به گزارش نما، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
اخیراً مطالبی از بعضی منسوبین امام خمینی در بعضی رسانهها به ویژه رسانههای مجازی منتشر شده که دور از انتظار است. اظهاراتی در مورد حجاب، معاشرت، چگونگی پوشش، طنزپردازی و حتی نسبت دادن آن به امام و مهمتر از همه، بیحرمتی نسبت به شهدا و خانوادههای آنها از جمله مطالبی هستند که از بعضی منسوبین امام منتشر شده و موجب نگرانی و حتی اعتراض مردم گردیده است. در این زمینه، چهار نکته را باید همه به خاطر داشته باشیم.
اول آنکه کسی نباید از منسوبین امام انتظارداشته باشد در همه زمینهها مثل امام زندگی کنند. آنها میتوانند همچون سایر مردم، بدون اینکه ملزم به انجام همه اموری که امام انجام میدادند و یا ترک همه اموری که امام ترک میکردند، عضوی از جامعه باشند. میدانیم که امام خمینی به انجام بسیاری از امور مقید بودند، از انجام بسیاری از اموری که مردم عادی انجام میدهند پرهیز میکردند و در مجموع زندگی خاصی داشتند که افراد عادی نمیتوانند آنگونه زندگی کنند. منسوبین امام، الزامی ندارند مانند امام و با همان ویژگیها زندگی کنند. بنابر این، از این نظر، منسوبین امام با سایر مردم فرقی ندارند.
دوم آنکه منسوبین امام، در عین حال که از نظر چگونه زندگی کردن با سایر مردم فرقی ندارند، این الزام را دارند که حریم امام را در گفتار و رفتار نگهدارند. آنها نباید سخنی بگویند که موجب وهن امام شود و یا اقدامی نمایند که در چشم مردم موجب وارد شدن لطمه به امام گردد. حتی اگر نقطه نظراتی دارند که بیان آنها و اقدام آشکار برای انجام آنها موجب وهن امام یا پیدایش تغییری در نگاه مردم به امام میشود نباید آن را رسانهای و عمومی کنند. زیرا مردم به آنها از منظری نگاه میکنند که ویژگیهای امام را میبینند و اگر از آنها سخنی بشنوند یا رفتاری ببینند که مغایر با آنچه از این منظر میبینند باشد، خلاف انتظار است و ممکن است با حفظ حریم امام منافات داشته باشد.
سوم آنکه در میان معترضان، افراد و جریانهائی وجود دارند که نه از سر دلسوزی برای امام بلکه با هدف بهرهگیریهای سیاسی اقدام به اعتراض و فضاسازی میکنند. این دسته از معترضان با استفاده از چنین فرصتی درصدد انتقام گرفتن از رقبای سیاسی و جبران شکستهای خود بر میآیند تا از آب گل آلود شده ماهی مقصود را صید کنند. بدیهی است که به این گونه افراد و جریانات نباید فرصت چنین سوء استفادههائی داده شود. گفتن و نوشتن مطالبی که بهانهای به دست اینان بدهد، علاوه بر اینکه خلاف شأن امام و رعایت نکردن حریم ایشان است، نوعی کمک کردن به فرصت طلبان نیز محسوب میشود و به هر دو جهت مذموم و محکوم است.
و چهارمین نکته آنکه متولی حرم امام بودن و عنوان یادگار امام را داشتن نیز الزاماتی دارد که یکی از آنها جلوگیری از اقدامات حرمت شکنانه توسط منسوبین امام است و درصورت عدم امکان و یا مواجه شدن با عمل انجام شده، نشان دادن عکس العمل فوری و تصحیح یا تکذیب مطلب یا مطالبی است که موجب نگرانی و اعتراض مردم میشود و بهانهای به دست فرصت طلبان میدهد. اگر زبانها و قلمهائی به هنگام اهانت افراد خودسر یا جریانهای انحرافی به بیت امام، خود را موظف به دفاع از امام و منسوبین ایشان میدانند، در موارد مقتضی این انتظار را نیز دارند که متولیان بیت، منسوبین امام را مدیریت کنند و به وظیفه پیشگیری عمل نمایند و درصورت بروز تخلف، در اسرع وقت عکسالعمل قاطع و روشن نشان دهند. پای بندی به الزامات منسوب امام بودن است که برای منسوبین حرمت میآورد و کسانی که این الزامات را رعایت نکنند نباید انتظار داشته باشند مردم برای آنها حرمتی قائل شوند. مردم، به امام علاقمند هستند و این ارادت را با هیچ چیز معامله نمیکنند حتی با منسوب امام بودن.