بازگشت دانشجونماها با چراغ سبز وزارت علوم

از جمله اقدامات توفیقی، انتصاب فردی به نام "غ' به عنوان مشاور عالی در وزارت علوم است.

گفته می شود مهم ترین مأموریت این فرد در وزارت علوم، فراهم کردن ساز و کاری برای ثبت نام دانشجویان مسأله دار و محکومان و هم چنین افرادی که از کشور فرار کرده بودند، در دانشگاه هاست.

دانشجویان مسأله دار از طریق کمیسیونی که تحت عنوان کمیسیون عالی وزارت علوم فعالیت می کند، مورد تأیید قرار می گیرند و وارد دانشگاه ها می شوند.

بر اساس این گزارش، در شهریور ماه سال جاری کمیته ای در وزارت علوم مصوب کرد تا 151 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی و 50نفر از دانشجویان دانشگاه های آزاد نتوانند در دانشگاه ها حضور داشته باشند که جعفر توفیقی در دوران سرپرستی اش بر وزارت علوم با نامه تحکمی به برخی روسای دانشگاه ها از آنها می خواهد تا 250 دانشجویان مذکور را ثبت نام کنند؛ وی همچنین به مسئولان دانشگاه آزاد توصیه می کند که 51 دانشجوی دانشگاه آزاد را هم ثبت نام کنند که مسئولان مذکور هم این کار را انجام می دهد.

بر پایه این گزارش، از سوی دیگر طی سال های اخیر تعدادی از افرادی که تحت عنوان دانشجو برخی فعالیت های خاص را انجام می دادند، از کشور گریخته بودند؛ ولی جعفر توفیقی فضایی را برایشان فراهم کرد تا این افراد با مراجعه به فرد یاد شده که مشاور عالی وزارت علوم است برای بازگشت پیگیری‌های لازم را انجام دهند و تا کنون هم حدود 500 نفر در این رابطه خواستار ادامه تحصیل در دانشگاه‌ها شده‌اند.

با وجود اینکه توفیقی گفته بود ما 400 دانشجو را بازگردانده ایم، اخبار موثق حکایت از آن دارد که تا کنون 240 نفر از این افراد با نامه تحکمی توفیقی به دانشگاه‌ها، موفق به ثبت نام شدند و پرونده 260 نفر باقی مانده نیز در کمیسیون عالی وزارت علوم مفتوح است و غ مشاور وزارت علوم در حال پیگیری برای بازگشت این افراد است.

البته این افراد هم علاوه بر اینکه مشکلات آموزشی فراوانی مانند مشروطی های پیاپی دارند دارای مشکلات و مسائل فراوان دیگری هستند؛ به عنوان نمونه یکی از این دانشجویان فردی است که تنها 20 مورد شکایت اخلاقی داشته است.

از میان دانشجویان مذکور، برخی از افراد در فتنه 88 اقدامات عملی را انجام دادند و پرونده آنها هم اکنون مفتوح است که از جمله آنها می توان یک متهم ردیف اول در غائله سال 82 دانشگاه امیرکبیر و همچنین لیدر دانشجویان دانشگاه تهران در اغتشاشات اشاره کرد.

همچنین برخی دیگر از این افراد عضو گروهک‌های پژاک و کوموله هستند؛ و برخی دیگر از افراد مذکور، از خانواده ضد انقلاب هستند که خود نیز سوابق سوء دارند.

در هر صورت یکی از وظایف اصلی وزارت علوم حرکت در مسیر پرورش و آموزش‌دهی مطلوب به جوانان و آینده‌سازان ایران اسلامی است تا از طریق بررسی عملکرد دانشجویان در مقاطع تحصیلی قبلی دانشگاهی و یا قبل از ورود به دانشگاه از ورود عناصر ناباب و مسئله‌دار به فضای دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی جلوگیری به عمل آید.

این اقدام مفید و مؤثر طی چندین سال گذشته با موفقیت در بستر دانشگاه‌ها پیاده‌سازی شد و جلوی ورود عناصر نامطلوب و دانشجویان مسئله‌دار پس از تأیید مراجع چندگانه و اخذ نظرات کارشناسی شده گرفته شد و البته در موارد زیادی نیز پس از اخذ تعهد از فرد موردنظر اجازة ادامه تحصیل به وی ارائه گردید.

بدون شک اگر این فرایند و اقدام مؤثر در برهة حساس سال ۸۸ که کشور با فتنه‌ای فراگیر روبه‌رو شده بود در کشور پیاده نشده بود، اثرات و عواقب تأثیرگذاری منفی دانشجویان معلوم‌الحال تاکنون و حتی تا سال‌های آینده گریبانگیر جامعة اسلامی می‌شد.

برخلاف تبلیغات کذب و منفی رسانه‌های بیگانه و برخی عناصر فریب‌خورده داخلی علت عدم ثبت‌نام دانشجویان طی سال‌های گذشته به هیچ‌وجه مسائل اخلاقی، پوشش، فعالیت قانونمند تشکلی و یا فعالیت نشریاتی نبوده است و موارد قید شده تنها اتهامات واهی در مسیر زیر سؤال بردن طرح مذکور بوده است.

