آشتی ایران و آمریكا

گروه ترجمه - پایگاه اینترنتی کریستین ساینس مانیتور 21 دسامبر 2013 (30 آذر) در مقاله‌ای به چشم‌انداز همگرایی و آشتی ایران و آمریکا پرداخت و نوشت: از نظر بسیاری، نزدیکی اخیر از جمله گفت‌وگوی تلفنی رؤسای جمهور ایران و آمریکا در ماه سپتامبر به معنای ذوب شدن یخ روابط این دو کشور است؛ اما پرسش اینجاست که نزدیکی و آشتی ایران و آمریکا تا چه میزان می‌تواند به پیش رود؟ با توجه به دشمنی متقابل و تلاش طولانی‌مدت ایران در تداوم آمریکاستیزی، چه آینده‌ای را می‌توان پیش‌‌بینی کرد؟ توافق موقت شش‌ماهه که ماه نوامبر در ژنو به امضا رسید، در ازای کاهش ملایم تحریم‌ها صورت گرفت و گام نخست به سوی توافق نهایی و فراگیر به شمار می‌رود. رسیدن به توافق نهایی، بی‌اعتمادی تاریخی را کاهش می‌دهد و می‌تواند به آشتی ایران و آمریکا در ابعادی تازه بینجامد که به معنایی، می‌تواند شبیه صلحی سرد باشد.

در ادامه مقاله آمده است: با وجود این، بسیاری از موانع از جمله قانون سنای آمریکا که روز پنج‌شنبه معرفی شد، همچنان باقی است. در واقع، این قانون، توافق‌نامه ژنو را با تحمیل تحریم‌های بیشتر بر ایران نقض خواهد کرد. برآورد جامعه اطلاعاتی آمریکا در 10 دسامبر این نتیجه‌گیری را ارائه داده که تحریم‌های بیشتر در حال حاضر می‌تواند چشم‌انداز توافقی نهایی را تضعیف کند و ایران نیز اعلام کرده هرگونه تحریم‌های تازه، به مرگ این توافق‌نامه خواهد انجامید. کاخ سفید می‌گوید این قانون را وتو خواهد کرد.

در پایان مقاله آمده است: آمادگی رهبر ایران برای حل‌وفصل مسئله، احتمالاً به این معنا نیست که روابط ایران به اتحادی ناگهانی و دوستی بینجامد؛ اما می‌تواند به سطحی قابل قبول و متقابل از مصالحه منتهی شود. محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران نیز در نوشته‌های خود می‌گوید که روابط ایران و آمریکا مهم است، اما این روابط نمی‌تواند «هرگز دوستانه» باشد. یک مقام ارشد ایران که نخواست نامش فاش شود، می‌گوید: «برخی افراد تصور می‌کنند که ما باید در هنگام تعامل با غرب و به‌ویژه آمریکا بسیار محتاط باشیم... آن‌ها به روش برخورد آمریکا با موضوع در حال حاضر و آینده بسیار تردید دارند... اجرای بی‌ دردسر توافق ژنو که یک اگر بزرگ است... می‌تواند جو اعتمادی ایجاد کند که می‌توانید بر اساس آن به پیش روید.» یک روزنامه‌نگار ایرانی نیز که نخواست نامش فاش شود، ضمن تشریح سیاست‌های متناقض ایران در تداوم اتهام‌زنی به آمریکا و در عین حال، تلاش برای نزدیکی روابط، گفت: «اولویت شماره یک برای ایران، مهار تهدید آمریکا و تبدیل آن به تنشی کمتر و ایجاد بازدارندگی کافی برای جلوگیری از حمله آمریکاست.» به وجود چنین دیدگاه‌هایی در مخالفت با آمریکا که خط‌مشی رسمی کشور را منعکس می‌کنند و نیز تداوم شعار مرگ بر آمریکا که هر هفته در نماز جمعه سرداده می‌شود، ایرانی‌ها بیشترین گرایش را به طرفداری از آمریکا در خاورمیانه[غرب آسیا و شمال آفریقا] دارند. کیهان برزگر، مدیر مؤسسه مطالعات راهبردی خاورمیانه در تهران، می‌گوید:‌ «هنگامی که کلاس‌های خود را با دو سال پیش مقایسه می‌کنم، می‌بینم که چقدر دانشجویان مشتاق گفت‌وگو با آمریکا هستند؛ ‌زیرا جامعه ایران مستقل‌تر و دارای اعتمادبه‌نفس بیشتر است و آن‌ها تصور می‌کنند که اکنون زمانی است که می‌توانند با آمریکا مطابق معیارهایی برابر گفت‌وگو کنند... جامعه ایران آماده پذیرش چنین توافقی است؛ اما البته این دیدگاه قدیمی در بی‌اعتمادی به آمریکا وجود دارد... بخش محافظه‌کار در نظام سیاسی ایران در مواجهه با آمریکا بسیار قدرتمند است.»