سكانس های آخر پلنگ ایرانی

اختصاصی/به گزارش نما ،پهناور ایران ما علاوه بر داشتن فرش ایرانی، پسته ایرانی، خاویار ایرانی، زعفران ایرانی و... دارای گونه های نادری از حیوانات نیز می باشد. پلنگ ایرانی نمونه بارزی از حیوانات نادر می باشد که در غرب آسیا و مخصوصا ایران زندگی می کنند. مرگ پلنگ ایرانی زنگ خطر بزرگی برای خطر انقراض این نسل از پلنگ می باشد. به طوریکه تنها در سال جاری تعداد 10 راس  از آنها کشته شده اند.
البرز، پلنگی تنکابنی  که کمتر از یک ماه پیش در منطقه دو هزار تنکابن توسط شکارچیان هدف قرار گرفته و با شلیک گلولگه به ستون فقراتش از ناحیه دو پا فلج شده بود روز گذشته علی رغم  کمکهای شبانه روزی تیم پزشکی تسلیم مرگ شد.  بر اساس نظر تیم تخصصی دامپزشکان، این پلنگ به شیوه مرگ بدون درد با تزریق دوز بالای داروی بی‌هوشی از بین برده شد.
این پلنگ نر و 8 ساله بود و قرار بود از مغز استخوان، اسپرم و سلول های آن نمونه برداری و در بانک ژن دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران نگه داری شود.
اما به علت قطع نخاع بودن ، پلنگ کنترل ادرار و مدفوع نداشت و در شرایط نامطلوبی به سر می برد و با تمام این مشکلات تیم معالج حیوان اعم از دامپزشکان دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و سازمان حفاظت محیط زیست تمام راه های معالجه احتمالی و یا بهترین روش نگه داری این حیوان را مورد بررسی قرار دادند اما به نتیجه ای نرسیدند و در نهایت تصمیم بر مرگ آسان پلنگ گرفته شد.
این پلنگ نر 8 ساله آخرین پلنگی نمی باشد که طعمه شکارچیان واقع می شوند. کمبود منابع غذایی پلنگ در زیستگاه‌های طبیعی به خاطر شکار غیر مجاز و بی‌رویه طعمه‌های پلنگ موجب کاهش ‌زاد و ولد، نزدیک شدن پلنگ به جوامع انسانی، حمله به دام‌های اهلی و در نتیجه کشتار آنها توسط مردم محلی شده‌است.
همچنین از  مهمترین عواملی که باعث انقراض نسل این حیوان می باشد می توان به قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان اشاره کرد که معمولاً به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده‌است. به‌طوری‌که در همه قلمرو زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از ۱۰۰ پلنگ بالغ باشد. همچنین از بین رفتن زیستگاه در اثر ساخت و ساز در جنگل عواملی  هستند  منجر به تکه‌تکه‌شدن زیستگاه‌های حیوان و در نتیجه تهدید نسل آن شده‌است.
مرگ تدریجی حیوانات در ایران باعث نگرانی دوستداران محیط زیست و طبیعت شده است. هنوز باور عمومی درک درستی از اهمیت وجود این حیوانات در چرخه زندگی ندارند. بنابراین به راحتی شاهد از بین بردن این حیوانات بی گناه می شوند. عده ای برای سودجویی و فروش پوست این حیوانات که اغلب به کشورهای اطراف قاچاق می شوند و عده ای برای تکمیل کلکسیون حیوانات خود اقدام به شکار این حیوانات می کنند. سازمان محیط زیست و سازمان جنگلداری وظیفه حفظ و نظارت بر گونه نادر این حیوانات را دارند. ولی هنوز اقدام شایانی از سوی این مراجع در خصوص حفظ طبیعت دیده نشده است.

گزارش: سیده الهام جوادی