اعتراف دیپلمات آمریكایی درمورد ایران

به گزارش نما به نقل از افکارنیوز،جاس فریمن سفیر سابق آمریکا در عربستان و معاون وزیر دفاع در سال‌های ۱۹۹۳-۴ ضمن یادداشتی در لوبلاگ و درباره چالش هسته‌ای نوشت؛ با وجود نگرانی درباره برنامه تسلیحات هسته‌ای ایران، بیشتر حدس و ادعا به جای واقعیت درباره این برنامه وجود دارد.

به گزارش دیپلماسی ایرانی وی در ادامه نوشت: مقامات ایران می‌گویند ساخت سلاح هسته‌ای و دیگر سلاح‌های کشتار جمعی بر طبق دستورات اسلام حرام است. آنها می‌گویند ایران از لحاظ اخلاقی برای ساخت بمب هسته‌ای منع شده است. تاریخ هم درستی این مسئله را ثابت می‌کند. پس از آن که ۱۰۰ هزار نفر توسط حملات گاز اعصاب عراقی‌ها کشته شدند، ایران در طول جنگ با عراق در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸، دست به تولید سلاح‌های شیمیایی نزد. اسرائیل، عربستان سعودی و دیگر کشورهای خلیج‌فارس از توافقی که به ایران اجازه غنی‌سازی بدهد، حمایت نمی‌کنند. اما بدون داشتن یک توافق در این رابطه، ایران قطعا به پیشرفت برنامه هسته‌ای‌اش بدون نظارت بین‌المللی موثر ادامه خواهد داد.

این دیپلمات آمریکایی معتقد است در طول سال گذشته روابط میان گروه ۵+۱ و وضعیت منطقه به طور اساسی تغییر کرده است. تنش میان اتحادیه اروپا و ایالات متحده با روسیه حاد شده است و روسیه زمانی که می‌بیند منافعش با غرب در خاورمیانه متفاوت است، میلی به همسویی با منافع آنها ندارد. در آگوست، روسیه با خرید ۵۰۰ هزار بشکه نفت ایران برای بازفروش آنها در بازار بین‌المللی که شامل چین هم می‌شود موافقت کرد. در صورت عدم وجود تحریم‌های سازمان ملل، چین روزانه ۶۷۵ هزار بشکه نفت ایران را خریداری می‌کند و هند ۳۰۰ هزار بشکه نفت را وارد می‌کند. روسیه و چین مخالف تحریم‌های بیشتر ایران هستند.

سفیر سابق آمریکا در عربستان خاطرنشان کرد، ساختار اقتصاد جهانی در مسیری در حال تغییر است که قدرت آمریکا در حال کاهش می‌باشد. سلطه دلار آمریکا که پایه و اساس اثربخشی رژیم کنونی تحریم‌ها است، به وضوح در حال افول است. مکانیسم تجارت بدون دلار در حال حاضر وجود دارد. اندازه اقتصادهای منطقه‌ اقیانوس هند و اقیانوس آرام، در حال حاضر ۱/۵ برابر اتحادیه نفتا و اتحادیه اروپا است و سرعت رشد بیشتری هم دارند. نتایج این مسئله روشن است. دوره‌ای که در آن ایالات متحده و اتحادیه اروپا بدون حمایت سازمان ملل و دیگر قدرت‌های بزرگ غیرغربی به اعمال تحریم دست می‌زدند، به پایان خود نزدیک شده است.