«دیكتاتوری و براندازی»؛ نقطه پایانی مانفیست حجاریان برای خانه ملت

به گزارش نما؛ سعید حجاریان فعال اصلاح‌طلب روز یکشنبه در مصاحبه‌ای با یکی از رسانه‌های دولتی به بیان برخی از نظرات خود درباره مسائل جاری سیاسی کشور پرداخته است.
فراتر از اینکه حجاریان را به عنوان تئوریسین جریان اصلاح‌طلب و یکی از تأثیرگذارترین افراد در این جریان می‌شناسند، مصاحبه‌ وی را که بیشتر به یک سخنرانی سیاسی می‌ماند، می‌توان به نوعی مانیفست این جریان در آینده نزدیک عنوان کرد.
مصاحبه حجاریان دارای محورهای گوناگونی است که دولت، مجلس و آینده سیاسی اصلاح‌طلبان و برنامه کاری آنان را برای انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی در سال 92 در بر می‌گیرد، اما می‌توان گفت که بحث‌های مرتبط با مجلس در حقیقت فوری‌ترین راه‌کار‌هایی است که برای حل چالش اصلاح‌طلبان و ورود سریعتر آنها به حلقه قدرت را دربر می‌گیرد.

*اصلاح طلبان بار دیگر زیر میز می زنند

حجاریان در بخشی از مصاحبه خود به صراحت به این نکته اشاره می‌کند که نمایندگان ملت در صورت عدم توجه به درخواست‌‌های مردم با دست رد آنها مواجه خواهند شد و مردم دیگر آنها را به شهرهای خود نیز راه نخواهند داد.
این نظر حجاریان قائل به بخش دیگری از پیش‌فرض وی است که معتقد به گسترده شدن پایگاه اجتماعی دولت در جامعه نسبت به زمان انتخابات است که عملا اکثریت مجلس را تبدیل به یک اقلیت می‌کند و هر گونه اعتراض به دولت را به معنای مقابله با این اکثریت تفسیر می‌کند.
این تحلیل جدا از فاصله بسیار زیاد با واقعیت‌های اصلی جامعه عملا در مخالفت با اصلی‌ترین آموزه‌های انقلاب اسلامی و همچنین اصول دموکراسی است؛ چه اینکه تضعیف مجلس به عنوان سنگر اصلی مردم‌سالاری دینی و خانه ملت عملا به استقرار دیکتاتوری منجر می‌شود و عملا به منزله برهم زدن بازی است.
گرچه اصلاح‌طلبان به خوبی در فتنه 88 تجربه خود را در بر هم زدن بازی و ایستادگی در مقابل رأی اکثریت نشان دادند و شاید هم این بار تئوریسین موسوم به جریان اصلاحات به دنبال ایجاد همان فضا درباره مجلس است.

*متجلی شدن روح لیاخوف روسی در پیکر اصلاح طلبان

از سویی دیگر چنین سخنی عملا معنای تهدید نمایندگان مجلس به عنوان عناصر اصلی نمایندگان مردم در نظام جمهوری اسلامی و مواجه شدن با تهدیدات احتمالی است.
گرچه آقای حجاریان در مصاحبه خود روشن نکرده است که به غیر از مواجهه مردمی چه سرنوشت دیگری در انتظار نمایندگان ملت در صورت ساکت ماندن در مجلس است اما می‌توان به خوبی این چشم‌انداز را در نظر داشت که اصلاح‌طلبان به دنبال ایجاد نوعی یکسان‌سازی ارکان حکومت با استفاده از توان قوه مجریه هستند که البته علیرغم نظر شخصی رئیس‌جمهور خود را به دلیل داشتن پایگاه مردمی قیم آن می‌دانند.
فرآیندی که پیش از این اصلاح‌طلبان برخی جناح‌های سیاسی را در کشور با آن متهم به دیکتاری می‌کردند اما خود هم‌‌اکنون به دنبال اجرایی کردن آن هستند؛ راهی که لیاخوف روسی آن را دنبال می کند.

*نسخه‌ای که در دکان هیچ عطاری نیست

بخش دیگری از سخنان حجاریان درباره وضعیت مجلس ارائه اختیار انحلال مجلس به دولت است. چنین تصمیمی گرچه بنا به اعتراف خود حجاریان عملا با توجه به ضرورت تعقیب قانون اساسی امکان‌پذیر نیست اما نمونه آن حتی در سایر کشورهای جهان نیز به ندرت قابل مشاهده است.
در هیچ کدام از حکومت‌های جمهوری این اختیار به رئیس‌جمهور داده نشده است که بتواند مجلس را اعم از سنا یا مجلس نمایندگان منحل کند. در حکومت‌های پارلمانی نیز این اختیار به خود مجلس داده شده است که در صورت عدم توافق بر موضوعاتی همانند تشکیل دولت خود تصمیم به انحلال و انتخابات زودرس بگیرد که البته چنین مسئله‌ای به معنای عدم ثبات سیاسی در آن کشور خواهد بود.

*براندازی نقطه پایانی اصلاح طلبان

با این حال آقای حجاریان در گفت‌وگوی خود به این نکته اشاره کرده است که فعلا چنین کاری ممکن نیست اما می‌تواند به عنوان برنامه‌ای در آینده درازمدت و زمانی که مجلس و دولت به صورتی یکسان در اختیار آنان قرار گرفت در دستور کار قرار بگیرد.
البته این مسئله به معنای تقابل با نظام و تغییرات ساختاری گسترده در آن است که به طور حتم می‌تواند به براندازی نیز ختم شود. در حقیقت در این برنامه براندازی از درون را می‌توان نقطه نهایی استراتژی اصلاح‌طلبان ساختارشکن دانست که بقیه موارد همچون پیشنهاد انحلال مجلس توسط دولت نیز در زیرمجموعه آن قرار می‌گیرد.