«دکتر روحانی در مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب به مسئله ممیزی پیش از انتشار کتب اشاره و گفتهاند: هیچ کس در ممیزی، بالاتر از وجدان افکار عمومی نیست؛ آنها میدانند به استقبال چه کتابی بروند و چه کتابی را در انزوا قرار دهند. صاحبان فرهنگ ما نیاز به ارشاد و گشت ارشاد ندارند! متأسفانه این جملات در تضاد کامل با احکام اسلام و دیدگاه فقهی امام خمینی(ره) است.»وبسایت جهاننیوز ضمن درج این مطلب نوشت: طبق نظر فقهی امام خمینی(ره)، جلوگیری از گمراهی جامعه از امور واجبه است. امام بر همین اساس، حتی فروختن کاغذ به کسی که مطالب گمراهکننده در آن کاغذها مینویسد را «حرام» میدانند، چه برسد به مجوز نشر دادن به کتابهای ضد اسلام! بر مبنای نگاه فقهی امام، کسی که به کتاب گمراهکننده و فاسد، مجوز چاپ میدهد، زمینه را برای افساد جامعه فراهم میکند. امام در کتاب «المکاسب المحرمهًْ» میفرمایند: «ان دفع اضلال الناس من الامور التی یهتم به الشارع الاقدس، فکیف یمکن القول بجواز بیع القرطاس ممن یعلم انه یکتب فیه ضد الاسلام و رد القرآن الکریم.» یعنی جلوگیری از گمراهی مردم، از اموری است که شارع مقدس نسبت به آن بسیار اهتمام دارد. بنابراین چگونه میتوان فروش کاغذ را به کسی که میخواهد در آن کاغذها مطالبی ضد اسلام بنویسد جایز دانست؟! (المکاسب المحرمهًْ، ج 1، ص 201)
براساس همین دیدگاه فقهی است که امام خمینی، ممیزی پیش از نشر را یک ضرورت غیرقابل انکار دانسته و میفرمایند:«نوشتههایی که میخواهد طبع بشود، یک چند نفری که میدانید، یقین دارید که آنها آدمهایی هستند که مستقیم هستند، و در راه مسیر ملت و کشور هستند و وابستگی به هیچ جا ندارند، آنها نوشتهها را مطالعه کنند، درست دقت کنند در آن، و بعد از اینکه دقت کردند در روزنامه یا در مجله نوشته بشود. این طور نباشد که یک وقت بنویسند و منتشر بشود، بعد بفهمند که این نوشته برخلاف بوده است؛ این یک چیزی است که لازم است. باید کتابهایی که نوشته میشود، و همین طور چیزهایی که منتشر میشود، اینها باید درست توجه بشود. و افراد مطلع، مدبر و کسانی که از مکتبها اطلاع دارند و مسیر آنها را میدانند، اینها توجه بکنند، و کتابها را مطالعه کنند قبل از انتشار. این، هم صلاح خود شماست و هم صلاح ملت است.» (صحیفه امام، ج 13، ص 474)