گروه ترجمه - پايگاه اينترنتي وال‌استريت ژورنال 19 ژوئن 2013 (29 خرداد) در مقاله‌اي به راهبردهاي ايران در قبال يمن پرداخت و نوشت: مقامات يمني و غربي مي‌گويند: «ايران از شرايط پيراموني مربوط به انتقال قدرت در يمن به منظور دستيابي به پايگاه جديد قدرت در كشور بهره‌برداري مي‌كند.» ايران شبه‌نظامياني را كه متحد جنبش جدايي‌طلب در جنوب يمن هستند، آموزش مي‌دهد. حزب‌الله لبنان به اين گروه آموزش رسانه‌اي و حمايت مالي ارائه مي‌كند. مقامات يمني و غربي مي‌گويند: «مطابق گزارش‌هاي اطلاعاتي، ايران نيز تسليحات از جمله موشك‌هاي حساس به گرما براي اين شبه‌نظاميان ارسال كرده است.» ايران به دنبال تقويت نفوذ خود در منطقه‌اي است كه تحت‌تأثير خيزش‌هاي مردمي است. پيوند با شبه‌نظاميان يمني مي‌تواند به ايران شرايطي براي تقويت فشار راهبردي خود بدهد؛ چيزي شبيه به شرايطي كه ايران از طريق حزب‌الله در مرزهاي لبنان عليه اسرائيل [رژیم صهیونیستی] انجام مي‌دهد.
در ادامه مقاله آمده است: تقويت نفوذ ايران در يمن اهرم فشاری عليه آمريكا به اين كشور مي‌دهد. آمريكا دولت يمن را مانعي در برابر ايران و شريكي عليه شبه‌نظاميان مرتبط با القاعده مي‌داند. همچنين ايران مي‌تواند از عوامل و دست‌نشانده‌هاي خود در يمن بهره‌برداري جدي كند؛ به‌ويژه آنكه در وضعیت كنوني، رژيم سوريه به عنوان يكي از متحدان راهبردي ايران با تهديد وجودي روبه‌روست. «بروس ريدل»، عضو ارشد و مدير پروژه اطلاعاتي بروكينگز مي‌گويد: «در صورتي كه جنوب يمن جدا شود و به متحد ايران بدل شود، دستاوردي راهبردي و جدي براي ايران خواهد بود.» به نظر مي‌رسد انتخاب حسن روحاني به‌عنوان رئيس‌جمهور ايران بر سياست‌هاي ايران در قبال گروه‌هاي دست‌نشانده مانند حزب‌الله تأثير نگذارد. اين روابط تحت كنترل نيروهاي سپاه پاسداران و تحت هدايت رهبر ايران قرار دارد. مطابق گفته مقامات غربي و يمني، ايران اقداماتي در مورد جنبش جدايي‌طلب حراك صورت داده است. اين جنبش سياسي به دنبال تجزيه يمن به كشورهاي يمن‌شمالی و يمن‌جنوبی است كه البته پيش از 1990 دو كشور يمن‌شمالی و يمن‌جنوبي وجود داشتند. اگرچه گروه حراك عمدتاً از سني‌ها تشكيل شده، با ايران شيعه در مقابله با دولت يمن در صنعا هدف مشترك دارد. ايران براي تقويت نظامي عناصر گروه حراك طي دو سال گذشته تلاش كرده است.
در پايان مقاله آمده است: پايگاه قدرت گروه حراك، منطقه‌اي راهبردي به لحاظ ژئوپليتيك در جنوب يمن است كه در كنار بخشي از باب‌المندب (تنگه‌اي باريك كه بسياري از نفتكش‌هاي عظيم آمريكايي و اروپايي از آن عبور مي‌كنند) قرار دارد. امنيت اين تنگه همانند امنيت كانال سوئز و تنگه هرمز اهميت دارد. نيروهاي امنيت ملي يمن و گارد ساحلي آن از زمان انقلاب يمن در سال 2011 تحت فشار اين وضعیت ناامن بوده‌اند. برخي مقامات غربي نگرانند ايران مي‌تواند از متحدان نظامي خود در كنار باب‌المندب استفاده كند تا جريان انتقال نفت را مختل كند. در واقع، اين همان سياستي است كه ايران در نظر دارد در مورد تنگه هرمز نيز اجرا کند. مطابق گزارش سازمان اطلاع‌رساني انرژي آمريكا، 22 درصد نفت جهان از اين تنگه عبور مي‌كند.
تحلیل: آمریکایی‌ها با روی کار آوردن منصور هادی، معاون عبدالله صالح، مانع پیروزی انقلاب مردم یمن شدند. پس از آن بود که مردم و برخی از گروه‌های سیاسی سازمان‌یافته یمن به مخالفتشان با حکومت جایگزین عبدالله صالح ادامه دادند و برای آن، مشکلات جدی ایجاد کردند. این موضوع آمریکایی‌ها را به‌شدت نگران کرده است؛ زیرا احساس می‌کنند اهدافشان در یمن تحقق نیافته و وضع موجود هم تهدید می‌شود؛ از این رو با طرح چنین مسائلی درصدد انگ زدن به مخالفت‌ها علیه حکومت یمن هستند.
حمایت ایران از جدایی‌طلبان یمنی؟!
پایگاه اینترنتی وال‌استریت ژورنال 19 ژوئن 2013 (29 خرداد) در مقاله‌ای به راهبردهای ایران در قبال یمن پرداخت
۱۳۹۲/۳/۲۹
