سرنوشت این گروه برعكس رباخواران است!

به گزارش تراز در آیات ۲۷۵ و ۲۷۶ سوره مبارکه بقره به موضوع ربا اشاره می شود. رباخوار نظام طبقاتی جامعه را به هم می ریزد. بعد از شیوع ربا تجارت ها کم می شود و مردم به سمت کسب درآمد راحت از این راه رو می آورند و سپس چنین جامعه ای دچار عقب گرد در تولید و صنعت و... می شود و چه بسا در صورت شیوع بیش از حد به ورطه نابودی کشیده شود! رباخوار به دنبال راحتی، آسایش، محبوبیت، شهرت است و برای آسایش خود، آسایش سایر مردم را از بین می برد. هرچند خود هم به آرامش مورد نظر دست نمی یابد و چه بسيار ثروتمندانى كه از سرمايه خود، هيچ نوع راحتى و آرامش و يا محبوبيّتى بدست نمى‏آورند.
اما در آیه بعدی سخن از گروه با ايمانى مى شود كه درست نقطه مقابل رباخوارانند، كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و زكات را پرداختند.
در آیه ۲۷۷ سوره مبارکه بقره می خوانیم:
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ.»
«همانا كسانى كه ايمان آورده و عمل ‏هاى شايسته كرده و نماز را به ‏پا داشته و زكات پرداخته‏ اند، براى آنان در نزد پروردگارشان پاداشى در خور شأن آنهاست، و (در آخرت) نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهى خواهند داشت.»


سه نکته کوتاه:
* رباخوار، نه رابطه با خدا دارد و نه با خلق خدا. اما در برابر رباخواران ناسپاس و گنهكار، كسانى هستند كه در پرتو ايمان ، خود پرستى را ترك گفته و عواطف فطرى خود را زنده كرده و علاوه بر ارتباط با پروردگار و بر پا داشتن نماز، به كمك و حمايت نيازمندان مى شتابند.


** این گروه با ایمان اولاً به واسطه پرداخت کمک های مالی از تراكم ثروت و به وجود آمدن اختلافات طبقاتى و به دنبال آن هزار گونه جنايت جلوگيرى مى كنند. ثانیاً پاداش خود را نزد پروردگار خواهند داشت. یعنی بر خلاف رباخوار که هم در آن دنیا منتظر عقاب است و هم در این دنیا حتی به آرامش ظاهری دست نمی یابد، این گروه در هر دو جهان از نتيجه عمل نيك خود بهره مند مى شوند.

*** در این آیه بعد از ذکر عمل صالح که عنوانی کلی است دو مصداق هم بیان می کند: نماز و زکات. یعنی حساب این دو عمل صالح از بقیه اعمال جداست. چرا؟ برای اینکه ان دو عمل سمبل رابطه با خدا و خلق است. نماز سمبل رابطه با خداوند و زکات، اوج انسان دوستی و رابطه با خلق. نماز عبادتی فردی، و زکات عبادتی اجتماعی است. به این معنا که مومن باید در رفتار فردی و اجتماعی سرآمد باشد.