گروه ترجمه- روزنامه نیویورک‌تایمز
12 اکتبر 2013 (20مهر) در مقاله‌ای به تأثیرگذاری کنگره آمریکا بر گفت‌وگوهای هسته‌ای
با ایران پرداخت و نوشت: هنگامی که دیپلمات‌های ایرانی سه‌شنبه با آمریکا و پنج
قدرت جهانی به گفت‌وگوی هسته‌ای بنشینند، کنگره در آنجا نمی‌تواند اثرگذاری کند؛
اما این به معنای عدم تأثیرگذاری کلان آن بر روند مسئله هسته‌ای ایران نیست. تحریم‌های
جدید ایران با جدیتی بیشتر در سنا و مجلس نمایندگان به تصویب رسید به گونه‌ای که
این تحریمها می‌تواند اهرم فشاری جدی برای فشار بر رهبران ایران به منظور گرایش
به توافق هسته‌ای باشد. یا اینکه می‌تواند راه را بر مسیر مطلوب دیپلماسی سد کند؛
آن هم در این مقطع بسیار حساس و حیاتی. کمیته بانکداری سنا تحت فشار جان کری، وزیر
خارجه آمریکا، موافقت کرد برای مدت کوتاهی اجرای این قانون را تا پیش از نشست ژنو
به تعویق بیندازد.
در ادامه مقاله آمده است: اما سناتور جیم جانسو، عضو دموکرات و رئیس
این کمیته به دولت اوباما گفته است که در نظر دارد در هفته‌های آتی، این قانون را
اجرایی کند. این وضعیت، کنگره را در چشم‌انداز تأیید برای تحریم‌های جدید علیه
ایران قرار می‌دهد؛ درست زمانی که غرب میزان جدیت حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران را
برای حل‌وفصل مسئله هسته‌ای می‌سنجد. در واقع، رسیدن به توافق و رفع نگرانی‌ها می‌تواند
به لغو تحریم‌های موجود کمک کند. سناتور مارک کرک، عضو جمهوری‌خواه و جنگ‌طلب که
از تحریمها و قطع دسترسی ایران به بازار بین‌المللی حمایت کرد، می‌گوید: «می‌دانیم
که تحریمها به رژیم (ایران) صدمه وارد کرده است... در این مقطع باید فشارها را
زیاد کنیم و از عقب‌نشینی بپرهیزیم.» اگرچه آقای روحانی تلاش می‌کند در مسیر
دیپلماسی و حل‌وفصل مسئله گام بردارد؛ اما در ایران تندروها با دیپلماسی دشمنی
عمیق دارند. برخی ناظران ایران نگرانند که اگر کنگره تحریم‌های جدید را به یکباره
تصویب کند، می‌تواند با واکنش محافظه‌کاران در ایران روبه‌رو شود که این مسئله می‌تواند
تلاش‌های تازه رهبران دو کشور ایران و آمریکا را به شکست بکشاند.
در پایان مقاله آمده است: کلیف کاپچان، کارشناس ایران در گروه برآورد
خطر اوراسیا می‌گوید: «این گفت‌وگوها بسیار پیچیده است... در صورتی که کنگره پیش
از آزموده شدن شانس دیپلماسی، این تحریمها را تصویب کند، نتیجه نهایی، شکست خواهد
بود.» از نظر حامیان تحریم‌های جدید، کنگره قهرمان کارزار فشار بر ایران است. آقای
کرک می‌گوید: کاخ سفید تلاش کرده است از اجرای تحریمها جلوگیری کند. این نقشی
است که کنگره مشابه آقای نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل[رژیم صهیونیستی]، ایفا می‌کند
و مصرانه از آمریکا می‌خواهد سخنان آشتی‌جویانه روحانی را نادیده بگیرد و فشارها
را دوچندان کند. آقای کاپچان می‌گوید: «سخنرانی نتانیاهو به‌طور گسترده‌ای مورد
استهزا قرار گرفت... اما این سخنان به‌طور گسترده‌ای دیدگاه‌های بسیاری از اعضای
کنگره را منعکس می‌کند.» برخی مقامات دولت آمریکا مزیت ایفای نقش کنگره به عنوان
پلیس بد را تأیید می‌کنند.
تحلیل: در بازی جدید آمریکا، دولت،
نقش پلیس خوب؛ و کنگره و سنا، نقش پلیس بد را ایفا می‌کنند. قاعده این بازی این
است که برای گریز از دست پلیس بد باید به پلیس خوب پناه برد. اگر از نظر کارگردان
این بازی جدید، دولت نقش پلیس خوب را دارد، ایران چنین نظری ندارد و دولت آمریکا
برای اینکه به ایران اثبات کند پلیس خوب است، باید تفاوتش با پلیس بد (کنگره) را
در عمل نشان دهد و راه آن، پذیرش حقوق هسته‌ای ایران است. در غیر این صورت چیزی
عوض نشده و با بد شدن پلیس خوب، اساس بازی طراحی شده به هم می‌ریزد و از نظر ایران
همه طرف‌های مقابل، پلیس بد هستند؛ اما بازی در اینجا تمام نمی‌شود، زیرا تمام
صحنه‌های آن در منظر افکار عمومی است که صداقت رویکرد ایران و بی‌صداقتی آمریکا را
مشاهده کرده‌اند.
