به گزارش نما به نقل از پارسینه، حالا در همین تربت جام خودمان این طفل معصوم از ریخت و قیافه افتاده که بابک نام دارد از بدو تولدش با بی مهری پدر و مادر و مردم روبه رو شده و در 2 سالگی به عنوان یک کودک تربیت ناپذیر به بهزیستی تربت جام سپرده شد. تا 7 سالگی حتی نمی توانسته حرف بزند.
در 7 سالگی بابک زنی بزرگوار کمر همت بست تا او را از زندگی حیوانی و بی ثمرش نجات دهد و با صبر و تحمل بسیار حرف زدن و خواندن و نوشتن به او آموخت و او را به جامعه انسانی بازگرداند.
در شعار که باشد همه بلدیم با صدای رسا داد بزنیم که "نه همین لباس زیباست نشان آدمیت" ولی در عمل فقط به همین امور ظاهری مثل قیافه و پول و مقام توجه می کنیم. و از 20 کیلومتری چنین موجودی رد هم نمی شویم.
راستی این تصادفی نیست که یک زن می تواند چنین کار مهیبی را انجام دهد. هیچکدام از ما آیا مردی را سراغ داریم که چنین ظاهر زشتی را سرپرستی و روح زیبا و انسانی او را کشف کند؟ این صبر و حوصله و طاقت و توان فقط از جنس زیبا و لطیف و مهربان به ظاهر ضعیف بر می آید. به احترام او باید کلاه از سر برداشت و تعظیم کرد.