به گزارش نما به نقل از پرس تی وی، پس از آنکه واشنگتن در بحبوحه بحران برنامه هستهای کره شمالی اعلام کرد که قصد دارد موشک و نیروهای نظامی بیشتری به آسیای شرقی، جزیره گوآم، استرالیا و سواحل غربی ایالت متحده اعزام کند، مقامات چین نیز در سوم آوریل برقراری آرامش در کره را خواستار شدند.
ژانگ یسوی، معاون وزیر خارجه چین نیز اندکی پیش از آن «نگرانی جدی» کشور خود را از بی‌ثمر بودن دو جلسه کره شمالی با سفرای کشورهای امریکا و کره جنوبی ابراز کرد. وی همچنین از هر دو طرف خواست تا فروتن باشند و از انجام اقدامات تحریک‌آمیز خودداری کنند، چرا که چنین کاری ممکن است به یک درگیری ناخواسته منجر شود.
امریکا به نوبه خود بمب‌افکن‌های با قابلیت حمل سلاح هستهای، کشتی جنگی و دیگر سامانه‌های نظامی را در منطقه مستقر کرده است. پنتاگون دو فروند هواپیمای رادار گریز اف- ۲۲ به پایگاه هوایی اوسان و یک بمب‌افکن رادار گریز بی-۲ نیز برای انجام ماموریت آموزشیِ رفت و برگشت در آسمان کره شمالی اعزام کرده است. این کشور همچنین دو موشک ویران کننده‌ی هدایت شونده نیز در آب‌های نزدیک به شبه‌جزیره کره مستقر کرده است.
به گفته روزنامه «یو‌اس‌ای تودی»، خلبانانِِ بمب افکن‌های بی-۱ امریکایی در پایگاه هوایی دیس، واقع در تگزاس برنامه‌های آموزشی خود را تغییر داده و تمرکزشان را به جای ماموریت‌های خود در خاورمیانه و افغانستان، به رو آسیای شرقی گذاشته‌اند.
چاک هیگل، وزیر دفاع امریکا اعلام کرد شمار رهگیرهای ضد موشکی در آلاسکا و کالیفرنیا به ۴۴ سامانه افزایش خواهد یافت. اگرچه وی مدعی شد که این اقدام پاسخی به «فتنه‌انگیزی‌های بی‌پروا و غیرمسئولانه» پیونگ یانگ بوده، اما طرحِ افزایش این سامانه‌ها از ماه‌ها پیش در دست اجرا بوده است.
واشنگتن در عین حال تهدیدهای خود علیه پیونگ یانگ را افزایش داده است. به گفته جان کری، وزیر خارجه امریکا، واشنگتن «کره شمالی را به عنوان یک کشور هستهای نخواهد پذیرفت.» جیکوب لو، وزیر خزانه‌داری امریکا که اخیرا از پکن دیدار کرده است، از سران چین درخواست کرد تا از نفوذ اقتصادی و سیاسی خود بر روی کره شمالی به منظور ترغیب این کشور برای تسلیم شدن در مورد برنامه‌های موشکی و هسته‌ای‌خود بهره بگیرند. با توجه به اینکه پیونگ یانگ هیچ گونه قصدی برای ویران کردن زرادخانه هستهای کوچکِ خود ندارد، بنابراین جای هیچ شکی نیست که بیانیه‌ی این دو مقام امریکایی رنگ و بویی از تهدید دارد.
امریکا همچنین سامانه‌های نظامی بیشتری به کره جنوبی و ژاپن می‌فروشد؛ این کشورها رقبای اصلی چین در منطقه محسوب می‌شوند و دولت‌های جناح راستی و ملی‌گرایشان به ترتیب از سوی شینزو آبه، نخست وزیر ژاپن و پارک گون هیه، رئیس جمهور کره جنوبی رهبری می‌شود. وزارت دفاع امریکا در تاریخ ۳ آوریل فروش ۶۰ فروند جنگنده اف-۱۵ یا اف-۳۵ به کره جنوبی را تصویب کرد.
دولت امریکا می‌خواهد با استفاده از بحران کره به کره جنوبی و ژاپن نشان دهد که می‌توانند به چترِهسته‌ای ایران اعتماد کنند. برخی از رسانه‌ها و محافل سیاسی در سئول و توکیو از دولت کشورهای خود خواسته‌اند که سلاح هستهای توسعه دهند. امریکا چنین ایده‌ای را رد و ادعا می‌کند که این کار به گسترش سلاح‌های هستهای خواهد انجامید. با وجود این، دلیل حقیقی این مخالفت آن است که واشنگتن می‌خواهد وابستگی نظامی این کشورها به امریکا همیشگی باشد.
