روح بزرگ حاج آقا حبيب‌الله عسكراولادي شاد و راهش پررهرو. او الحق حبيب خدا بود، براي رضاي خدا مبارزه كرد، زندان رفت، شكنجه ديد و در راه خدمت به خلق خدا عمري پربركت را سپري كرد. استاد اخلاق، بردباري و فكر و ذكر ما از پيشتازان نهضت حضرت امام خميني ارواحنا فداه بود. يقينا نام او بر تارك هيئت‌هاي موتلفه كه در امتداد نهضت حسيني (ع) دعوت عاشورايي امام بزرگوار را (آن‌هم در دوران غربت آن حضرت) لبيك گفتند مي‌درخشد. كيست كه از علاقه حضرت امام و رهبر معظم انقلاب به آقاي عسكراولادي و از ارادت ايشان به محضر ولايت فقيه در هر زمان بي‌اطلاع باشد!
از اعتمادامام و رهبري به آقاي عسكراولادي همين بس كه از ابتداي تاسيس كميته امداد امام خميني(ره) ايشان به عنوان نماينده ولي فقيه در اين موسسه سراسر خير و بركت منصوب بود.اين يار ديرين ولي فقيه از طرف امام و رهبري اذن دريافت وجوهات را داشت و واسطه فيض بسياري از كساني بود كه مي‌خواستند سهمين خود را به محضر مرجع تقليدشان تقديم كنند.
استاد مجاهد ما براي خدمت به مردم نيازمند، جمعه و شنبه نمي‌شناخت براي ديدن خانواده‌هايي كه مشكل حاد داشتند، روزهاي جمعه قرار مي‌گذاشتند و پذيراي آنها در دفتر ساده خود در طبقه دهم ساختمان امداد واقع در خيابان سميه بود.
ما بردباري، تسامح و تساهل و ادب را در حين بحث‌هاي داغ سياسي و در برهه‌هاي بسيار حساس تاريخ انقلاب از محضر ايشان آموختيم. در جلسات هيئت امناي روزنامه رسالت با هر لحني ولو تند به اين بزرگ مرد انتقاد مي‌شد، با آغوش باز پذيرا بود و هرگز از كوره در نمي‌رفت. خداوند به او فكر بكر و راهگشا عنايت كرده بود وقتي عرصه تنگ مي‌شد و بن بستي در كارهاي سياسي و اجتماعي رخ مي‌گشود او از امام آموخته بود: دست راست بر پيشاني مي‌گذاشت و چند بار در دل
بسم الله الرحمن الرحيم و لاحول و لاقوه الابالله مي‌گفت و سپس بن بست گشايي مي‌كرد.
خداوند كريم آبرو و اعتبار عظيمي به وي بخشيده بود و اين مبارز نستوه از سرمايه اجتماعي گرانقدري برخوردار بود. البته اين سرمايه را در راه خدمت به مستضعفان و نيازمندان صرف مي‌كرد و جز براي باز كردن گره از كار كساني كه گره به كارشان افتاده بود، استفاده نمي‌كرد.
همت آقاي عسكراولادي براي انجام كارهاي سخت كم نظير بود. در شرايط بسيار سخت سياسي در اوايل دهه 60 همراه با برخي از اساتيد معظم جامعه مدرسين قم تصميم گرفتند روزنامه رسالت را با ديدگاه انتقادي راه‌اندازي كنند. اگر انگشت گره‌گشاي ايشان نبود تا كنون چند بار روزنامه تعطيل شده بود.
شاقول استاد بزرگ ما در همه كارها نظر ولي فقيه بود، او تلاش مي‌كرد باهوش خدادادي، ديدگاه رهبري را كشف و آبروي خود را در جهت تحقق اهداف ولي فقيه نثار كند. او در هيچ شرايطي، نه در جنگ و نه در صلح از نصيحت به امام مسلمين باز ننشست. او مشورت‌هاي خود را به محضر امام و رهبري تقديم و بعد از آن مطابق نظر آن بزرگواران اقدام مي‌كرد.
اين بنده حقير توفيق آشنايي با ايشان را به همراه شهيد صادق اسلامي از قبل از پيروزي انقلاب داشتم. هوش سياسي ايشان هميشه برايم قابل ستايش و تكريم بوده است.
او يك انقلابي تمام عيار با روحي بزرگ و جوان بود، هيچگاه او را محافظه كار نيافتم، تلاش خستگي‌ناپذير داشت كه خود را نسبت به مسائل انقلاب به روز نگه دارد.
در ميان پيشكسوتان انقلاب كسي را مانند ايشان سراغ ندارم كه در زمان حيات خود اصرار كند از دبيركلي حزب كناره گيرد و قدرت سياسي را به نسل‌هاي بعدي واگذار كند. اين درس استاد سياست، بايد براي همه ما نصب‌العين باشد كه به موقع پذيراي چرخش بين نسلي نخبگان باشيم و كمك كنيم نسل‌هاي جوان‌تر روي كار بيايند و اگر ما هنري داريم پشت صحنه، جوانها را ياري رسانيم.خدا مي‌داند چه دل‌ها و قلب‌هايي در عزاي رحلت اين شايسته مرد حسيني مي‌سوزد و چه چشم‌هايي اشك‌ريزان خواهد شد. عسكراولادي را كه يك عمر مبارزه و يك عمر خدمت كرد، نمي‌توان در چند سطر خلاصه كرد. از خداوند كريم مي‌خواهيم بهترين پذيرايي را از او بر سر سفره گسترده حسيني در اين ماه عزيز به عمل آورد.
حبیب خدا
سیدمرتضی نبوی
۱۳۹۲/۸/۱۵
