از فروردین 92 رهبر اندیشمند در حرم مطهر امام هشتم(ع) فرمودند: "با مذاکره مخالفتی ندارم اما خوش بین نیستم".
دولت یازدهم مذاکره را شروع کرد. در همان زمان و در طول این مدت، موافقان و مخالفان مذاکره، تحلیلها و مواضع متفاوت و فراوانی داشته و دارند.
اکنون در نهایت مهلت دورهای مذاکرات، نگاهی نو به این مقوله داریم.
پیامدهای مذاکرات برای ایران چنین است:
در سطح بینالملل
1. آمادگی ایران برای مذاکره منطقی بر جهانیان ثابت شد.
2. مشخص گردید که ایران با انتخاب خودش نمیخواهد سلاح هستهای بسازد و تبلیغات منفی غرب و دروغگویی آنها که میگفتند ایران درصدد ساخت سلاح هستهای است باطل شد.
3. اقتدار ایران آشکار شد که 5 قدرت قبلی و یک به اصطلاح ابر قدرت آمریکا پس از سی و چند سال تحریم نتوانستهاند ایران را فلج کنند یا وادار به پذیرش خواستههای استعماری غرب کنند و حالا مجبورند به مذاکره بنشینند.
4. اقتدار و استقلال ایران تثبیت مجدد شد که ایران مستقل و سازشناپذیر است و منطقی و مستدل سخن میگوید و تبلیغات دروغین غرب که طرفدار حقوق بشر و استقلال ملتها هستند آشکارتر شد.
5. وحدت و یکپارچگی ملت و رهبری و حاکمیت ایران در برابر زیاده خواهیهای غربیها جلوهای دیگر برای ملتهای آزادیخواه و استقلالطلب یافت.
6. بر همه افکار بیدار جهانی ثابت شد که دشمنان ایران، زورگو، ستمکار و سلطهطلب و استعمارگر هستند.
اکنون آمریکا 2 راه بیشتر ندارد:
1. توافق با ایران و برداشتن تحریمها
2. تحمل عواقب شکست مذاکرات
اگر آمریکا و اروپا خواستههای به حق ایران را نادیده بگیرند و به تحریمها اصرار کنند بیش از درصدی مزاحمت برای ایران، آنها بیشتر آسیب خواهند دید و بحران اقتصادی غرب تشدید میشود.
آنها در افکارعمومی جهان هر چه تبلیغ و جوسازی کنند محکوم میشوند که در ادعاها خود دروغگو هستند و شکست 6 قدرت غرب در برابر استقامت ایران به دنبال خود، افزایش موقعیت ایران و رهبری آن را در پی داشته و شکست غربیها در مذاکرات موقعیت آنها را در صحنه بینالملل به ویژه در بین ملتها ضعیف خواهد کرد.
استوار و محکم، همه با هم بر مدار ولایت امر هوشمند و شجاع در همه صحنهها مذاکرات و پشت صحنه آن و در میدانهای اجتماعی داخلی و خارجی وحدت داشته باشیم که خدا با ماست و پیروزی ار آن حق و مؤمنان با استقامت است.
شکست مذاکرات یا دستیابی به توافق، هر کدام باشد برای رهبری، ملت و حکومت ایران پیروزی است.
آمریكا 2 راه دارد
اسدالله بادامچیان
۱۳۹۳/۱۱/۲۶