به گزارش نما به نقل از روزنامه بهار: هر روز برای دولت با قصه یک شکایت جدید شروع میشود. دیروز هم روز شکایت مجلس از مشایی بود. پیش از آنکه اختلافهای رییس هیات دولت با وزیر امور خارجه اولش، منوچهر متکی، دامن دیپلماسی جمهوریاسلامی را بگیرد، اسفندیار رحیممشایی برای خود دمودستگاهی جدا و موازی در وزارت امور خارجه ایران، تدارک دیده بود و خارج از چارچوبهای دیپلماسی رسمی کشور به سفرهای خارجی میرفت. اگرچه این اولین شکایت رسمی نمایندگان از رفتار مشایی است، اما پیش از این هم اعتراضاتی به موازیکاریها در حوزه سیاست خارجی، از زمانی که علی سعید لو با حکم احمدینژاد به عنوان «معاون امور بینالملل» رییسجمهوری منصوب شد، انجام شده بود.
برای اولینبار در خردادماه سال 90، چهار نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با توجه به ماده 193 آییننامه داخلی مجلس، از وزیر امور خارجه درباره نقش رحیممشایی، معاون سابق و رییس دفتر آن زمان رییسجمهوری در سیاست خارجی، سوال کردند که به چه دلیل اسفندیار رحیممشایی در پنج سال، 96 سفر خارجی رفته است؟ نکته جالب سفرهای مشایی این بود که وی در سطحی بالاتر از رییس دفتر و معاون رییسجمهوری مورد توجه قرار میگرفت. طبق پروتکلهای دیپلماتیک، روسای جمهوری معمولا با همتایان خود دیدار میکنند. اما از شواهد این سفرها این طور برمیآمد که اسفندیار رحیممشایی، ریس دفتر سابق احمدینژاد، در سفرهایش با افرادی همچون رییسجمهوری بلاروس یا امیر سابق قطر دیدار میکند. حاشیههای سفرهای مشایی به کشورهای خارجی و دیدارهایش با عالیترین مقامات سیاسی این کشورها با ریاست او بر دبیرخانه جنبش عدم تعهد شدت بیشتری گرفت. اواخر بهمن سال گذشته و پیش از داغشدن تنور انتخابات ریاستجمهوری یازدهم، مشایی با سفرای کشورهای خارجی در تهران دیدار کرد. هرچند گفته شد این دیدارها در چارچوب فعالیتهای دبیرخانه جنبش عدم تعهد برنامهریزی و برگزار شده است، اما شائبههای انتخاباتیبودن آن هرگز مرتفع نشد. درنهایت مشایی آنقدر برای دولت و خودش حاشیه ساخت تا نمایندههای مجلس نتوانستند چند هفته باقیمانده از عمر دولت را تحمل کنند و وزیر امور خارجه دولت را برای پاسخگویی درباره سفرهای احمدینژاد به مجلس فراخواندند. دیروز سوال 10نفر از نمایندگان مجلس درباره نقش مشایی در سیاست خارجی از صالحی، وزیر امور خارجه دولت دهم، درباره نقش مشایی در سیاست خارجی از سوی هیاترییسه مجلس اعلام وصول شد. علیرضا سلیمی درباره طرح این سوال به مهر گفت: گفته میشود مشایی بیش از 300 سفر خارجی داشته است. باید مشخص شود آیا این سفرها با نظر وزیر امور خارجه انجام شده و در این صورت ماموریت آقای مشایی و دستاورد سفرهایش چه بوده است؟حسین نجابت، نماینده تهران، سیدحسین دهدشتی، نماینده آبادان، غلامرضا مصباحیمقدم، نماینده تهران، محمدرضا دهقان، نماینده طرقبه و چناران، غلامعلی جعفرزاده، نماینده رشت، حسینزاده بحرینی، نماینده مشهد و کلات، علیرضا سلیمی، نماینده محلات، حمیدرضا پولادگر، نماینده اصفهان و الیاس نادران، نماینده تهران، نمایندگانی هستند که طرح سوال از علیاکبر صالحی، وزیر امور خارجه دولت دهم، درباره نقش معاون و رییس دفتر سابق رییسجمهوری در سیاست خارجی را امضا کردهاند.
اگر برآورد احمد توکلی، نماینده اصولگرای مجلس، از تعداد سفرهای مشایی درست باشد، او در دوران هشتساله دولتهای نهم و دهم، هر 20 روز به یک سفر خارجی رفته است؛ سفرهایی که مشخص نیست به چه دلیل انجام شده و چرا این همه و دستاوردهای آن ها چه بوده است؟
پس از پایان جلسه دیروز مجلس با وزیر امور خارجه، سیدحسین نقویحسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس، توضیح داد که در این جلسه احمد توکلی درباره «سفرهای خارجی رحیممشایی، موضوعات مطرحشده در این سفرها و اینکه آیا نماینده وزارت خارجه در این سفرها حضور داشته است؟» سوال پرسیده است. علیاکبر صالحی در پاسخ به سوال توکلی گفته بود که اغلب سفرهای اسفندیار رحیممشایی بدون ملاقات با مقامات کشورهای میزبان بوده و او تنها رییسجمهوری را همراهی کرده و سفر مستقلی نداشته است، همچنین بعضی از سفرهای مشایی نیز به منظور دیدار با ایرانیان خارج از کشور انجام شده است، اما توضیحات صالحی درباره بعضی از سفرهای مشایی و بیان اهداف و علت آنها نتوانسته نمایندههای مجلس را قانع کند. به همین دلیل نمایندههای مجلس تصمیم گرفتند که موضوع سفرهای مشایی به صحن علنی مجلس ارجاع داده شود. احمدینژاد تاکنون نشان داده است که نهتنها خارج از قواعد مرسوم یک رییسجمهوری عمل میکند که حتی اگر لازم باشد چارچوبهای دولتهای خودش را هم میشکند؛ مشایی همچون او چندان در بند بایدهاونبایدها نیست، اما دیروز صالحی ناچار بود که در مقابل نمایندههای مجلس بایستد و به سوالات آنان پاسخ بدهد؛ زیرا از نظر نمایندههای مجلس «بههرحال سفرهای رییس دفتر سابق رییسجمهوری در راستای سیاست خارجی بوده است و سیاست خارجی نیز باید تحت کنترل وزیر امور خارجه باشد و ایشان باید در اینباره توضیح دهد.»