راهبردی بر ضد چین
بحرانِ شبه‌جزیره کره تنها دلیلِ واشنگتن برای استقرار نیروهایش در منطقه نیست، این اقدام تنها بخشی از راهبرد این کشور برای حفظ سلطه خود در آسیای شرقی است. چین در حال بدل شدن به قدرتمندترین کشور جهان است و از این رو همراه با روسیه راهِ امریکا را برای عملی کردن نقشه‌اش و دستیابی به سیطره‌ی جهانی سد می‌کند. این کشور همچنین تلاش‌های امریکا برای توجیه جنگ علیه سوریه و ایران را نقش بر آب می‌کند. افزون براین، چین یکی از موسسان سازمان همکاری شانگهای و گروه بریکس بوده است، نهادهایی که امریکا و سلطه غرب را به چالش می‌کشند و جهانی چند قطبی را ترویج می‌دهند.شاش
واشنگتن روابط نظامی خود را در سراسر منطقه افزایش می‌دهد تا چین را در مشت خود نگاه داشته و آن را احاطه کند. در این صورت، هدف استقرار نیروهای امریکایی در منطقه نه تنها کره شمالی، بلکه در اصل چین است. در واقع، روزنامه یو‌اس‌ای تودی در مقاله‌ای که در اوت سال ۲۰۱۲ میلادی منتشر کرد، تغییر تمرکز برنامه‌های آموزشی پایگاه دیس به منطقه آسیا-اقیانوسیه را آشکار کرده است. در این مقاله آمده است که هدف از این راهبردِ جدید، که در ژانویه سال ۲۰۱۲ از سوی باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا اعلام شد، «مقابله با قدرتِ فزاینده‌ی چین است».
از این گذشته، رئیس جمهور امریکا در ملاقات اخیر خود با لی هسین لونگ، نخست وزیر سنگاپور، از ارسال تعداد بیشتری از جنگنده‌های امریکایی به منطقه تنگه‌ی مالاکا، آب راهی که اقیانوس هند را به دریای چین جنوبی متصل می‌کند، خبر داد. لازم به ذکر است که این تنگه به سبب امور تجاری برای چین از اهمیت بسیاری برخوردار است.
جان مک کین، سناتور جنگ طلب امریکایی نیز از بحران کره برای حمله به چین بهره برد. وی گفت: «رفتار چینی‌ها چه در رابطه با امنیت سایبری، چه مقابله در دریای چین جنوبی و یا چه درمورد شکستشان در مهارِ کره شمالی بسیار ناامید کننده بوده است.»
جیمز هاردی، سردبیر بخش آسیا-اقیانوسیه‌ی هفته نامه‌ی «جینز دیفنس» نیز بر این باور است که واشنگتن «از بحران موجود به عنوان بهانه‌ای برای تشدید دفاع موشکی خود در آسیا استفاده می‌کند.» وی اظهار کرد که این اقدام با طرح واشنگتن برای سلطه در منطقه آسیا-اقیانوسیه ارتباط دارد.
چین نیز به نوبه خود از استقرار این سامانه‌های نظامی در نزدیکی مرزهایش نگران است. سران چین نیز استقرار سامانه‌های دفاع موشکی را به منزله تهدیدی برای کشورشان دانسته‌اند. آنان آشکارا امریکا را برای افزایش شمار رهگیرهای ضد موشکی‌اش در آلاسکا مورد انتقاد قرار دادند. هونگ لی، سخنگوی وزارت خارجه چین هشدار داده است که «تقویت سامانه‌های ضد موشکی سبب تشدید خشونت‌ها خواهد شد.»
هم چین و هم روسیه با استقرار سامانه‌های امریکا در آسیا و اروپا مخالف هستند؛ سامانه‌هایی که بر خلاف ادعای واشنگتن هدفشان نه تنها ایران و کره شمالی نیست، بلکه تضعیف توانایی‌های هستهای چین و روسیه است. توانایی منهدم کردن موشک‌ها به امریکا اجازه می‌دهد که آغاز کننده «اولین حمله هستهای» به چین و روسیه باشد و در عین حال نیز از بابت عدم وجود حمله تلافی‌جویانه به خاکش خاطر جمع باشد. مسکو و پکن نیز در پاسخ به واشنگتن توسعه توانایی‌های نظامی خود از جمله ساخت موشک‌های هستهای جدید و فوق پیشرفته که قابلیت غلبه بر سامانه‌های دفاعی ضد موشکی دارد را آغاز کرده‌اند.ی جدید و ی
هیچ تردیدی درباره کره شمالی وجود ندارد
اگرچه برخی از رسانه‌های غربی مدعی شده‌اند که ممکن است چین درباره حمایت از کره شمالی دچار تردید شود، اما حقیقت آن است که پیونگ یانگ یکی از هم‌پیمانان اصلی پکن باقی خواهد ماند. اغلب چینی‌ها بر این باورند که با وجود تمامی مشکلات و مخالفت‌ها، ارتباط با کره شمالی برای پکن سودمند خواهد بود. احتمالا سران چین آگاهند که واشنگتن تنها به سبب پیشبرد راهبرد خودش، وجود فاصله بین این دو هم‌پیمان قدیمی را خواستار است.
