به گزارش نما پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) قريب به پانزده سال در غار حراء به عبادت و راز و نياز به خدا پرداخته و سالها در ماه هاى مختلف در آنجا معتكف بوده است، و در آنجا بود كه امين وحى او را به رسالت از جانب خدا مفتخر ساخت، و نور وحى و جبرئيل امين را در آن نقطه مشاهده كرد.
بنابراين آن سرزمين به وجود او متبرك شده است، و زيارت چنين مكانى و اقامه نماز در آنجا، نوعى تبرك جويى به آثار پيامبر است. و تبرك به آثار انبياء به ويژه اثرى كه با تن مبارك آن حضرت در تماس بوده، حتى از سوى وهابيان نيز پذيرفته شده است، بنابراين رفتن به آن نقطه و اقامه دو ركعت نماز به عنوان تبرك مطابق اصول اسلام است، چنان كه قرآن مى فرمايد:
( واتخذوا من مقام إبراهيم مصلّى ). [1]«از جايگاه توقف ابراهيم براى خود نمازگاهى انتخاب كنيد».
رفتن به غار حرا علاوه بر تبرك، خود آموزنده يك اصل عقيدتى است و آن اين كه زندگى در غار، زندگى يك عابد در كوهسارهاست و چنين محيطى نمى تواند كسى مانند پيامبر و كتابى مانند قرآن را به بار آورد، زيرا پرورش شخصى مانند رسول خدا، علاوه بر استاد، كتاب و منبع، نياز به يك محيط علمى دارد كه بتواند چنين معارف بلند و احكام استوار و تاريخ صحيح و اخلاق متينى را تحويل جامعه بدهد.
از آنجا كه، غار حراء فاقد اين شرايط است، اين گواه بر اين است كه اين كتاب، و سخنان او ميوه محيطى ديگر است، نه محيط غار حراء.
بنابراين اولاً رفتن به غار حرا بدعت نيست، زيرا تبرك به آثار پيامبر از مسلمات اسلام است، بالأخص اثرى كه با بدن پيامبر در تماس بوده است، ثانياً رفتن به غار حراء بسيار آموزنده و سبب تحكيم عقيده اسلامى است مى گردد، قرآن مجيد به اين حقيقت در ضمن آيه اى اشاره مى كند:( قل لو شاء الله ما تلوته عليكم ولا أدراكم به فقد لبثت فيكم عمراً من قبله أفلا تعقلون ). [2]
«بگو: "اگر خدا مى خواست، من اين آيات را بر شما نمى خواندم; و (خداوند) از آن آگاهتان نمى كرد; چه اين كه مدّتها پيش از اين، در ميان شما زندگى نمودم; (و هرگز آيه اى نياوردم» آيا نمى فهميد؟» " ».