به گزارش نما؛ روزنامه استار گزارش داد: شايد شما تصور کنيد ما در قرن 21 زندگي مي‌کنيم اما براي عده اي مردم هنوز سال 1938 است و باراک « نويل چمبرلين» اوباما (توصيف يک مفسر تندروي آمريکا از رئيس جمهور اين کشور) پا به زمين گذاشته است.
اين حداقل چيزي است که ما اين هفته بعد از اعلام توافق تاريخي هسته‌اي ايران در ژنو متوجه وجود آن شديم. با اين توافقنامه موقت، مذاکرات بر توافقنامه‌اي بلندمدت و جامع متمرکز مي‌شود.
با اين حال، اين همه آن چيزي که ما آموختيم نيست. چنين واکنش جهاني خارق العاده اي براي دستيابي به يک توافقنامه موقت شش ماه در تاريخ ديپلماسي مدرن بي سابقه است اما اين اتفاقي است که رخ داد. من گمان مي کنم علت اين واکنش اين بود که تعداد افرادي که گمان مي کردند دستيابي به چنين توافقنامه اي بعد از چندين دهه بي اعتمادي شديد ممکن است ، بسيار اندک بود. اما اين اتفاق رخ داد. من معتقدم اين هفته زمانيکه تاريخ اين قرن نوشته مي‌شود، هفته تعهدي بزرگ خواهد بود.
با اين حال من تصور مي‌کنم چهار نکته مهم وجود دارد که ما بايد در هفته هاي پيش رو آنها را مد نظر قرار دهيم.
* از قياس‌هاي تاريخي و ديوانه‌وار اجتناب کنيد
بسياري از مخالفان محافظه کار آمريکا با اين توافقنامه موقت، انديشه افراطي از سال 1938 را مطرح کردند. برت استفنز در وال استريت ژورنال اين توافقنامه را با توافق نويل چمبرلين نخست وزير انگليس با آلمان نازي در مونيخ در سال 1938 مقايسه کرد.
چارز کرائوتامر مفسر واشنگتن پست اين توافقنامه را توافقنامه اي به مراتب بدتر از توافق مونيخ توصيف کرد.
* همه ديدگاهها در اسراييل مانند ديدگاه بنيامين نتانياهو (نخست وزير) نيست.
تاکنون مخالفت جدي و تمام عيار نخست وزير اسرائيل به عنوان ديدگاه کينه توزانه اسرائيل نسبت به اين توافقنامه تعريف شده است. وي اين توافقنامه را اشتباهي تاريخي خواند. اما هيچ اتفاق نظري در بين فرماندهان نظامي و رهبران سياسي اسرائيل در اين خصوص وجود ندارد. هيچ نشانه اي از تغيير عقيده در کساني ديده نمي شود که در چند ماه پيش با نتانياهو و گزينه حمله به ايران مخالفت کرده اند. همچنين به نظر مي رسد انزواي نخست وزير اسرائيل هر روز بيشتر مي شود.
* ايران - بله، ايران - مي تواند نيرويي براي صلح باشد
آيا اين توافقنامه استاندارد بسيار بالايي از راستي آزمايي را براي ايران ارائه مي کند؟ اين توافقنامه بايد و مي تواند چنين درجه اي از راستي آزمايي را ارائه کند. مير جاويدانفر تحليلگر ايراني - اسرائيلي اين هفته در پايگاه اينترنتي المانيتور به طور مفصل اين مسئله را توضيح داد و نوشت:« نتانياهو درباره توافقنامه ايران اشتباه مي کند.»
ديويد گاردنر کارشناس خاورميانه در فايننشال تايمز نوشت:« ايران به نيرويي براي برقراري صلح در خاورميانه تبديل مي شود.»
*جهان در آستانه تغيير است
اگر اين توافقنامه شکست بخورد و به بن بست منتهي شود، نيازي به پيش‌گويي‌هاي قوي براي اتفاقات آينده نيست. قطعا مناقشه‌اي نظامي درمي‌گيرد که به جنگي فاجعه‌بار منتهي مي‌شود. به فجايعي که در نتيجه حمله عراق رخ داده است بنگريد، چه کسي مي‌خواهد اين موارد رخ دهد؟ گزينه جايگزين اين جنگ خلق دوره‌اي جديد از تنش زدايي در خاورميانه و کل جهان است. هيچ کس نمي‌تواند پيش‌بيني کند اين امر رخ مي‌دهد اما قطعا اين هدف ارزش تلاش کردن را دارد.
بديهي است اين همان آرماني است که مردم آمريکا به دنبال آن هستند. در اولين نظرسنجي عمومي از زمان اعلام توافقنامه ژنو مشخص شد اکثريت آمريکايي ها حمايت خود را از توافقنامه هسته اي با ايران اعلام کردند. نتيجه نظرسنجي رويترز / ايپسوس نشان داد، داد تنها 20 درصد از آمريکايي ها خواهان اقدام نظامي عليه ايران هستند.
روح نويل چمبرلين را رها کنيد، بعيد است قياس توافقنامه ژنو با توافق مونيخ در سال 1938 اين احساسات را تغيير دهد. ما بايد از اين فرآيند متشکر باشيم.
