زنگ خطر اتفاقات نظیر 18تیر 78 و خرداد 88 به صدا در آمده است

به گزارش نما ،هنوز یک هفته از عزل فرهاد دانشجو و جایگزینی میرزاده به جای او نگذشته که واکنش ها به این اقدام ادامه دارد. عده زیادی این حرکت را کاملا سیاسی ارزیابی می کنند و موافقین این جابجایی هم معتقد به هماهنگی وزارت علوم و وزارت بهداشت و دانشگاه آزاد هستند. ولی هرچه که بود همه فهمیدند که توفیقی برای رسیدن به آرزوهایش چقدر عجله دارد. شاید این جابجایی شبیه به همان جایگزینی دانشجو به جای جاسبی بود. قضاوت با شما. ما در این گفتگو نظر امیر نظیفی فعال دانشگاهی و رییس واحد جوانان واحد جوانان حزب مؤتلفه اسلامی را جویا شدیم.

آیا لزومی به جابه‌جایی ریاست دانشگاه آزاد در این مقطع زمانی احساس می شد؟

تقریبا دو هفته پیش از طریق یکی از دوستان مطلع در دانشگاه آزاد خبردار شدیم که برنامه‌ای را در جهت عزل آقای دانشجو از ریاست دانشگاه آزاد تدارک دیده‌اند و خبرش به صورت صورتجلسه هیئت امنا انتشار یافت. سه نفر صورتجلسه را امضا کرده بودند و قرار بود، صورتجلسه به سه نفر دیگر داده شود تا امضا کنند و صلاح دیدند در این مرحله یک مقدار دست به عصاتر جلو بروند، چون این موضوع تقریباً یک حالت غیرقانونی هم پیدا می‌کرد.

غیر قانونی از چه نظر؟

از این نظر که به هر حال باید جلسه هیئت امنا تشکیل می‌شد، نه این که به صورت غیابی امضا گرفته شود. قاعده این است که از رئیس دانشگاه دعوت و به او اعلام شود. معلوم شد این کار هم انجام نشده است. آقای دانشجو بعد از آقای جاسبی ـ‌که 29 سال ریاست دانشگاه آزاد را داشتندـ به این سمت رسید و مسائل و درگیری‌هایی که در دولت دهم بر سر تعویض رئیس دانشگاه پیش آمد، منجر به این شد که هیئت امنا جلسه بگذارد و رأی‌گیری انجام و ریاست عوض شود. هیئت امنا برای برکناری رئیس دانشگاه ـ‌که هجده ماه از ریاستش می‌گذردـ‌ باید اشکالاتی را به او اعلام کند. این کار این شائبه را ایجاد کرده که به خاطر تسویه حساب‌های سیاسی انجام شده است. البته استدلال بعضی از اعضای هیئت امنا این بود که برکناری آقای جاسبی و آمدن آقای دانشجو هم بیشتر سیاسی بوده است تا بحث مدیریتی. به نظر من اصلاً ساز و کار خوبی انجام نگرفت، چه در زمان آقای احمدی‌نژاد و دولت دهم که تغییر ریاست و آن برنامه‌ها اجرا شد و بحث اموال 250 هزار میلیارد تومانی و وقف پیش آمد و چه الان که هیئت امنا مجدداً دارند این کار را می‌کنند که شائبه سیاسی بودن این قضیه را زنده کرده است. به نظر من رئیس جدید، آقای میرزاده بیشتر یک شخصیت سیاسی هستند تا شخصیت مدیریتی. ما شخصیت‌های علمی بهتری در دانشگاه آزاد داشتیم که برای مدیریت هم مناسب‌تر بودند.

به نظر شما اهداف سیاسی‌ این کار چه بوده است؟

بعد از این که آقای میلی‌منفرد رأی نیاوردند، آقای توفیقی به عنوان سرپرست معرفی شدند، به نظر من متأسفانه نتوانستند حداقل شعار تدبیر و امید را به آن صورتی که توسط رئیس‌جمهور محترم مطرح شده است، عملی سازند. حرکاتی که در این مدت کوتاه یک ماه و نیم الی دو ماه انجام شده که آخرین آنها آزاد شدن ثبت‌نام بعضی از دانشجویان ستاره‌داری است که برخی‌هایشان در فتنه 88 و بعضی در برنامه‌های مربوط به فتنه نقش داشتند. مورد دیگر هم تغییر ریاست دانشگاه آزاد است که به نظر من برعکس آنچه که مقام معظم رهبری فرمودند: «باید در دانشگاه‌ها جوّ علمی غالب باشد»، دنبال این هستند که جوّ سیاسی را در دانشگاه‌ها راه بیندازند.

