارند، عامل ورود افراد غیر متخصص به این حوزه شده اند که راه رشد و پیشرفت فوتبال ایران را سد نموده اند. تا زمانی که برای ورود بخش خصوصی و افراد دلسوز زمینه سازی درست و مطابق با استاندارهای جهانی انجام نشود؛ سیر قهقرایی فوتبال ادامه خواهد داشت.
وی همچنین به پول های بی حساب و کتابی که به فوتبال وارد میشود اشاره و تصریح کرد: این پول ها فساد میآورد و راه سازندگی و پویایی فوتبال ایران را بسته است، چرا که برخلاف تصور عامه امروزه این پول ها به جای آنکه به جیب فوتبال و فوتبالی ها برود، در حساب های یک عده دلال و کار چاق کن جا میگیرد و به جای صرف شدن در کارهای زیر بنایی، صرف بالا رفتن قیمت کاذب یک عده بازیکن و مربی میشود که این هیچ نفعی به فوتبال ما نمیرساند و هیچ کس هم نیست که برای پول هایی که از جیب بیت المال خرج میشود دلسوزی کند. در حالی که با ورود بخش خصوصی، صاحب پول مشخص است و درچگونه خرج کردن و کجا خرج کردنش هم تجدید نظر میشود.
شریفی درباره افت شدید فوتبال در چند دهه گذشته اظهار کرد: با گذر از سال های ابتدایی دهه 50 که چندین قهرمانی در رده های مختلف سنی در این رشته به دست آوردیم و حضور معقول در المپیک و جام جهانی داشتیم، ناگهان فوتبال ایران به شدت دچار افت شد. اگر چه انقلاب و هشت سال جنگ تحمیلی تأثیر زیادی بر کاهش عملکرد و موفقیت های فوتبال ایران داشتند، اما بعد از جنگ هم اوضاع بهتر نشد و اگر موفقیتی هم به دست آمد، کوتاه مدت و بی دوام بود.
تیم هایی مثل لبنان و بحرین در دوران اوج فوتبال ما کسب نتیجه تساوی مقابل ایران را افسانه میدانستند، اما همین حالا این تیم ها در حال گذر از ما هستند. در همان زمان جنگ، تیم ژاپن از منتخب خوزستان با سه گل شکست خورد ولی اکنون رسیدن به جایگاه این کشور بسیار دست نیافتنی است.
این کارشناسان در پایان خاطر نشان کرد: در فوتبال این مملکت قانون کپی رایت معنایی ندارد، همان گونه که هنر ما هم از این معضل رنج میبرد و با پایمال کردن حق مولف، یک اثر موسیقی یا یک فیلم به راحتی در اختیار همه قرار میگیرد، در فوتبال هم بخش مهمی از درآمدزایی را که کپی رایت و حق پخش تأمین میکند رعایت نمیشود. باشگاه های معتبر دنیا با فروش پیراهن های ارجینال اصلی بازیکنان و راه اندازی شبکه های تلویزیونی و حتی تأسیس موزه، درآمد بالایی به دست میآورند. در صورتی که در ایران درآمدزایی از این طریق جایگاهی ندارد . اینها نمونه هایی بود که هم میدانند و البته با تشکیل کارگروه هایی از کارشناسان و اهالی فن و تحقیق و مطالعه در سبک باشگاه داری آنها میتوان به موارد بهتری دست پیدا کرد که شاید نسخه شفا بخشی برای فوتبال در حال احتضار ما باشد.