به گزارش نما، مفهوم اعتدال و میانهروی گرچه مفهومی رایج در سپهر سیاست ایران از دیرباز بوده است اما طی سالهای اخیر و در هر انتخاباتی نه میانه رویی و نه اعتدال هیچ یک مرجع توجهات سیاسی و انتخاباتی نبودهاند. چه آنکه چپ اصلاح طلب و راست اصولگرا هربار قطبهای اصلی انتخابات چه از نوع مجلس و شورا و چه از نوع ریاست جمهوری را تشکیل دادهاند.
در این میان اما عملکرد محمود احمدی نژاد و طیفهایی از تندروهای اصولگرا و اصلاحطلب، سبب شد نیروهای منتقد اصولگرا و اصلاحطلب آرام آرام در یک صف واحد کنار یکدیگر قرار گیرند. صفی که نتیجه آن پیروزی جریان اعتدال و میانه رو در انتخابات 24 خرداد 92 بود.
روی کار آمدن شیخی از جنس اعتدال گرایی که وعدهها و قولهای انتخاباتی و برنامههای ریاست جمهوریاش را بر کلید واژه «اعتدال» بنا نهاده بود گویی قرار است معادلات سیاسی کشور در انتخابات آتی رو نیز تحت الشعاع قرار دهد تا این روزهایی که تحلیلها حول انتخابات مجلس دهم میچرخد در کنار دو ضلع اصولگرا و اصلاحطلب ضلع سوم اعتدال گرایان نیز از وزنه سنگینی برخوردا شوند. و در این میان گویی شیخی دیگر از جنس اعتدال قرار است محور ضلع سوم جریان سیاسی کشور باشد. شیخ علی اکبر ناطق نوری!
پایان عزلت نشینی و سکوت شیخ نور!
در کشاکش انتخابات ریاست جمهوری و در روزهایی که یکی پس از دیگری کاندیداها وارد صحنه رقابت میشدند صحبت از کهنه سیاستمداری بود که سالها با دلخوری از نامهربانیها و تندرویهای دولت سابق در لاک سکوت فرو رفته بود، روزهایی که بسیاری بر این اعتقاد بودند هاشمی سالخورده دیگر توان به میدان رقابت آمدن و پذیرفتن مسئولیت سنگین ریاست جمهوری را ندارد و در این میان از ناطق نوری به عنوان گزینه اصلی آیتالله سخن میگفتند، امری که در چند روز مانده به انتخابات 24 خرداد از سوی هاشمی رفسنجانی نیز مورد تایید قرار گرفت اما در نهایت شیخ نور تن به این خواسته نداد. اکراه ناطق نوری در پذیرش خواستههای سیاسیون برای کاندیداتوری ریاست جمهوری گرچه تصورات را به سوی ادامه دوری و عزلت نشینی شیخ برده بود اما گویی ناطق نوری این روزها با تفکر و ایده هایی جدید بازگشت به عرصه سیاست را کلید زده است. ایدهای که دورنمای نزدیک آن را شاید بتوان در تشکیل حزب فراگیر و دورنمای دورتر آن را در فتح کرسی های پارلمان دهم دانست.
اصولگرایان و اصلاح طلبان به دنبال تشکیل حزب فراگیر
گذشت بیش از 3 ماه از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و آنچه بر اصولگرایان و اصلاح طلبان در نتیجه تشتت و تکثر کاندیداها در این انتخابات گذشت، جریانات و تشکلهای سیاسی را به یافتن راهکاری برای 4 سال آینده کشانده است. چنانچه روی کار آمدن رییس جمهوری برخواسته از مشی اعتدال و بدون وابستگی به جریانات سیاسی مطرح، با طرح ایدههایی چون راهاندازی حزب فراگیر همراه شده است. حزب فراگیری که توجهات از سمت حزب دولت ساخته را به سمت تشکیلاتی فراگیر در بدنه اصولگرایان و اصلاح طلبان یا تشکیلاتی ملهم از هر دو جریان کشانده است.
گرچه ایده تشکیل حزب فراگیر از ایدههای مورد نظر آیت الله هاشمی بود که طی سال های گذشته در چندین نوبت از آن سخن گفته و وجود احزاب کارآمد و فراگیر را به منزله ضربهگیر نظام خوانده بود. ام این ایده بار دیگر در در ایام بعد از انتخاباب از سوی برخی چهرهها چون عارف و باهنر مطرح شد. محمدرضا باهنر از اصولگرایان و محمدرضا عارف از بدنه اصلاحطلبان اولین بار زمزمههای تشکیل چنین حزب فراگیری را مطرح ساختند. چنانچه محمدرضا باهنر، دبیرکل جامعه مهندسین طی ماههای در چندین نوبت از ضرورت تشکیل چنین حزبی سخن گفت و از کسانی که میتوانند لیدر احزاب اصلاحطلب و اصولگرا در لفافه نام برده است. سخنان باهنر را اما محسن کوهکن از نزدیکان به وی تکمیل کرده و از احتمال لیدری ناطق نوری در جریان اصولگرا سخن گفت.