از این کار چه هدفی در دانشگاه‌ها دنبال می شود؟

اهدافی که دنبالش هستند مشخص است. همیشه قشر جوان و خصوصاً دانشجوها مطمع دشمنان انقلاب بوده‌اند و هستند. چه دوست و چه دشمن این موضوع را می‌دانند. تأکیدات مقام معظم رهبری هم بر این است که قشر دانشجو و دانشگاهی قشر مهم و تأثیرگذاری در جامعه هستند. من فکر می‌کنم مسیری که جلو می‌روند بیشتر برای انتخابات دنبال می شود. ان‌شاءالله که این طوری نشود، اما به نظر من مسیری که دارد جلو می‌رود، سراشیبی‌ای است که نهایتاً منجر به همان حوادثی می شود که در سال 78 از دانشگاه‌ها شروع شد و کارهایی که همه در جریانند که این دوستان انجام دادند. در زمان انتخابات نظم سیاسی جامعه به هم می‌ریزد و انتخابات‌های بعدی پیش رو انتخابات مجلس و دورتر و کلان‌تر از آن هم انتخابات بعدی ریاست جمهوری است. با توجه به حرکت‌هایی که آقای توفیقی در این زمینه انجام داده‌اند، به نظر می‌رسد به دنبال ارتقای علمی و مدیریتی در دانشگاه‌ها، مراکز علمی و خصوصاً وزارت علوم نیستند.

ما چهار وزارتخانه کلیدی داریم که با اقشار جامعه سر و کار دارند، وزارت علوم به خاطر تحت پوشش گرفتن دانشجویان، وزارت آموزش و پرورش به دلیل سر و کار داشتن با دانش‌آموزان و نوجوانان، وزارت ارشاد به علت تحت پوشش قرار دادن نخبگان و هنر مندان جامعه و وزارت کار و امور اجتماعی که با قشر کارمند و کار در ارتباط هستند.
چهار وزارتخانه مزبور، وزارتخانه‌هایی هستند که اگر کاری بخواهد در سطح جامعه انجام بگیرد (نظیر همان اغتشاشاتی که در سال 78 طی جریانات 18 تیر و در فتنه 88 داشتیم) می‌توانند بسیار تأثیرگذار و کلیدی عمل کنند. آقای توفیقی پیش‌تر مصاحبه کرده و گفته‌اند: «نظر آقای روحانی در مورد وزارت من هستم»، ممکن است وزارت آقای توفیقی در مجلس رأی نیاورد، اما کارها و تغییر مدیریت‌هایی که ایشان انجام می‌دهد، زنگ خطر را برای ما به صدا درمی‌آورد که حواسمان جمع باشد. به‌نوعی مدیریت‌هایی که ایشان تعیین کرده تحمیل به وزیر آینده است. عجله آقایان اصلاح‌طلب یک مقدار در این زمینه زیاد است. قضیه اخیر شورای شهر و جریانی که برای خانم راستگو پیش آمد، باید درس عبرت باشد. در زمان دولت اصلاحات هم وقتی آقای خاتمی شروع به انجام یک‌سری کارها کرد، به ایشان هشدار داده شد که ممکن است مدیریت از دست خودت هم خارج شود. فضای باز سیاسی و ایجاد مدیریت‌های جدید از جمله فعالیت‌های آقای توفیقی است. آقای توفیقی مدیر دست پایین هستند و بالادستی ایشان رئیس‌جمهور است. به عنوان رئیس واحد جوانان حزب مؤتلفه پیشنهادم به آقای روحانی رئیس‌جمهور محترم این است که مواظب باشند مسیری که آقای خاتمی رفت و منجر به این شد که مدیریت و کار اصلاح‌طلبان در بین اکثریت جامعه زیر سئوال برود و در بعضی جاها منفور شدند و اصلاً بعضی از وزرا مجبور شدند فرار کنند و به خارج از کشور بروند، دو باره طی نشود. اتفاقاتی افتاد که نه مناسب جامعه بود و نه کشور جمهوری اسلامی. به نظر من آقای روحانی باید قدری آقای توفیقی را کنترل کنند که مسیری که در دولت اصلاحات پیموده شد توسط وزرای منصوب به اصلاح‌طلب‌ها طی نشود، چون در اینجا همه کشور، یعنی آموزش عالی، دانشجوها، رئیس‌جمهور محترم و قطعاً مردم عادی متضرر خواهند شد.

خوب بود قبل از این که صورتجلسه امضا شود و بخواهد کاری در مورد دانشگاه آزاد انجام بگیرد، قدری تأمل می‌شد، چون این جریان به بحث مدیریتی ضربه می‌زند و گفته می‌شود آقای دانشجو مدیریت نداشته است. می‌شد ایشان را بخواهند و صحبت‌ها را با خودش مطرح کنند. البته ترکیب هیئت امنا به صورتی بود که معلوم بود آقای دانشجو مجدداً رأی نمی‌آورد، ولی حرکت بدی انجام شد و بیشتر انگشت اتهام به سمت مسائلی که گفته شد برمی‌گردد، نه بحث مدیریتی و علمی.