آن هنگام كه شیعه را درك كردم

اختصاصی/به گزارش نما ،دکتر حسن فرحان مالکی ، در سال 1390ق در منطقه جبال بنی مالک در عربستان متولد شد. وی تحصیلات خود را در دانشگاه اسلامی محمد بن گذرانده و در در وزارت معارف عربستان مدرس است. او تألیفات متعددی دارد و در آنها تاکید کرده است که میراث بنی‌امیه و بنی عباس ، میراث رسول‌الله(ص) نیست. وی در یکی از برنامه های مستقیم تلویزیونی در شبکه وهابی الوصال در حالیکه بطور مستدل عملکرد معاویه را نقد می نمود با قطع سخنانش مواجه شد. وی در شبکه های اجتماعی بسیار فعال است و در شبکه اجتماعی توییتر بیش از 110 هزار عضو دارد که آمار کم نظیری برای یک عالم دینی است. وی با رویکردی اسلامی روزانه و بطور مستمر به نقد جریانات انقلابهای عربی منطقه و وقایع جهان اسلام از منظر خود می پردازد.

در ابتدای سال جاري به کویت سفر کردم. سپس منطقه شیعه نشین الاحساء در شرق عربستان سعودی. و این دو سفر فرصتی برای من بود تا با تعدادی از برادرانم در دین و هم وطنانم از اهل تشیع دیدار کنم. و مشاهده کردم آنان چقدر نیکو و متواضع هستند و تا چه حد چهره آنان عکس نشان داده شده است. هرچند من به بسیاری از نکات مثبت آنان پی برده بودم اما این مشاهده از نزدیک بیشتر این قضیه را برای من ثابت نمود.
باید به شیعیان بخاطر تحمل این همه طعنه و اذیت و آزار و اهانت به سبب محبت اهل بیت پیامبر(ص) که شرف عظیمی است ، تبریک گفت.
با خود گفتم چگونه آنان 14 قرن اذیت و آزار مستمر را تحمل کرده اند ؟ آیا این صبر ناشی از محبت صادقانه به محمد و آلش نیست ؟
این محبت برای آنها (درظاهر) چه نتیجه ای جز تهمتهای روزانه از قبیل آتش پرست بودن ، فرزندان متعه و نجاست داشته است !؟
آیا این حق آنها نیست که در روز قیامت بگویند :
ما را قتل عام کردند ، را تحقیر کردند و ... تنها به این دلیل که به آل محمد(ص) محبت داشتیم !
متخاصمین ، با دست آویز قراردادن برخی خطاها یا اشتباهات تندروان شیعه ؛ در گفته های خود کل شیعیان را به دلیل محبت آل محمد مورد اتهام و طعنه قرار می دهند.
همانا شیعیان انبیا در این راه مقام خود را بذل و شهرت خود را انفاق کرده اند و(لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ)
صبر و شکیبایی شیعه از این همه آزار و اذیت ؛ قتل ، تبعید و بی اعتبار ساختن شکفت انگیز است.
به راستی چه قلبهایی تحمل آن را دارند؟
آنها چگونه توانسته اند از مکارم اخلاق ، علیرغم تمامی این اهانت ها ، مظالم و اقدامات محافظت کنند ؟
همانا قلبی که مملو از حب علی است مطمئن است.
در روز قیامت دو فرقه هستند که در مقابل خداوند وجهه دارند :
انبیا و پیروان خالص آنان
اهل بیت و شیعیان آنها
شیعه بایستی در روز قیامت فخر کنند و به علی و زهرا بگویند : به سبب علاقه به شما ما را شکنجه کردند ، تهمت زدند و زهر به ما خوراندند.
در روز قیامت آنها به سبب اینکه حب منافقین را در دل داشتند به آتش افکنده نخواهند شد !
در نامه اعمال آنها محبت ظالم دیده نمی شود.
ولی ما در صحیفه اعمالمان علاقه بیش از حد به منافقین و مظالمشان ثبت شده است.
معاویه ، حجاج ، یزید و متوکل
و چه کسی می تواند با خداوند بر سر علاقه به آنان مجادله کند ؟
باید مفهوم شیعه را بفهیم
نفرین ، توهین و تعمیم خطاهای بی فایده است
ای کاش از آنان صبر ، اخلاق و روح را بیاموزیم
گوارا باد بر شیعه