بازگشت مرد بی صورت، به زندگی اجتماعی + عكس

به گزارش نما به نقل از جام جم، زمانی که ریچارد نوریس به خودش شلیک کرد، تقریبا چیزی از صورتش باقی نمانده بود. او قسمت های زیادی از صورت خود را از دست داده و آنقدر زشت شده بود که از خانه بیرون نمی آمد. او حتی فکر خودکشی را در سر می پروراند، اما حالا بعد از یکی از پیچیده ترین عمل های جراحی پلاستیک در دنیا، صاحب دندان، آرواره و زبانی شده که از اهداکنندگان عضو دریافت کرده است.
او که حالا سی ونه سال دارد، دوباره عاشق شده و به زندگی عادی بازگشته است. نامزد او دختری چهل و سه ساله به نام ملانی از اهالی نیواورلئان است. آن دو از طریق اینترنت با هم آشنا شدند. ملانی بعد از خواندن سرگذشت نوریس برای او ایمیل فرستاد و بعد از آن با هم در تماس بودند. او به روزنامه سان گفته است: «ریچارد قلبی مهربان و زیبا دارد و ظاهری جذاب نیز پیدا کرده است. حالت چشم ها و لبخند او را در نخستین نگاه هنوز فراموش نکرده ام.»
نوریس می گوید: «من دیگر افسوس نمی خورم بخصوص حالا که با ملانی آشنا شده ام.»
دکتر الدورادو رودریگوز، جراح پلاستیک نوریس نیز می گوید: «زمانی که نوریس موافقت کرد تحت عمل جراحی قرار گیرد، مسئولیت بسیار بزرگی را تقبل کرد که شاید خود از آن غافل بود. هدف او روحیه دادن و امید بخشیدن به قربانیانی در شرایط خودش بود. او مرد قابل توجهی است.»
نوریس زمانی که صورتش منفجر شد، بیست و دو سال داشت. او روز حادثه در حالی که مست بود، به خانه رسید و با مادرش دعوا کرد. وی حین مشاجره یک تفنگ از کشو در آورد و به مادرش گفت خودش را خواهد کشت در همین هنگام از پشت به یک قفسه خورد و تفنگ خود به خود شلیک کرد. تکه های دندان، استخوان، پوست و گوشت نوریس همه جای اتاق و از جمله روی مادرش پخش شد. پس از آن هر روز و شب برای نوریس کابوس بود. نوریس پس از این حادثه ابتدا معتاد شد و بعد سعی کرد خودش را بکشد.
او فقط شب ها با ماسک و کلاه از خانه بیرون می رفت. این جوان بیش از ده جراحی برای بهبود وضع صورتش انجام داد، اما سپس به مرحله ای رسید که دکتر معالجش به او گفت دیگر عمل جراحی معمولی نمی تواند کار بیشتری برای او انجام دهد. او گفت: «بعضی قسمت ها مانند مژه و لب ها قابل ایجاد شدن نیستند. می توان به جای مژه از چیز دیگری استفاده کرد، اما طبیعی نخواهد بود.»
در حالی که نوریس ناامید شده بود، چند هفته بعد پزشکش گفت: «راه چاره عمل پیوند است.»
او در مرکز درمانی لانگون، سال ها بود عمل های پیوند را بررسی می کرد. در سراسر آمریکا فقط در سه مرکز عمل پیوند انجام می شد. اولین پیوند صورت سال 2005 در فرانسه روی زنی انجام شد که سگش، صورتش را گاز گرفته بود. بعد از آن 27 عمل پیوند صورت در سراسر جهان انجام شد از این میان چهار نفر فوت شد و بقیه مجبور شدند تا پایان عمر دارو استفاده کنند که این داروها روی سلامت شان تاثیر منفی داشت. پیوند صورت با پیوند کلیه یا حتی قلب، تفاوت های زیادی دارد و بیشتر شبیه پیوند زدن دست یا پاست. در عمل پیوند صورت، سیستم ایمنی بدن همواره علیه عضو جدید حمله می کند و بیمار باید مدام سیستم ایمنی بدنش را با دارو کنترل کند.
پزشکان به نوریس گفتند او تا پایان عمر هرگز نباید الکل و سیگار مصرف کند. همچنین نباید آفتاب سوخته یا زخمی شود؛ زیرا ریسک پس زدن عضو را بالا می برد. یک پس زدن جدی منجر به مرگ خواهد شد. بدن نوریس از زمان عمل جراحی اش در سال 2012 دو بار صورت جدیدش را پس زده است.
پس زدن بدن، بزرگ ترین تهدید پیوند صورت است، اما زمانی که دکتر دریگو عمل را شروع کرد، دیگر راه برگشتی نبود. اگر پیوند موفق نبود، دیگر نمی شد کاری کرد و نوریس جان می باخت. برخلاف بیشتر پیوندها برای بیماران پیوند صورت عمل جراحی به جای نجات بخش بودن، می تواند کشنده باشد. رودریگوز با بیمارش صحبت کرد و به او گفت: «اگر با بیماران دیگری صحبت کنی، به تو خواهند گفت به ریسکش می ارزد.» او همچنین به مادر نوریس گفت پسرش 50 درصد شانس زنده ماندن دارد.
