دو روایت از یك تماس

سفر رئیس‌جمهور کشورمان به مقر سازمان ملل متحد، سفری خبرساز بود که هم متن‌های قابل توجهی داشت و هم حواشی فراوان. آخرین برگ این سفر پنج روزه، ماجرای تماس تلفنی روحانی و اوباما بود که مهم تر از نفس این تماس، پاسخ به این پرسش برجسته شد که چه کسی با چه کسی تماس گرفته است؟

سوزان رایس، مشاور امنیت ملی امریکا در گفت وگو با برنامه GPS شبکه CNN مدعی شد: «ما در اوایل هفته تمایل خود را به دیدار مختصر غیررسمی در زمان حضور باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در نیویورک در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نشان دادیم.

در حالی که ما در قبال این مساله موضعی باز داشتیم، ایرانی ها نشان دادند این مسأله برای آنها پیچیده است؛ پس چنین دیداری صورت نگرفت. ولی امروز (جمعه) در کمال تعجب از طرف آنها با ما تماس گرفته و اعلام شد که رئیس جمهور روحانی تمایل دارد در حال خروج از نیویورک از طریق تلفن با رئیس جمهور اوباما صحبت کند. ما هم توانستیم تماس بگیریم و در این تماس گفت وگویی سازنده انجام شد.»

اما روایت این تماس از زبان آقای روحانی با روایت آمریکایی آن متفاوت بود. آقای دکتر روحانی پس از بازگشت به تهران در جمع خبرنگاران اظهار کرد: «درست در لحظه ای که آماده حرکت به سمت فرودگاه بودیم به من اطلاع دادند که کاخ سفید با نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک تماس گرفته و اعلام کرده آقای اوباما مایل است چند دقیقه گفت وگو داشته باشیم. ما نیز این کار را انجام دادیم و موافقت شد و آنها با موبایل سفیر ما تماس گرفتند و این مکالمه انجام شد.»

اما چند نکته:

نخست این که موضوع روابط ایران و آمریکا از چنان حساسیتی برخوردار است که کوچک ترین مسائل در این میان با تفاسیر مختلف همراه می شود و معنی دار خواهد بود؛ پس کمترین بی دقتی در این مساله می تواند پرهزینه باشد.

نکته دوم این که از این دو روایت، قطعا یک روایت مطابق با واقعیت یا به واقعیت نزدیک تر است که از نظر ما سخن و روایت رئیس جمهور کشورمان ترجیح دارد، اما موضوع به همین جا ختم نمی شود.

در موضوع مهم، پرفراز و فرود و حساسی چون تعامل ایران و آمریکا که تماس تلفنی دو رئیس جمهور ساده ترین بخش آن است، اگر قرار باشد از همین نخست آمریکایی ها از خود بی صداقتی نشان دهند چگونه می توان در مراحل مهم تر و پیچیده تر، به آمریکا اعتماد کرد؟

و سومین نکته که باید آن را در اولویت توجه قرار دهیم این که واقعیت تعامل دو کشور چیزی است و تصویری که از این واقعیت به افکار عمومی دنیا ارائه می شود چیز دیگری و باید بپذیریم در این تصویرسازی متأسفانه دست برتر با طرف مقابل است بنابراین لازم است به این میدان چون میدان مینی پرخطر و غیرقابل پیش بینی، با دقت، محتاطانه، سنجیده و با رعایت همه جوانب پا بگذاریم.

منبع: جام جم آنلاين