من با فوتبال ازدواج كرده ام

به گزارش نما، معمولا گفته می‌شود سن یک عدد است، مهم احساسی است که یک فرد دارد، این گفته در مورد اکسیدوس گیگای ۸۷ ساله ستارهٔ سال های دور تیم ملی اروگوئه کاملا صادق است.



مردی که در جام جهانی ۱۹۵۰ در مقابل دیدتان ۱۷۰۰۰۰ تماشاچی در ماراکانا گل پیروزی بخش تیمش در مقابل برزیل میزبان زد و شور و شعف را به کشورش هدیه داد.



شش دهه بعد تنها بازماندهٔ آن دیدار تاریخی در قرعه کشی فینال جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل شرکت کرد. گفتگوی این اسطوره فوتبال را با سایت فیفا می خوانید.



* نظر شما دربارهٔ قرعه کشی تیم ملی اروگوئه در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل چیست؟

- من از این قرعه کشی راضی نیستم. ما امتیازات حیاتی بسیاری در خانه از دست دادیم و مجبور شدیم در بازی پلی آف رو درروی قطری بازی کنیم که تا به حال به این بازی‌ها راه نیافته است.



* کار تیم ملی اروگوئه برای راهیابی به جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی به بازی پلی آف کشیده شد، اما در پایان به مقام چهارم اینجام دست یافت. آیا این اتفاق می‌تواند دوباره تکرار شود؟

- برنده شدن در بازی افتتاحیه مقابل کاستاریکا برای ما بسیار حیاتی است و این پیروزی به ما روحیه خواهد داد تا بتوانیم در بازی دوم در مقابل انگلستان به خوبی بازی کنیم. البته ما به بازیکنانی جوان و سرحال نیازمندیم. بعضی از بازیکنان ما در سنی هستند که نباید برای تیم ملی باز کنند. باید منتظر باشیم و ببینیم مربی تیم ما چه تصمیمی می‌گیرد. هم از نحوهٔ بازی تیم اروگوئه باخبر هستند و این کار را برای ما سخت می‌کند.



* خود شما شخصا از حضور دوباره در برزیل چه احساسی دارید؟

- برزیل خانهٔ دوم من است. مردم برزیل من را می‌شناسند و با من عکس می‌گیرند و از من امضا می‌خواهند و این نشان می‌دهد که آن‌ها برای من ارزش قائلند. هر وقت من به برزیل می‌روم احساس خوبی به من دست می‌دهد.



* آیا برد تیم شما در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ بزرگ‌ترین اتفاق تاریخ جام‌های جهانی است؟

- بله، واقعا اتفاق بزرگی بود، بدلیل اینکه تا قبل از این دیدار در تاریخ این رقابت‌ها هیچ تیمی نبوده که تیم میزبان را شکست دهد. این اتفاق برای اولین بار افتاد و من بسیار خوش اقبال بودم که توانستم گل پیروزی بخش تیمم را به ثمر برسانم. چیزی که من همیشه می‌گویم این است که تنها ۳ نفر توانسته‌اند مارکانا را در کسوت فرو ببرند. پاپ، فرانک سیناترا و من. استادیوم واقعا در سکوت دور رفت، هیچ صدایی شنیده نمی‌شد.



* 64 سال از آن روز می‌گذرد. آیا آن گل پیروزی بخش را به خاطر می‌آورید؟

- البته. دروازبان آن‌ها باربوسا می‌خواست‌‌ همان حرکتی را که در اولین گل ما نکرده بود انجام دهد. او حرکت کرد و برای من یک فاصله‌ای باز شد من شوت زدم و توپ به دروازه رفت. من هنوز به یاد دارم که چگونه هم تیمی‌هایم مرا به آغوش کشیدند و من در آن لحظه به یاد خانواده و دوست‌هایم بودم. من باعث شدم کشورم غرق شادی و برزیل غرق سکوت شود.



* بعد از سوت پایان مسابقه چه احساسی داشتید؟

- می‌توانستم گریهٔ مردم را ببینم. اگر چه ما بازی را برده بودیم اما وقتی به جمعیت نگاهی کردم بسیار غمگین شدم. مردم به شدت گریه می‌کردند. اما این طبیعت فوتبال است. برزیلی‌ها قبل از بازی فکر می‌کردند آن‌ها برندهٔ بازی هستند، تیتر روزنامه‌ها در برزیل قبل از بازی اینجور نوشته شده بود. برزیل قهرمان جهان است. اما همه چیز به گونه‌ای دیگر رقم خورد.



* فکر می‌کنید بعد از بازی مردم چگونه از شما یاد می‌کردند؟

- به گونه‌های مختلفی از من یاد می‌شد. بعضی به من لقب قهرمان دادند اما به آن‌ها می‌گفتم من قهرمان نیستم. من مانند بقیهٔ بازیکنان هستم فقط بسیار خوش اقبال بودم که توانستم آن گل را به ثمر برسانم. من از سیارهٔ دیگری نیامده‌ام اما واقعا نمی‌توانستم جلوی ابراز احساسات مردم را بگیرم واقعا حس خوبی بود.



* فوتبال برای شما در زندگی به چه معناست؟

- فوتبال مانند همسرم است من عاشق فوتبال هستم و با فوتبال ازدواج کرده‌ام واقعا همهٔ زندگی من است. یک فوتبالیست باید توپ را بدرستی بشناسد و این عشق به فوتبال است.



* جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل چند ماه دیگر آغاز می‌شود، دوست داشتی ۲۰ ساله بودی و شانس دوباره سازی کردن داشتی؟

- من واقعا دوست دارم اروگوئه برزیل را در فینال ببینم من به عنوان بازیکن این تجربه را داشتم و می‌خواهم این بار به عنوان طرفدار تیم اروگوئه این تجربه را کسب کنم. اما نمی‌دانم در آن آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. باید منتظر بود.

سایت فیفا