به گزارش نما به نقل از ایسنا، این دوچرخه‌سوار 20 ساله که اهل استان آذربایجان شرقی است، اول فروردین‌ماه امسال با شعار «انسان‌های سبز، طبیعت سبز» و با انگیزه‌ی ترویج فرهنگ دوچرخه‌سواری حرکت خود را از مرز «بازرگان» در استان آذربایجان غربی آغاز کرد و در مدت 32 روز از شهرهایی چون ماکو، مرند، صوفیان، تبریز، میانه، زنجان، قزوین، کرج، تهران، قم، سلفچگان، دلیجان، میمه، اصفهان، نایین، اردکان، مهریز، میمند، انار، رفسنجان، کرمان، بم، پیرانشهر، نیکشهر و چابهار عبور کرد و سرانجام سفرش را در «خلیج گواتر» به پایان رساند.
او بیش از 2923 هزار کیلومتر از قطر ایران را با 33 کیلوگرم باری که به دوچرخه‌اش وصل بود، در 22 روز طی کرد که کمترین و بیشترین مسافتی که در طول روز رکاب زده به ترتیب 65 تا 202 کیلومتر بوده است.
صدیق‌پور که بدون حمایت مالی خاصی و با هزینه‌ی شخصی، این برنامه را اجرا کرده است، به خبرنگار ایسنا گفت: حدود پنج‌میلیون تومان برای کل این برنامه هزینه کردم و تقریبا از هیچ حمایت مالی‌ای برخوردار نبودم.
او با وجود آن‌که نامه‌ای از اداره‌ی میراث فرهنگی و گردشگری استان آذربایجان شرقی برای هماهنگی در تامین بعضی از امکانات، مثل اقامتگاه همراه خود داشته است؛ ولی در عین حال گفت: بعضی از شهرها، مثل دلیجان خیلی به این نامه اهمیت نمی‌دادند، برای همین گاهی مجبور می‌شدم در کنار یک مکان امن، مثل پایگاه نیروی انتظامی یا هلال احمر، چادر بزنم. بعضی از شهرها هم مثل زنجان و یزد، خیلی از این برنامه استقبال کردند و جایی را برای اقامتم درنظر گرفتند. سازمان منطقه آزاد چابهار هم به عنوان نقطه‌ی پایانی سفرم، مهمان‌نوازی گرمی را به‌جا آورد.
این دوچرخه‌سوار که نسبت به روزهای نخست سفرش دو کیلو وزن کم کرده است، درباره‌ی تغذیه و مصرف آب روزانه‌اش هم گفت: برای کم کردن هزینه‌ها سعی کردم بیشتر مواقع غذا را خودم درست کنم. میزان آب مصرفی روزانه‌ام هم به شرایط آب و هوایی بستگی داشت که معمولا بین دو تا هشت لیتر در روز آب مصرف می‌کردم.
صدیق‌پور در طول مسیرش، یک‌بار هم با باد و باران شدیدی مواجه شد که به خاطر تامین امنیت جانی‌اش مجبور شد 40 کیلومتر از مسیر پایانی اصفهان تا نایین را با ماشین طی کند. او در این‌باره توضیح داد: باد آن‌قدر شدید بود که وقتی تریلی‌ها از جاده گذر می‌کردند، امکان پرت شدنم به کنار جاده وجود داشت، برای همین مجبور شدم این فاصله را با ماشین طی کنم تا برنامه را به پایان برسانم.
این دوچرخه‌سوار که شعار «انسان‌های سبز، طبیعت سبز» را برای این برنامه‌اش درنظر گفته بود، درباره‌ی اثرگذاری آن، اظهار کرد: در طول مسیر، با افرادی آشنا شدم که تحت تأثیر برنامه‌ی من تصمیم گرفتند ورزش کردن و دوچرخه‌سواری را شروع کنند و خیلی هم پیگیر بودند و این بهترین اتفاقی بود که در این برنامه افتاد. در برخورد با دیگران هم تلاش کردم دست کم درباره‌ی حفظ طبیعت و نریختن زباله، رفتارهایی داشته باشم که اثرش را هم بلافاصله در مردم، بویژه کودکان دیدم.
