به تماشای «گذشته» برویم یا نه؟

به گزارش نما به نقل از روزنامه تماشا: «گذشته» روز چهارشنبه، 29 خرداد ماه به طور محدود در سینماهای تهران به اکران درآمد. این گزارشی است در مورد آخرین ساخته اصغر فرهادی در تهران

- گذشته از همان سانس های اول با استقبال چشمگیر تماشاگران مواجه شد. اینطور که رضا سعیدی پور مدیر پردیس سینما آزادی می گوید: «با وجود شروع اکران گذشته بدون تبلیغات شهری، به دلیل استقبال گسترده مردم، سانس فوق العاده 12 شب به این فیلم اختصاص یافت و بلیت های سینما آزادی برای روز پنجشنبه نیز پیش فروش شد.»

به تماشای «گذشته» برویم یا نه؟

نکته جالب اینکه اولین سانس اکران گذشته در سینما آزادی در ساعت 12 ظهر هم که معمولا سانس خلوتی است، پرتماشاگر بود. فیلم گذشته 130 دقیقه است و به همین دلیل زمانبندی سنتی سینماهای نمایش دهنده این فیلم دچار تغییر شده است.»

زمان استاندارد فیلم ها در اکران سینماها 90 دقیقه است و حالا با اکران فیلم فرهادی که زمان آن بالای 2 ساعت است، چاره ای جز کاهش سانس های سیناها وجود نداشته است. با این همه استقبال مردم آنقدر خوب بوده که با اختصاص سانس فوق العاده، مسئله کمبود سانس ها تا اندازه ای جبران شده است. علی سرتیپی پخش کننده داخلی فیلم گذشته در رابطه با اکران این فیلم می گوید: «امیدوارم مردم در این همه شادی حواسشان به این موضوع هم باشد که فیلم اصغر فرهادی اکران شده است. گذشته فیلم خاص و خوبی است و امیدوارم به آنچه حق آن است دست پیدا کند.

اما با وجود اینکه هنوز تبلیغ خاصی نداشته ایم، فروش فیلم خوب بوده است؛ به طوری که پنج شنبه 30 خرداد 51 میلیون تومان فروخته ایم و تا به همین امروز فیلم صد و سی میلیون فروش داشته. این آمار فروش با توجه به تعداد کم سینماها که حدود یازده سینما است، فروش خیلی خوبی است. خصوصا فیلم در سینما «آزادی» بسیار خوب بوده و شب گذشته دو سانس فوق العاده برای آن در نظر گرفته شد و 5.14 میلیون تومان فروش داشت.»

وی درباره تبلیغات تلویزیونی این فیلم گفت: «هنوز تبلیغات تلویزیونی نداریم که امیدوارم به زودی شرایطش به وجود آید.»

به تماشای «گذشته» برویم یا نه؟

- هوشنگ گلمکانی منتقد فیلم و سینما دلیل های زیادی را برای دیدن این فیلم برمی شمارد؛ او در صحبت با تماشا مهمترین ویژگی فیلم را جزئیات داستان می داند: «گذشته» درست مانند باقی فیلم های فرهادی پر از جزئیات است و مسیر رو به رشدش را دارد. فیلم با وجود اینکه در یک کشور بیگانه ساخته شده، همچنان یک فیلم ایرانی به شمار می رود و با یک کارگردانی استادانه ساخته شده است.»

گلمکانی به چند دلیل دیگر هم شما را به دیدن این فیلم دعوت می کند: «به هر حال اینطور فیلم ها بیننده را وسوسه می کند که برود و آن را تماشا کنند. «گذشته» با استانداردهای سینمایی جهان ساخته شده است و دیدن آن به راحتی سلیقه سینمایی مخاطبان را بالا می برد و این نکته ای است که تماما به نفع ایران است. همانطور که در چندس ال اخیر، فرهادی با دو فیلم «درباره الی» و «جدایی نادر از سیمین» سینما و سینماگران ایرانی را با وجه جدیدی آشنا کرده است و حالا می توان اینطور گفت که سلیقه سینمایی مردم بالاتر رفته است.»

- اغلب کاربرانی که در شبکه های اجتماعی به اظهارنظر در مورد «گذشته» پرداخته اند، گفته انداین فیلم قابل مقایسه با جدایی و فیلم های اخیر فرهادی نیست. عده ای فیلم را ناامیدکننده یافته اند و بعضی ها هم نوشته اند که «گذشته» نهایتا یک فیلم متوسط است.

به تماشای «گذشته» برویم یا نه؟

سعید قطبی زاده سینمایی نویس در همین باره نوشته: «مشکل عمومی فیلم این است که ما باید برای آدمی (سلین) دل بسوزانیم که اثری از او در فیلم نیست (البته به جز فصل آخر با آن پایانبندی درخشان؛ که خاطره فیلم های مجید مجیدی و برخی ملودرام های سینمای هندوستان را همزان تداعی می کند). مشکل بزرگتر، درک اهمیت «گذشته» ای است که نه لحظه ای از آن دیده می شود و نه اثری از آن در رفتار آدم هاست. راه حل فرهادی برای مواجه کردن فیلمش و نشاندن تماشاگر بر صندلی، همان است که انتظار دارید؛ معمایی طرح می شود و سراسر نیمه دوم فیلم به پر کردن جاهای خالی این پازل بی اهمیت سپری می شود. شخصیت ها از «وضعیتی» رنج می برند که مطلقا وضعیت پیچیده ای نیست. وضعیتی ساختگی، کاذب، بی اهمیت و با پوزش از همه: احمقانه ... اما دردناکترین نکته ای که از «گذشته» در یادم است، بسیار دردناکتر از مشاهده افول فیلمساز محبوب و ستایش شده ای که همچنان سرمست از بازی با ایده های تکراری خود است، جهت گیری اخلاقی اوست در به سرانجام رساندن یک ملودرام امروزی که مدعی نمایش تنش های مدرن و امروزی است...»

به تماشای «گذشته» برویم یا نه؟

- جواد طوسی، منتقد فیلم و سینما هنوز فیلم را ندیده است اما با این حال در گفت و گو با تماشا دیدنش را توصیه می کند: «سابقه فیلمسازی اصغر فرهادی، برای هر علاقمند به سینما، حس کنجکاوی و اجتناب ناپذیری را ایجاد می کند. به خصوص با انعکاسی که در جشنواره کن داشته. فکر می کنم دیدن این فیلم به دلیل احتیاج ندارد.