به گزارش نما، انتشارات سیمای شرق پس از انتشار کتاب «صراحتنامه» آیت الله هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام که در آن وی برای اولین بار برای کنارهگیری از قدرت اعلام آمادگی کرده بود، آخرین گفتوگوی منوچهر متکی قبل از برکناریاش توسط محمود احمدینژاد رئیسجمهور از رأس وزارت امورخارجه را نیز روانه بازار کتاب خواهد کرد.
رئیسجمهور که در روز 8 شهریور 88 و به هنگام معرفی متکی برای اخذ رأی اعتماد از مجلس شورای اسلامی برای ادامه وزارتش در امورخارجه به مجلس گفته بود: «آقای متکی فردی متعهد، مومن ، انقلابی و حرفهای هستند و به فنون دیپلماسی تسلط کامل دارد، ایشان زحمات فراوانی را متحمل شده است که انشاءالله با حضور مجدد ایشان تحول در وزارت خارجه جاری خواهد شد.» در تاریخ 22 آذر 89 و به هنگام حضور متکی در سنگال برای انجام مأموریت کاری، وی را برکنار کرد!
چاپ اول دیپلماسی در 1000 نسخه و با قیمت25000 ریال در قطع پالتویی منتشر خواهد شد.
بنابراین گزارش، این مصاحبه اختصاصی با منوچهر متکی 42 ساعت قبل از برکناری او از سمت وزیر امور خارجه و یک ساعت قبل از آخرین دیدار او با رئیسجمهور انجام شد. وی در این گفتوگو در خصوص برخوردهای قبلی خود با کاندولیزا رایس، وزیر سابق امور خارجه آمریکا، میزان و نحوه ارتباط متکی با رئیسجمهور، برعهده گرفتن بخشی از وظایف وزارت امور خارجه توسط رئیسجمهور، پشت پرده بیانیه تهران که با رایزنیهای ترکیه و برزیل صادر شد، روابط با کشورهای آفریقایی و موضع ایران در مقابل گامبیا، تذکر جدی وزارت امور خارجه به قوه قضائیه، تأثیرپذیری خبرنگاران داخلی از رسانههای خارجی و... سخن گفته است.
متکی در این گفتوگو در خصوص ماجرای سلام و علیک خانم کلینتون با او در بحرین گفت: ما در جلسهای بودیم که میزبانمان ولیعهد بحرین بود و بنابراین به احترام کشور دوستمان طبیعی بود وقتی در اجلاس شرکت کردهایم، در میهمانی آنها هم شرکت کنیم. در سالهای قبل معمولاً در این جلسه ولیعهد بحرین صحبت میکرد. اینبار سخنران ویژه مراسم، وزیر امورخارجه آمریکا بود. در چنین جلسهای طبیعی است که برای ما مهمترین نکته این بود که ببینیم او چه میگوید. به تناسب نکات و مطالبی که مطرح میکرد، ما باید توشه فردای خودمان را تنظیم میکردیم. فردای آن روز من سخنرانی داشتم. آن میهمانی جلسه اصلی گفتوگوی منامه نبود، تنها یک سخنرانی بود و ایشان بهعنوان یک سخنران دعوت شده بود و از طرف دیگر، ایشان خیلی تلاش کرد راحت صحبت کند، خیلی تلاش کرد محترمانه صحبت کند. شاید قویترین کلمات را بهکار گرفت برای اینکه به رسمیت شناختن حق ایران را در موضوع هستهای مورد تأیید و تأکید قرار دهد اما در عین حال بخشهایی از حرف او هم از نظر ما مورد پذیرش نبود.
وی در خصوص انتقادهایی که در مورد غذا خوردن متکی در حین سخنرانی وزیر امور خارجه آمریکا مطرح شده بود، گفت: احیاناً آب خوردن یا پیش غذا خوردن به هنگامی که هنوز شام رسمی شروع نشده یک چیز طبیعی بود اما فیلمبردار حساس شده بود و سعی میکرد که از این صحنهها تفسیر خاصی کند. براساس آن چیزی که در منش و رفتار بنده وجود دارد، قصد بیاحترامی نداشتم. نحوه نشستن ما بهگونهای بود که ایشان در منتهی الیه دست راست من بود و اگر میخواستم دائماً ایشان را نگاه کنم، باید سرم را بر میگرداندم تا به طرز خاصی قرار بگیرم. ترجیح دادم که گوشم به سمت ایشان باشد و حرفهایشان را بشنوم.
ما معمولاً با کسانی مراوده رسمی داریم، رفیق هستیم و گفتوگو میکنیم. نوعاً دیپلماتها اینطورند. همه کسانی که آنجا بودند، با آنها مراوده داشتیم اما با آمریکا واقعیت اینست که مراودهای نداریم. ضمناً ایشان خانم هم بود. یعنی ضمن آنکه مراوده نداشتیم، خانم هم بود. من با افراد مختلف دست دادم؛ بعد که عبور کردم، پادشاه اردن آنجا بود. من چند بار با ایشان ملاقات داشتهام، خیلی طبیعی است که من با ایشان حال و احوال داشته باشم. وقتی با آخرین وزیر امور خارجه حال و احوال کردم تا بیایم پیش پادشاه، ایشان وسط ایستاده بود. ایشان یک سلام و احوالپرسی در حد دو، سه کلمه کردند و بنده هم در واقع جواب سلام را در یک کلمه به ایشان دادم. شاید ایشان نشنید ولی من جواب سلام ایشان را دادم و بلافاصله هم رو کردم به پادشاه اردن و با هم دست دادیم و حال و احوال کردیم. در مناسبات ایران و آمریکا سنگلاخ ایجاد شده است.