مجلس هشتم یك دوره استثنایی بود

به گزارش نمانیوز، دکتر علیرضا مرندی، رئیس فرهنگستان علوم پزشکی و نماینده مردم تهران در مجلس هشتم است که سابقه تصدی وزارت بهداشت و درمان را نیز در کارنامه دارد. وی از جمله افراد حاضر در فهرست انتخاباتی جبهه متحد اصولگرایان در حوزه تهران است که هم در بحث قانون‌گذاری و هم در حوزه اجرایی در حوزه تخصصی خود؛ آن هم در سطوح بالا، فعالیت کرده است. مرندی در این گفت و گو مشکل حوزه سلامت و بهداشت را ضعف در اجرا و عدم تخصیص بودجه‌ها می‌داند و معتقد است در حوزه قانون‌گذاری خلاء چندانی نداریم. خلاصه‌ای از این گفت و گو را در ادامه می‌خوانید:

*آقای دکتر؛ جنابعالی سالها در حوزه اجرا حضور داشتید. چه شد که تصمیم گرفتید وارد مجلس شورای اسلامی بشوید؟
من چون چند سالی معاون وزارت بهداری و بعد هم وزیر بهداری و مدت هشت سال هم وزیر بهداشت و درمان بدوم به بهانه‌های مختلف با مجلس تماس داشتم. پس از فراغت از مسئولیت اجرایی در وزارت بهداشت به اصرار دوستان برای نمایندگی ثبت نام کردم. این دوستان از بنده خواستند تا تجربیاتم را در حوزه اجرا به مجلس منتقل کنم و در بحث قانون‌گذاری از آنها استفاده کنم.

*کمیسیون بهداشت و درمان مجلس را چطور می‌بینید. آیا توانسته کارآمدی لازم را در بحث‌های سلامت داشته باشد؟
کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به خصوص در دوره‌های ابتدایی بسیار غیرتخصصی بود چرا که نیروی انسانی پزشک در همه زمینه های لازم کم داشتیم این کمبود در سطح جامعه و وزارت بهداشت هم محسوس بود و به طریق اولی این مشکل در مجلس هم مشاهده می‌شد. بنابر این کمیسیون بهداشت و درمان مجلس کمک آن چنانی به وزارت بهداشت نمی‌کرد و خیلی وقت‌ها هم خود اعضای کمیسیون مشکلاتی را برای وزارت بهداشت به وجود می‌آوردند، مخصوصاً زمانی که بهداشت و درمان هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی به نظرم یک دوره استثنایی بود؛ از این لحاظ که دو نفر از وزرای سابق بهداشت و درمان در کمیسیون حضور داشتند و باقی اعضا هم سابقه کار در سطوح بالای دانشگاهی و مدیریت در بیمارستانها را در کارنامه داشتند بر همین اساس نیروی متخصصی که در کمیسیون حضور داشت، توانست تا حد بسیار زیادی در بحث قانون‌گذاری موثر واقع شود.
*جنابعالی هم درگیر قانون چهارم توسعه و هم درگیر قانون پنجم توسعه بودید و ر زمان تنظیم و اجرایی شدن قانون در حوزه‌های مختلف فعال بودید. نظر شما در باره مبحث بهداشت و سلامت در این دو قانون چیست؟
بعد اجرایی برنامه چهارم توسعه در بحث سلامت مقداری کمرنگ بود اما در برنامه پنجم توسعه با عنایت مقام معظم رهبری که خدمت ایشان نامه‌ای هم داده بودیم. به مقوله سلامت توجه ویژه‌ای شد. در جریان برنامه پنجم توسعه بود که برای اولین بار بحث انسان سالم مطرح شد و سلامت محور کار قرار گرفت. در مقایسه این دو قانون باید گفت که هر چه قوانین شفاف‌تر و اجرایی‌تر باشد وضع ما در اجرا هم بهتر خواهد شد.

*یعنی مشکلات امروز ما، به بحث شفافیت قوانین جاری در حوزه سلامت برمی‌گردد؟
خیر. ما در حال حاضر با مشکل نداشتن قانون مواجه نیستیم حتی اگر مسئویلن اجرایی فکر می‌کنند قانون نقص دارد می‌توانند استفساریه بدهند یا ماده واحده‌ای اضافه کنند و قانون‌های موجود را تکمیل کنند. مشکل قانون نیست بلکه مشکل ما اجرایی نشدن قانون‌های مصوب است.

*پس این نقص در اجرا به چه چیز برمی‌گردد؟
قانون برنامه پنجم توسعه در حوزه بهداشت، بسیار قانون خوب و کاملی است منتها در حوزه عمل آن چنان که باید اجرایی نشد که این اشکال درگام اول برمی‌گردد به اعتبارات مالی در این زمینه و در گام دوم برمی‌گردد به ضعف نظارت مجلس.
واقعاً نقدی که در این زمینه وارد است این است که بزرگترین ضعفی که در حال حاضر مجلس دارد. همین بحث نظارت است که آن چنان که باید و شاید نمی‌تواند دستگاههای اجرایی را به اجرای قوانین وابدارد. قانون نوشته می‌شود اما اجرایی نمی‌شود ومجلس هم نمی‌تواند بازخواست بکند و کمبودهای حوزه اجرا را جبران کند. تلاش‌های بسیاری هم شده اما وقتی اعتبارات تخصصی، سر زمان خود و در جای خود تخصیص داده نمی‌شود، بیمارستانها و دانشگاههای علوم پزشکی کاری از پیش نمی‌برند. ما الان شاهدیم که بسیاری از اعتبارات در دو ماه آخر سال داده می‌شود و دستگاه‌ها هم به خاطر این که بتوانند از این پول استفاده کنند و قبل از آن که موعد برگرداندن بودجه مازاد برسد، سریعا بودجه را خرج می‌کنند و طبیعتاً این عجله باعث می‌شود که بودجه در راههای غیرضروری خرج شود. مثلاً به جای آنکه به دنبال سرمایه‌داری در حوزه پیشگیری باشند دنبال این هستند که ساختمانی بسازند و کار عمرانی کنند تا این بودجه‌ای که چندین ماه دیر آمده برگشت نخورد.

منبع:هفته نامه پنجره