به گزارش نما ،ملت ایران سال هاست که با دخالت آمریکایی ها در امور داخلی کشور آشنا هستند و در مواقع لازم بهترین واکنش ها را در این زمینه از خود نشان داده اند. دخالت هایی که از زمان رژیم پهلوی تا به امروز ادامه داشته است و جوانان ایرانی با بصیرت این دخالت ها را شناحته و حتی در زمان اوج فتنه در سال 88 بهترین پاسخ را به مقامات آمریکایی داده اند اما همچنان این دولت آمریکاست که بر مواضع استعماری خود پا فشاری کرده و برای نیل به اهداف خود این بار وزارت خارجه آمریکا همزمان با سومین سالگرد حبس و حصر میرحسن موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی، از رهبران اغتشاش در ایران و یا به اصطلاح جنبش اعتراضی به نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ (جنبش سبز) در بیانیهای خواستار آزادی آنان شده است. در همین زمینه با اسماعیل کوثری عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجه مجلس به گفتگو نشستیم تا بازتاب دخالت های آمریکایی ها را در ایران بررسی کنیم.
به عنوان اولین سوال نظر شما درباره دخالت های اخیر دولت آمریکا درباره حصر خانگی سران فتنه چیست؟
در واقع باید بگوییم که آمریکایی ها یک بار دیگر زیادتر از حد خودشان صحبت کرده اند. دولت آمریکا اگر به دنبال استحقاق حق و حقوقی است باید در ابتدا به جنایت های خود رسیدگی کند. آمریکایی ها به جای دخالت در امورو مسائل داخلی ایران به فکرزندانهای تاسف بار خود باشد که بیشترین میزان زندانیان در جهان را به نسبت جمعیتش در خود جای داده است.
جنایتی مثل زندان ابوغریب موضوعی نیست که به راحتی از ذهن ایرانیان پاک شود. آمریکا باید بدانند که دو نفر در ایران به کشور خود خیانت کرده اند و اصلا نمی تواند با صدور بیانیه به ما بگوید که می توانیم حصر خانگی داشته باشیم یا خیر. و در واقع این عین گستاخی است. و به مراتب دخالت امریکایی ها در مورد آزادی موسوی و کروبی برای این دو نفر هم عواقبی به همراه دارد.
از نظر شما مسئولین داخلی چه اقداماتی را در این زمینه می توانند انجام دهند؟
اصل این است که تیم مذاکره کننده در این زمینه نقش مهمی را می تواند ایفا کند. در مذاکرات باید این نکته با آمریکایی ها گوشزد شود که حق دخالت در امور داخلی کشور را ندارند. و شاید سخنگوی وزارت امور خارجه با بیانیه محکمی می توانست پاسخی کوبنده به این دخالت ها بدهد.
از نظر شما چرا برخی از دولتمردان در این زمینه سکوت اختیار کردند؟
قدر مسلم است که آمریکا حق دخالت در امور داخلی ایران را ندارد و مسئله موسوی و کروبی مسئله داخلی جمهوری اسلامی ایران است که در مورد آنها بر اساس قانون تصمیم گیری می شود. اینکه بعضی از سیاسیون و یا دولتمردان داخلی سکوت کرده اند یا به شکلی وام دار آنها هستند یا به واسطه فکری خود را وابسته به دولت آمریکا می دانند وگرنه این موضوع مساله ای نیست که بتواندر قبال آن سکوت اختیار کرد.