وزارت نفت ایران، شركت های خود را به خارجی ها بفروشد

به گزارش نما ، وال استریت ژورنال با اشاره به طولانی بودن فرآیند بازگشت سرمایه گذاران خارجی به بخش نفت و گاز ایران نوشت: قراردادهای جدید نفتی تنها یکی از گام های این فرآیند است و مراحل دیگر آن نیز باید مدنظر قرار گیرد.
به نوشته وال استریت ژورنال، ایجاد شرایط مناسب برای شرکت های قادر به محاسبه ذخایر و خواهان کمک در استخراج آن ها به ایران، توجیه مردم به ویژه کارکنان شرکت نفت باید در مورد شرایط جدید قراردادها و اینکه این قراردادها به نفع دو طرف است و جلب نظر کشورهای همسایه ها در مورد پروژه های انتقال نفت و گاز برخی مواردی است که پیش از سرمایه گذاری باید به دقت دنبال شود.
در نشست قبلی سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) ایران نقش محوری داشت. از آنجا که به نظر می رسد روابط ایران با غرب در حال گرم شدن است، صفی از شرکت های نفتی خارجی خارج از اتاق وزیر نفت ایران در هتل محل استقرار وی تشکیل شده بود.
بیژن زنگنه وزیر نفت ایران پیش از برگزاری نشست ماه دسامبر (دی) وزرای نفت اوپک در وین (مقر اوپک) با روزنامه نگاران گفت و گو کرد.
ایران چارچوب شرایطی که براساس آن با شرکت های نفتی خارجی کار خواهد کرد را تشریح کرده است.
شرکت های بین المللی رویال داچ شل انگلستان و هلند، ویتول هلند، او.ام.وی اتریش و انی ایتالیا همگی وقت ملاقات حضوری با زنگنه داشتند، فقط به خاطر اینکه شرایط را برای وقتی که تحریم ها لغو شوند، بررسی کنند.
این رویداد ماه دسامبر بود، در ماه ژانویه (مصادف با اواخر دی) در جلسات خصوصی نشست داووس، این فرایند وارد مراحل جدیدتری شد، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی رییس جمهوری ایران نیز در نشست شرکت ها به وزیر نفت خود ملحق شد.
منافع متقابلی در سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز ایران وجود دارد: بخش نفت و گاز ایران به 100 میلیارد دلار سرمایه گذاری در پنج سال آینده نیاز دارد. مرکز آمار اوپک ذخایر اثبات شده نفت خام ایران را در سطح 157 میلیارد بشکه ثبت کرد که بیش از ذخایر اثبات شده عراق است.
اکنون بنویت فکون خبرنگار وال استریت ژورنال گزارش می کند که ایران چارچوب شرایطی که براساس آن این کشور با شرکت های خارجی کار خواهد کرد را مشخص کرد، لیکن اینها تمام چیزهایی نیست که شرکت های خارجی برای دانستن آن صف کشیده بودند.
شرکت های نفتی خارجی که به سرمایه گذاری در ایران در صورت لغو تحریم ها امید بسته اند، قادر نخواهند بود در چارچوب پیش نویس شرایط قراردادهای جدید نفتی، ذخایر نفت ایران را حساب کنند. توانایی ثبت ذخایر، یک ارزیابی مهم برای شرکت های نفتی است. هنوز این ها نخستین اقدامات یک فرآیند طولانی هستند.
ایران می تواند برای جذب سرمایه گذاران خارجی به بخش نفت این کشور، برخی شرایط سرمایه گذاری را شیرین تر کند؛ به عنوان مثال، شرکت های نفتی خارجی قادر به خرید شرکت های نفتی دولتی ایران باشند.
با توجه به سطح همچنان بالای مخالفت با رفع تحریم ها به ویژه به دلیل بحث هایی که در کپتول هیل (محلی در واشنگتن دی.سی که کنگره آمریکا در آن واقع است) مطرح می شود و این عدم اطمینان که فرآیند مذاکرات ممکن است طولانی شود، ممکن است اقدام شرکت ها فقط یک اقدام زودهنگام باشد.
صنعت انرژی همیشه بهترین خبر را دریافت نمی کند. این صنعت تلاش می کند بهترین پیام خود را بفرستد که این پیام راه حل ها برای آینده را ارایه و با مشکلات و چالش های آینده انرژی های جدید مبارزه می کند. این پیام گاه حتی از نفت نیز فراتر رفته است.
بار قطاری نفت خام هنوز باید از کشورهای همسایه عبور کند، خطوط لوله هنوز منفجر می شوند. حادثه ها اتفاق می افتد و برای بسیاری شکست یک لغت بد است.
اعتراضات کارکنان نفتی که گاه به هنگام ورود شرکت های خارجی به کشوری مطرح می شود نیز از دیگر مسایلی است که شرکت ها مایل هستند در مورد آن بدانند، صنعت نفت ایران باید تلاش کند تا با آنها در این زمینه ارتباط برقرار کند.
این دیگر یک اعتراض حاشیه ای پر سر و صدا نیست. همه مردم در مورد تاثیری که صنعت انرژی روی زندگی آنها می گذارد، نگرانی های واقعی خواهند داشت.
پاسخ این سوال که چرا باید به نجواهایی که از سوی همسایه ها به گوش می رسد باید گوش کرد، این است.