به گفته نشریه‌ی چینیِ «گلوبال تایمز»، اهمیت اقتصادی روابط میان چین و کره شمالی در سال‌های اخیر افزایش یافته است. این موضوع به لحاظ فعالیت اقتصادیِ کلی چین اهمیت چندانی ندارد اما برای منچوری (منطقه شمال شرقی چین) بسیار مهم است.
در نشریه «گلوبال تایمز» آمده است که از سوی دیگر، «دغدغه‌های راهبردی که در طول چند صد سال گذشته چین را درگیرِشبه‌جزیره کره کرده، به یک باره ناپدید نشده است.» در این صورت، کره شمالی تنها هم‌پیمان چین در آسیای شرقی است، کشوری حائل که با خصومت قدرت‌هایی چون امریکا، ژاپن و یا کره جنوبی رو به رو است. لازم به ذکر است که ارتش چین در جنگِ کره در سال ۱۹۵۰ مداخله کرد تا از اشغال کره شمالی به دست نیروهای امریکایی و کره جنوبی ممانعت کند.از این رو این کشور به طور مستقیم راه را برای تشکیل یک کشورِ طرفدار امریکا در مرزهای چین و همینطور تهاجم آتی واشنگتن به خودِ پکن بسته است.
چین بر خلاف کشورهای غربی صرفا کره شمالی را به سبب بحران موجود سرزنش نکرده و موضع سرسختانه و سیاست‌های تقابلی امریکا، ژاپن و کره جنوبی نسبت به پیونگ‌یانگ را نیز مورد انتقاد قرار داده است. رسانه‌های چین این تفکر را که کره شمالی باید طبق دستور امریکا تسلیحات هستهای خود را از بین ببرد، رد کرده‌اند. در حقیقت، با وجود نمونه‌هایی چون لیبی (که طبق خواسته امریکا خلع سلاح هستهای شد اما حکومتش نیز با حمایت واشنگتن تغییر یافت)، کره شمالی قرار نیست برنامه هستهای خود را کنار بگذارد، چرا که این بهترین ضامن برای نجاتش خواهد بود.
افزون بر این، کره شمالی در حال حاضر نیز به خاطر مذاکراتش با امریکا تجربه تلخی را پشت سر گذاشته است. پیونگ یانگ در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی در پی آن برآمد که در عوض پایان دادن به برنامه هستهای خود، روابطش با واشنگتن را به حالت عادی درآورد. کره شمالی در سال ۲۰۰۷ و در پی توافقنامه خلع سلاح هستهای با امریکا راکتور هسته‌ی با امراکتور یونگ بیون، یعنی تنها تولید کننده پلوتونیوم خود را تعطیل کرد. با وجود این، تنها اندکی پس از آن این توافق فسخ شد و کره شمالی نیز به تازگی اعلام کرده است که این راکتور برای تولید تسلیحات هستهای بیشتر دوباره آغاز به کار خواهد کرد.ی،
از این رو، چین درک می‌کند که نمی‌تواند کره شمالی را از داشتن تفکری راهبردی منصرف کند، به ویژه در زمانی که این کشور هدف سیاست‌های نفس گیرِ امریکا و هم‌پیمانانش قرار گرفته است. پکن نهایتا می‌تواند کره شمالی را مورد «انتقاد نرم» خود قرار دهد، نه «انتقاد سخت». هر دوی این کشورها هدفی مشترک دارند؛ مخالفت با هم‌پیمانانِ نظامیِ تحت حمایت امریکا و همچنین استقرار نیروهای نظامی آنان در منطقه که نه تنها کره شمالی، بلکه چین را نیز هدف گرفته است. بنابراین، سیاست چین برای حمایت از کره شمالی همچنان ادامه خواهد داشت.
چین از كره شمالی حمایت خواهد كرد
اگرچه برخی از رسانه‌های غربی مدعی شده‌اند كه ممكن است چین درباره حمایت از كره شمالی دچار تردید شود، اما حقیقت آن است كه پیونگ یانگ یكی از هم‌پیمانان اصلی پكن باقی خواهد ماند. اغلب چینی‌ها بر این باورند كه با وجود تمامی مشكلات و مخالفت‌ها، ارتباط با كره شمالی برای پكن سودمند خواهد بود. احتمالا سران چین آگاهند كه واشنگتن تنها به سبب پیشبرد راهبرد خودش، وجود فاصله بین این دو هم‌پیمان قدیمی را خواستار است.»
۱۳۹۲/۱/۲۲