مادر نوریس می گوید: «ما به نوریس نگاه کردیم و گفتیم همین طور که هست دوستش داریم ولی این زندگی اوست و او خودش باید تصمیم بگیرد زیر تیغ جراحی برود یا نه.من به او گفتم اگر بخواهد این کار را بکند، حمایتش خواهم کرد.»
در همان حین مردی بیست و یک ساله به نام جاشوا اورسو، در سانحه رانندگی جان خود را از دست داد و اعضای صورت او آماده بود تا به صورت نوریس پیوند شود.
نوریس هنوز هم با خانواده اهدا کننده اش در تماس است و آنها را از وضع سلامت و زندگی خود باخبر می کند. جراحی 36 ساعته نوریس هنوز هم یکی از پیچیده ترین و سخت ترین عمل ها به شمار می رود. دندان، فک بالا و پایین و بخشی از زبان و تمام پوست صورت از گردن تا نوک مو به او پیوند شد.
نوریس می گوید بزرگ ترین محدودیت این است که بیماران پیوند صورت باید تمام عمرشان دارو مصرف کنند و زندگی شان به دارو وابسته است.
پزشک نوریس، این موضوع را نیز به وی تذکر داده است که صورت پیوندی در بهترین حالت، 20 تا 30 سال کار خواهد کرد. نوریس، در این مدت هرگز از خطر پس زدن بدن دور نبود. او می گوید: «هر روز با این ترس از خواب بیدار می شوم که نکند امروز آن روزی باشد که بدنم پس بزند و پزشکان نتوانند کاری بکنند، اما نمی توانم به خودم اجازه بدهم همیشه نگران باشم. می دانم در دستان امنی هستم و باید به زندگی ام ادامه بدهم.»
نوریس بعد از عمل یاد گرفت چطور غذا بخورد و حرف بزند و لحظه به لحظه تسلط بیشتری روی صورت جدیدش پیدا کرد.
او بعد از عمل پیش خانواده اش رفت و زندگی را از سر گرفت، اما هنوز داروی ضد درد و کنترل کننده سیستم ایمنی مصرف می کند. او بعد از عمل شوخ طبع بود و بحران هایی که روانپزشکان انتظار داشتند، سراغش نیامد.
مهم ترین مساله نوریس این بود که می ترسید دوباره در ملاءعام ظاهر شود. روانپزشک این جوان می گوید: «از دست رفتن چهره نسبت به از دست دادن سایر اندام بسیار متفاوت است و حس متفاوتی ایجاد می کند. وقتی صورت شکل دیگری به خود می گیرد، مردم حرف هایی می زنند که وقتی کسی روی ویلچر نشسته است، نمی زنند.»
نوریس می گوید اوایل این مشکل را داشت که همه سرک می کشیدند تا او را ببیند، اما پس از عمل جراحی کسی به او توجه نمی کند مگر کسانی که شخصا او را بشناسند و بخواهند بدانند با صورت جدیدش چطور است.
دکتر رودریگوز می گوید یکی از رایج ترین سوال هایی که از او می پرسند این است که ریچارد با صورت جدیدش چطور رو به رو خواهد شد؟ «این سوال برای آدم هایی است که صورت عادی دارند. ما فکر می کنیم اگر این اتفاق برای ما بیفتد چکار خواهیم کرد؟ این پرسش ها برای کسانی که با صورت های از هم پاشیده زندگی کرده اند، معنی ندارد و دغدغه های آنها کاملا متفاوت است.»
نوریس قبل از عمل به ندرت خانه اش را ترک می کرد، اما بعد از آن بیشتر بیرون از خانه می رود. او می گوید: «من الان می توانم برای خرید بیرون بروم و این کار حس خوبی به من می دهد.»
او که سال های سال در خانه محبوس بود، حالا بسیار اجتماعی است. رودریگوز می گوید نتایج به دست آمده برای نوریس فوق العاده هستند. او کاملا نقاهت را گذرانده و حالش خوب است. او که به مدت 15 سال نه خوب غذا می خورد و نه حرف می زد حالا با صورت جدیدش کنار آمده است.
مساله مهم دیگر این است که هیچ کس نمی داند صورت پیوندی تا کی دوام خواهد آورد. همیشه این احتمال وجود دارد که نیاز به پیوند جدیدی باشد. رودریگوز می گوید: «البته ما نمی توانیم قولی بدهیم، اما احتمالا تا ده سال دیگر این صورت خوب خواهد بود.»
نوریس حالا گلف بازی می کند و به ماهیگیری علاقه مند است و اوقات خوشی با دوستانش دارد: «من حالا می توانم زندگی ام را از سر گیرم.»