طی چندین سال گذشته تمامی دانشجویانی که بدین طریق شایستگی ادامة تحصیل در مقاطع بالاتر را نداشته‌اند، در عملکرد و سوابق آنها اتهامات امنیتی و خلاف مصالح عمومی دیده می‌شود که در این خصوص می‌توان به موارد ذیل اشاره داشت:

ـ وابستگی به خانواده احزاب و گروه‌های برانداز در قالب عضویت و هواداری و... نظیر: منافقین، پژاک، کومله و...
ـ‌ داشتن سوء سابقه امنیتی
ـ تبلیغ علیه نظام، اقدام علیه امنیت ملی، تشویش اذهان عمومی و... در کارنامه عملکرد فعالیت دوران دانشجویی
ـ ارتباط‌گیری با سازمان‌های جاسوسی بیگانه
ـ و...
با این همه متأسفانه شنیده شده که اخیرا براساس دستور جعفر توفیقی به فعالیت کمیته تشخیص صلاحیت دانشجویان پایان داده شد و تعداد زیادی از دانشجویان مسئله‌دار به محیط دانشگاه‌ها بازگشته‌اند و از بدو ورود مجدد به دانشگاه‌ها فعالیت مخرب خود را آغاز نموده‌اند که در این قسمت به گوشه‌ای از سوابق چند تن از دانشجویان مذکور اشاره می‌شود.
دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه تهران، دارای چندین نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهاماتی نظیر:
* اقدام علیه امنیت ملی از طریق ایفای نقش هدایت‌کننده در ناآرامی‌های خرداد ۸۲
* توهین به ریاست‌جمهور و اجرای حکم حد
* تشویش اذهان عمومی و تبلیغ نظام از طریق انعکاس مطالب خلاف واقع و کذب در نشریات دانشجویی وبلاگ شخصی و صفحه فیس‌بوک
* ارتباط با عناصر متواری از کشور قبل و بعد از خروج از کشور نظیر فاطمه حقیقت‌جو
ـ دانشجوی دانشگاه امیر کبیر، دارای چندین نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهامات:
* عضویت، هواداری، جذب نیرو و فعالیت غیرقانونی در گروه‌های رادیکال چپ مارکسیستی
* دستگیری در صحنة تجمعات غیرقانونی سال ۸۶ مقابل مجلس شورای اسلامی
* دارای سابقه چندین نوبت احضار به کمیته انضباطی دانشگاه امیرکبیر و صدور حکم تعلیق تحصیلی
* ایفای نقش مؤثر و هدایت‌کننده در تمامی تجمعات غیرقانونی انجمن مسئلة دانشگاه امیرکبیر حدفاصل سال‌های ۸۲ تا ۸۶
* ارتباط تشکیلاتی با عناصر حزب غیرقانونی حکمتیست‌ها در خارج از کشور
* ارتباط تشکیلاتی با عناصر چپ در داخل کشور و پیاده‌سازی مأموریت‌های محوله از سوی عناصر مذکور نظیر: ناصر ذرافشان
ـ دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر دارای چند نوبت سابقه بازداشت توسط سازمان‌های امنیتی به اتهامات:
* تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی، توهین به مقدسات، توهین به مراجع تقلید و... از طریق مشارکت در انتشار و توزیع نشریات موهن در دانشگاه امیرکبیر
*بازداشت در صحنة هدایت تجمع اعتراضی مقابل قوه قضائیه
*عضویت و فعالیت غیرقانونی در انجمن منحله دانشگاه امیرکبیر
*شرب خمر و ترویج آن در بین دانشجویان
*ارتباط با علی افشاری عنصر ضدانقلاب و همکار شبکه ماهمواره‌ای VOA امریکا
* ارتباط تشکیلاتی با NGOهای غیرقانونی به اصطلاح حقوق بشری در خارج از کشور
سوابق و موارد مذکور تنها بخش کوچکی از سوءسوابق تعدادی از دانشجویان مسئله‌دار دانشگاه‌ها است که طی سال‌های گذشته با اقدام صحیح و منطقی وزارت علوم، اجازة ادامة تحصیل به آنها داده نشد. همانگونه که ذکر شد حتی بازگشت مجدد یکی از این دانشجویان به محیط‌های دانشگاهی می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری یک بحران فرهنگی و امنیتی در بستر دانشگاه‌ها باشد چه برسد به اینکه تعداد زیادی از چنین فعالینی به دانشگاه‌های سطح کشور بازگردند.

حتی فعالیت یک دانشجوی مسئله‌دار در یک دانشگاه‌ با سوابقی که گفته شد می‌تواند فضای آن دانشگاه‌ها را از فضای علمی به فضایی آشوب‌زده و بحرانی مبدل سازد، حال آنکه چندین دانشجو آن هم در قالب فعالیت در برخی تشکل‌های مسئله‌دار نظیر: طیف غیرقانونی علامه دفتر تحکیم وحدت، گروه‌های دانشجویی چپ مارکسیستی، فعالین دانشجویی لیبرال و... به فعالیت تشکیلاتی بپردازند.
از دیگر نکات بسیار مهم و قابل تأمل، سوابق آموزشی این گروه از دانشجویان است. بسیاری از این دانشجویان حتی در صورت چشم‌پوشی از فعالیت‌های امنیتی و غیرقانونی‌شان، به دلیل سوابق آموزشی دیگر قادر به ادامة تحصیل نبوده‌اند. براساس کدام قوانین طول مدت تحصیل مقطع کارشناسی ۱۰ سال به طول می‌انجامد!! تعداد زیادی از فعالین مذکور چندین ترم متوالی و بعضاً غیرمتوالی مشروط بوده‌اند و...

حال سؤال ما از سرپرست سابق و وزیر کنونی وزارت علوم این است که با کدام استدلال منطقی و عقلی چنین دانشجویانی که به جز ضربه زدن به فضای سالم دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی چیز دیگر در سوابق خود ندارند، باید به محیط‌های دانشگاهی بازگردند؟!