گویی اصولگرایان سرخورده از چند انتخابات اخیر راه چاره را در جمع شدن گرد شیخ الرییس سال های دورشان دیدهاند، همو که سالهای زیاد پیش از 84 محور تجمع اصولگرایان بود و ایده های تشکیلاتی او سبب بازگشت دوباره اصولگرایان به قدرت بعد از دولت اصلاح طلب بود.
در دیگر سو نیز خبرها حکایت از تلاش های جریان چپ سیاسی کشور برای تشکیل حزبی فراگیر با محوریت محمدرضا عارف است. چه آنکه گویی تشکیل این حزب توصیه رهبر جریان اصلاحات به عارف برای در اختیار گرفتن کرسی های پارلمان دهم بوده است.
تکاپوی جریانهای سیاسی برای مصادره ناطق نوری به نفع خود
در این میان اما گویی شیخ نیز بیتمایل به بازگشت به عرصه سیاست در نقش لیدری و رهبری جریانات سیاسی نیست، امری که تکاپوی جریانات سیاسی برای کشاندن شیخ به سوی خود کلید زده است، در یک سو اصولگرایان در سوی دیگر اصلاحطلب.
هفته پیش بود که محمدرضا باهنر چهره شاخص اصولگرایان بار دیگر تشکیل حزب فراگیر اصولگرایان را بعد از مدتی سکوت خبری مطرح ساخت و بار دیگر بر لیدری ناطق نوری در این حزب تاکید کرد.وی گرچه به رایزنیهای اصولگرایان برای لیدری "ناطقنوری" در رأس این جریان سیاسی در صورت تشکیل حزب فراگیر سخن گفت اما این را نیز عنوان کرد که رایزنیهای انجام شده فقط با آقای ناطقنوری انجام نمیشود، بلکه با اشخاص بسیار زیادی در این زمینه در حال رایزنی هستیم تا بتوانینم 2 یا 3 حزب واحد و منسجم در قالب حزبی فراگیر تشکیل دهیم. سخنانی که شاید بتوان ریشه آن را نزدیکی شیخ به اصلاحطلبان و ادامه دلخوریهایش از اصولگرایان جستجو کرد.
احمد نیکفر عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی مهندسین نیز از رایزنی خود با ناطق نوری خبر داد و گفت: «بنده با وی در این باره صحبت کردم و وی موافقت خود را با تشکیل حزب فراگیر اعلام کرد اما هیچ مطلب مبنی بر پذیرش محوریت از سوی وی مطرح نشده است. ناطق نوری تشکیل حزب فراگیر را راهکاری صحیح میداند.»
در همین راستا اصلاح طلبان نیز تلاشهای هماهنگی را برای کشاندن ناطق نوری به سمت خود و نسبت دادن او به خود آغاز کردهاند. آنگونه که آنها از مدت ها پیش شیخ را نه دیگر در جرگه اصولگرایان بلکه مردی از جریان و تبار اعتدال می دانند، که نزدیکیاش به اصلاح طلبان و لبخندهای پی در پی اش به رهبران این جریان بیش از نزدیکی اش به یاران دیروز اصولگرایش بوده است.
ناطق نوری و جریان سوم سیاست ایران
در این میان اما بازگشت دوباره ناطق گویی قرار است با مشیای متفاوت از گذشته باشد. او که این روزهای خود را در نزدیکی با اصلاح طلبان و رقبای پیشیناش میگذراند شاید بی میل نباشد تن به تشکیل تشکیلات سیاسی ملهم از میانهروهای هر دو قطب اصولگرا و اصلاح طلب بدهد تا اینگونه لیدری تشکیلات سیاسی فراگیرتر از یک جریان را عهده دار شود. گویی او دیگر این روزها متعلق به هیچ جریانی نیست و جریان سومی که کلید آن با حسن روحانی زده شد را قرار است او در سانس دوم ادامه داد. راه اعتدالی فارغ از چپ و راست سنتی و مدرن. و گام بعدی این جریان فتح کرسی های پارلمان دهم!