انگلیس برای چه مبارزه می كند؟

به گزارش نما- متولد 1970 منطقه ولوین گاردن انگلیس دروازه بان 43 ساله ای که هنوز هم در ردای سنگربان ÍBV ایسلند هنرنمایی می‌کند. او سابقه حضور درخشان در واتفورد، لیورپول، استون ویلا، وستهام، منچسترسیتی، پورتسموث، بریستول سیتی و بورن موث انگلیس را در کارنامه خود یدک می کشد و از سال 1990 تا سال 2010 در خدمت تیمهای ملی فوتبال انگلیس در مقاطع سنی مختلف از زیر 21 سال تا بزرگسالان (53 بازی ملی) بوده است.

انگلیس نیاز به استعدادیابی دقیق و سریع دارد

دیوید جیمز دروازه بان سابق تیم ملی انگلیس، هر از چند گاهی مقاله ای اثر گذار می‌نویسد و این بار به بهانه خداحافظی تلخ انگلیس با جام جهانی 2014 برزیل غمنامه ای بر روزگار تلخ فوتبال در بریتانیا نوشته است:

" انگلیس نیاز به استعدادیابی دقیق و سریع دارد"
هر چه مربی بیشتری پرورش دهیم، شانس بیشتری برای داشتن مربیان خوب خواهیم داشت و هر چه مربیان خوب ما بیشتر شوند، امیدمان به داشتن بازیکنان خوب بیشتر خواهد شد.

آخرین بازی انگلیس برابر کاستاریکا برگزار شد، بدترین بازی که ممکن بود برای انگلیس بحران زده رقم بخورد. خیلی مسخره است، وقتی شکست خورده باشی، وقتی قرار باشد به خانه برگردی و از تو بخواهند باز هم مبارزه کنی، مبارزه برای چه؟ برای هیچ. این در فوتبال انگلیس بی سابقه بود، خیلی دردناک بود.

فکرش را بکنید، هیچ غرور و افتخاری از یک مبارزه نصیب یک تیم نشود، هیچ شانسی برای کسب امتیاز سودمند و پیدا کردن راه نجات وجود نداشته باشد، هیچ شهروندی منتظر تماشای یک حماسه نباشد، بازیکنان با چه امیدی و به چه دلیلی در زمین می دوند؟
عصر روز جمعه گذشته، بازیکنان انگلیس در هتل محل اقامت خود مقابل تلویزیون جمع شده بودند و امیدوار بودند ایتالیا از کاستاریکا شکست نخورد. البته همه بازیکنان چنین حالتی نداشتند.

انگلیس نیاز به استعدادیابی دقیق و سریع دارد

بدتر از این نمی شود، انگلیس کجای کاری که ببینی بالوتلی برای گل زدن به کاستاریکا شرط گذاشته و به ملکه توهین کرده است؟ در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی هم همین وضعیت گریبان فوتبال انگلیس را گرفت، به عقیده من نمی شود یک یا چند بازیکن خاص را متهم کرد، مشکل این است که در انتخاب اولیه بازیکنان برای آنکه یک تیم بسازیم باید دقت بیشتری داشته باشیم. واقعا مشکل اصلی کجا است؟ چند سال برگردیم به عقب، زمانی که کلوزه سالها پیش دروازه انگلیس را باز کرد، روزنامه ها نوشتند آیا نمی شود یک دروازه بان خود برای تیم ملی انگلیس پیدا کرد؟ و حالا سالها از آن روز گذشته و انگلیس به دنبال یک دروازه بان خوب است.

تاریخ فوتبال انگلیس مملو از سرخوردگی و شکست بوده و این برای سرزمینی که مدعی خلق فوتبال و مهد فوتبال است، هرگز شایسته نیست. به بازیکنان حال حاضر تیم ملی فوتبال انگلیس نگاه کنید، چهره هایی را می بینید که ربطی به جام جهانی ندارند، این نامها چند افتخار جهانی دارند؟ چه میدانهای بزرگی را دیده اند؟ در کدام مکتب رشد کرده اند؟ آموزش تحت کدام مربیان بزرگ را تجربه کرده اند؟
تصور من این است که فوتبال انگلیس در یک مارپیچ رو به پایین گیر افتاده و با سرعتی شگفت و شدید در حال سقوط است. برای جام جهانی 2022 چه خواهیم کرد؟ فوتبال انگلیس در کدام رتبه از فوتبال دنیا خواهد ایستاد؟

اگر مشکل فقط تکنیک است، چرا کودکان انگلیسی خوش تکنیک و فوتبال شناس پرورش پیدا نمی کنند؟ چرا استعدادهای فوتبال انگلیس کشف نمی شود؟ چرا کاری را که باید انجام دهیم، پیش پا افتاده فرض می کنیم؟ راه پیشرفت در فوتبال روشن است، چرا چشمهای خود را بسته ایم؟