18 تیر و پدر خوانده فتنه 88

نفیسه زارعی - هنگامی که انقلاب اسلامی روزهای رسیدن به اوج را تجربه می کرد در یک طرح کاملا سیاسی پدیده قدرت دچار دگردیسی شد و در اثر دلایل گوناگون به تدریج جریانی به نام اصلاحات بر قوه مجریه سایه انداخت در این چینش تازه قدرت، قرائت رحمانی از حاکمیت دینی و به تعبیر دقیق تر حاکمیت در نظام اسلامی بر مبنای ولایت فقیه جایگاه چندانی نداشت بنابراین نظریه های روشنفکر مآبانه به واسطه مردان سیاستمدار که پیاده نظام جریان تازه بودند خط شکن یک سلسله از خطوط قرمز نظام شدند، درست در همین ایام است که مطبوعات زنجیره ای که با هدفی یکسان به دنیای جدایی دین از سیاست سلام گفته بودند جریانی را با هدایت لژهای خارج نشین در داخل دامن زدند و در این حال است که به جرات می توان گفت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن بستر برای اصلاح طلبانی که از دل تفکرات تکنوکراسی وارد بازار داغ سیاست شده بودند فتنه ای به نام حادثه کوی دانشگاه رقم خورد اما باید گفت با تمام حواشی که حول محور 18 تیر 78 ایجاد شد کوی دانشگاه را باید یکی از حوادث تلخ و نادری دانست که با همفکری و تبانی عوامل داخلی با اپوزوسیون خارج نشین طراحی شده بود تا از طریق یک جنگ روانی تمام عیار علیه اساسی ترین رکن و خط قرمز نظام ؛ ولایت و رهبری کودتایی شکل داده و در نهایت با موج سواری بر اغتشاش و نارضایتی عمومی با استناد به منطقی دروغین طرح هایی نظیر دولت وحدت ملی و سپس تضعیف و خلع رهبری را در دستور کار قرار دهند، در این شرایط است که سیاست زدگی و ایجاد نارضایتی عمومی در بین قشر دانشجو و فرهنگی از طریق وزارت وقت علوم به شدت پی گیری می شود و آن هایی که دستی بر آتش داشتند و امروز به عنوان چهره ها و مردان خاکستری از ایشان نام برده می شود دانشگاه را نقطه عطف تب تند اغتشاش در پایتخت قرار دادند و با لفظ لباس شخصی ها کوی دانشگاه را به میدان اردو کشی خیابانی تبدیل کردند، در همین دوران است که سکوت رئیس دولت اصلاحات به انضمام دولتمردانی که در قالب وزیر کشور که با یک سری از تحرکات معنادار به میدان آمده بودند و یا دبیر شورای امنیت ملی وقت با ترجیح سفر بر حضر هیچ کمکی به خاموشی آتش واقعه در آن برهه نکردند، بعدها پس از آنکه رهبر انقلاب پیام هشدار دهنده و آرامش بخش خود را پیرامون کوی دانشگاه به اطلاع عموم رساندند این عده به یادآوردند که حداقل در 23 تیر باید در برابر این حادثه موضع گیری کنند این در حالی است که موتلفه اسلامی که سرد و گرم چشیده جریانات سیاسی گوناگون است به فاصله سه روز از این واقعه بیانیه ای را صادر و نسبت به عملکرد وزارت کشور و مسئولان اجرایی وقت در قبال این حادثه انتقاد می کند و در قالب مدعی العمومی همیشه با ملت این سوال را مطرح می نماید که چرا وزیر کشور از اعمال عناصر نفوذی آمریکا و آشوب گران که تحت عنوان لباس شخصی از آنها یاد می شود جلوگیری نمی کند.
اما با یک بررسی تطبیقی می توان این جریان را پدرخوانده کودتای مخملی دانست که درست 10 سال بعد تحت عنوان فتنه 88 و با پختگی بیشتری، برای براندازی نظام وارد عرصه سیاست شد، این در حالی بود که در 88 امید خارج نشینان و عوامل داخلی آنها که این بار با ادعای تقلب و با سواستفاده از فضای انتخابات طرح خود را با ضریب اشتباه حداقلی کلید زده بودند به جای سرمایه گذاری بر روی دانشگاه می خواستند تا از تمام ظرفیت های موجود و توده های مردم استفاده کنند، البته جایگاه خواصی که آنها را امروز با عنوان بی بصیرتان فتنه سبز می نامیم در این بین چشمگیر است زیرا عموم این افراد کسانی بودند که در حادثه کوی دانشگاه در لایه های پنهان فتنه فعالیت داشتند و اکنون در این مقطع آشکارا صحنه گردان بازی آمریکایی- صهیونیستی غرب بودند شباهت های این دو فتنه نظیر کشته سازی ها، تامین منابع مالی جریان سبز و کوی دانشگاه از یک آبشخور، حضور عناصر بیگانه برای دامن زدن به اردوکشی های خیابانی گواهی روشنی بر این پدر خواندگی است، این پدر خوانده این بار فرزند نامشروع خود را در سال 88 برای عبور از مهمترین خط قرمز نظام یعنی ولایت و رهبری از خارج مرزها کاملا تجهیز کرده بود و به همین خاطر است که ما شاهد زمزمه ها و نقاط مشترک در این دو فتنه هستیم و البته آنچه این فتنه را از 18 تیر متمایز نمود عدم همکاری دولت پیروز انتخابات با جریان فوق بود ضمن آنکه با وجود سازماندهی قوی فتنه 88 مدیران وقت و جریان اصول گرایی ایستادند و نگذاشتند مانند کوی دانشگاه حادثه در حصر اصلاحات قرار گیرد و از همه مهمتر آنکه عنصر بصیرت و شناخت جریان باطل به واسطه حضور امام خامنه ای باعث شد در 9 دی همان سال درست مثل تجمع 23 تیر78 نظام واکسینه شود هرچند احتمال فتنه هایی از این دست تا زمانی که این انقلاب و پیام آن پابرجا است می رود و مهم آن است خواص و حتی عوام به دلیل عدم بصیرت بخشی از پازل دشمن را تکمیل نکنند.