تحولات سوریه و راهبردهای آمریكا

گروه ترجمه- پایگاه اینترنتی آسیاتایمز 4 اکتبر 2013 (12 مهر) در مقاله‌ای به تحولات سوریه و راهبردهای آمریکا در قبال آن پرداخت و نوشت: جنگ داخلی سوریه بیش از صد هزار کشته داشته و تقریباً یک‌سوم از جمعیت این کشور نیز آواره شده‌اند. حتی در وضعیتی وخیم‌تر، این بحران به کشمکشی منطقه‌ای بدل شده که در آن، کشورهای همسایه و دست‌نشانده‌های آن‌ها تلاش می‌کنند توازن قدرت را در جغرافیایی وسیع از ایران تا اسرائیل [سرزمین‌های اشغالی] تحت‌تأثیر قرار دهند. دولت اوباما نیز بدون اینکه بتواند وضعیت را مهار کند،‌ نظاره‌گر این اوضاع بوده است. آگوست 2012 اوباما کاربرد تسلیحات شیمیایی در سوریه را خط قرمز دولت آمریکا خواند. در نهایت، حمله شیمیایی 21 آگوست 2013 در حومه دمشق صدها کشته بر جای گذاشت و آمریکا نیز در واکنش تلاش کرد اقدامی تنبیهی علیه رژیم اسد صورت دهد؛ اما نتوانست آن را محقق کند.

در ادامه مقاله آمده است: اوباما به‌طور منطقی تمایلی به حمله علیه سوریه نداشت. حتی اگر بمب‌افکن‌های آمریکایی تمام مراکز تسلیحات شیمیایی را مشخص می‌کردند، حملات به آن‌ها می‌توانست جان مردم را به خطر اندازد. به‌علاوه، اکثریت آمریکایی‌ها مخالف مداخله نظامی بودند و از گزینه دیپلماتیک حمایت می‌کردند. دولت سوریه نیز تاکنون با سازمان ملل همکاری کاملی به‌منظور انجام تحقیقات صورت داده است. مطابق جنبه‌های مختلف، این نتیجه‌ای قابل‌توجه است. تردیدهای مردمی، مقاومت کنگره و بی‌میلی رئیس‌جمهور، همگی به توقف اقدام نظامی علیه سوریه کمک کردند. اجرای مصالحه با میانجی‌گری روسیه آسان نیست. جنگ در سوریه همچنان ادامه دارد. جدول زمانی مبهم است (نابودی ذخایر تسلیحات شیمیایی در ماه نوامبر آغاز می‌شود و تا اواسط 2014 پایان می‌یابد). بحران سوریه را به‌سادگی نمی‌توان جنگی داخلی دانست. دولت سوریه بر متحدان خود متکی است (ایران، حزب‌الله و روسیه) و شورشیان نیز بر متحدان خود (عربستان سعودی، قطر، ترکیه و آمریکا) متکی هستند. نیروهای خارجی در هر دو طرف نقش‌های کلیدی ایفا می‌کنند. حزب‌الله در این کشمکش سهم بسزایی دارد.

در پایان مقاله آمده است: در صورتی که اسد سرنگون شود و مخالفان عمدتاً سنی قدرت را به دست گیرند، حزب‌الله حامی مهم خود را از دست می‌دهد. چنین شکستی می‌تواند گروه‌های سنی تندرو در لبنان را جسورتر کند تا در برابر حزب‌الله لبنان بایستند. همچنان دیپلماسی ممکن است موفقیت‌آمیز باشد و فراتر از توافق در مورد تسلیحات شیمیایی به نتیجه برسد. مهم‌ترین تحول، مربوط به ایران است. راهبرد دولت جدید ایران در مجمع عمومی سازمان ملل به منظور تعامل با غرب می‌تواند فرصت و آغازی برای پایان بحران سوریه باشد. آشتی با ایران گامی کلیدی برای حل‌وفصل بحران در سوریه است. به‌طور کلی باید گفت که راه دمشق از تهران می‌گذرد.