به گزارش تراز از فضيلت هاي مهم اخلاقي، ميانه روي در همه كارها به ويژه ميانه روي در مصرف است. خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: «در رفتارت ميانه رو باش!» (اسراء، ۲۹)
در اهميت ميانه روي و ناروا بودن افراط و تفريط همين بس كه افراط و تفريط، از نشانه هاي ناداني شمرده شده و حضرت علي(ع) فرموده است: «نادان را نبيني جز آنكه يا افراط مي كند يا تفريط.» شيخ محمود شبستري در اين باره زيبا سروده است:
همه اخلاق نيكو در ميانه است
كه از افراط و تفريطش كرانه است
ميانه چون صراط مستقيم است
ز هر دو جانبش جحيم است
يكي از ياران امام هشتم (ع) مي گويد: از امام رضا (ع) درباره چگونگي تأمين مخارج خانواده جويا شدم. حضرت: فرمود:
«مخارج خانواده، حد وسط است ميان دو روش ناپسند.»
گفتم: فدايت شوم، به خدا سوگند! نمي دانم اين دو روش چيست؟
حضرت فرمود: «دو روش ناپسند، اسراف و خست است. آيا نمي داني كه خداوند بزرگ، اسراف (زياده روي) و اقتار (خست گيري) را ناخوشايند مي دارد و در قرآن مي فرمايد: «آنان كه هرگاه چيزي ببخشند، نه زياده روي مي كنند و نه خست مي ورزند و ميانگين اين دو را در حد قوام برمي گزينند». (سفينة البحار، ج ۲، ص ۶۲۲)
سه نکته کوتاه:
* در آیه قرآن که امام به آن اشاره نمودند کلمه قوام به کار رفته است. مقصود از قوام يعني آن استواري و اقتصادي كه موجب سامان يافتن زندگي همه افراد مي شود كه در آن، نه كسي محروم ماند و نه كسي بي حساب برخوردار گردد. عامل قوام چیست؟ میانه روی و پرهیز از اسراف خسّت.
** همين مال كه عامل بقا و قوام است، در حال افراط و تفريط، عامل تباهی و هلاكت فرد و جامعه خواهد بود. بقاء و دوام و قواميت، در حد ميانه و اعتدال است. مال به خودی خود بد نیست ولی حبّ مال که از حد گذشت انسان را به فساد می کشاند.
*** انسان گاهی غافل می شود و گمان می کند مالک همه چیز است و با این تفکر طغیان می کند. این طغیان هم به شکل اسراف و زیاده روی و... می تواند باشد. گمان می کند طبیعت و حیوانات و گیاهان و درختان و آب و خاک و... همه برای او هستند لذا به فساد و اسراف و از بین بردن طبیعت و منابع می پردازد. حال آنکه ما مالک این امور نیستیم و اینها تنها امانت های الهی نزد ما هستند و فردای قیامت باید پاسخ بدهیم که با امانت ها و نعمت های الهی چگونه برخورد کرده ایم؟