وقتی «الیزه» از خجالت، عرق شرم می‌ریزد

رجا:خیلی وقت بود که صدای جمع کردن اسباب و
اثاثیه «کارلا برونی» ایتالیایی همسر سارکوزی از کاخ الیزه به گوش می‌رسید.
تقریبا تمام فرانسه مطمئن شده بود که دیگر دوران اجاره‌نشینی «نیکولا
سارکوزی» تمام شده و او باید جایش را به فردی دیگر که بدهد که تنفر مردم از
او تا این حد شدید نباشد؛ شدتی که با تمسخر فراوان هم همراه بود. افزایش
شدید مالیات‌ها در این کشور، خنده تلخی را بر لب فرانسوی‌ها نشانده بود؛
مالیات‌های سنگینی که با شوخی و زهرخند از آن به عنوان صاف کردن صورت حساب
شام پیروزی سارکوزی در انتخابات ریاست جمهوری دوره قبل در فلان رستوران
گرانقمیت «شانزه لیزه» یاد می‌کردند.

اما «بانوی اول» الیزه یک خوش شانسی محض
دارد و آن اینکه کسی قرار نیست جانشین او شود! اشتباه نکنید؛ سارکوزی
نتوانست رای مردم کشور شش گوش را به دست بیاورد اما رقیب پیروزش «فرانسوا
اولاند» همسری ندارد که بخواهد جای کارلا برونی را پر کند و جایگاه بانوی
نخست فرانسه را به خود اختصاص دهد. عجیب است اما اولاند چند سالی است با
کسی زندگی می‌کند که تنها دوست اوست و ازدواج رسمی میان آن‌ها صورت نگرفته
است.

فرانسوا اولاند ماه گذشته در حالی سکان
الیزه را به‌دست گرفت که برای اولین بار در تاریخ جمهوری پنجم فرانسه،
بانویی وی را به عنوان رئیس‌جمهور همراهی می‌کرد که قانونا نسبتی با وی
ندارد. «والری تریرویلر»، روزنامه‌نگار ۴۷ ساله‌ای که هنگام بدرقه سارکوزی
از کاخ الیزه، اولاند را همراهی می‌کرد، تاکنون دو بار ازدواج کرده که هر
دو ازدواجش به طلاق انجامیده و از این دو ازدواج صاحب سه فرزند است.
فرانسوا اولاند نه همسر رسمی وی محسوب می‌شود و نه پدر فرزندانش.

تریرویلر اصرار دارد که این موضوع که
بانوی اول فرانسه همسر رئیس‌جمهور نبوده و در واقع تنها هم‌خانه وی باشد،
تنها زمانی که وی و اولاند بخواهند با پاپ دیدار داشته باشند، قدری
دردسرساز است. این مطلب را روزنامه آمریکایی هافینگتون‌پست انعکاس داده
است. این روزنامه آمریکایی ادعا کرده است که دربین سوسیالیست‌ها ارتباط با
یک زن در عین ازدواج نکردن با او، چندان مهم نیست و این افراد همواره از
خود سوال می‌کنند که اصلا چرا باید ازدواج کنند؟ بنابراین، نهاد خانواده
برای سوسیالیست‌ها چندان اهمیتی ندارد.

البته داشتن روابط نامشروع در بین روسای
جمهور سابق فرانسه نیز بی‌سابقه نبوده، از جمله «فرانسوا میتران» که او هم
یک سوسیالیست بود، روابط نامشروع داشت. شخص سارکوزی نیز با ازدواج با یک
مانکن ایتالیایی به ‌نام کارلا برونی، جنجال‌های زیادی آفرید و کار را به
آنجا رساند که به نوشته بی‌بی‌سی، مشکلات فرهنگی، علت اصلی کنار گذاشته
شدنش از قدرت بود.

تریرویلر به این رابطه نامشروع با این جمله
که او «یک زن آزاد» است، افتخار هم می کند. فرانسوا اولاند هم حاضر به
تایید یا رد اینکه این دو با هم زن و شوهر هستند یا نیستند، نشد و ابراز
داشت که زندگی ما به خودمان مربوط است. شاید تا پیش از ریاست جمهوری این
ادعا تا حدودی درست بود اما اکنون که اولاند رئیس‌جمهوری فرانسه است، شاید
افکار عمومی این کشور به این راحتی از کنار این مساله عبور نکنند. اگر
اندکی با فرهنگ اجتماعی سیاسی غرب آشنا باشید، قطعا در می‌یابید که حتی در
امریکا نیز این ادبیات در عرصه سیاست عجیب به نظر می‌رسد چرا که رئیس‌جمهور
و همسرش در آمریکا نه تنها باید همسر یکدیگر باشند بلکه باید نماد یک زوج
موفق تلقی گردند.

والری همچنین می‌گوید که سعی دارد ویژگی
زندگی خصوصی خود را با اولاند حفظ کند به همین دلیل او بر ادامه تربیت و
سرپرستی پسرانش و ادامه فعالیت‌های روزنامه نگاری اصرار دارد. در چندش روز
آینده مشخص خواهد شد که او میان فعالیت به عنوان بانوی اول فرانسه و یک
روزنامه نگار، کدام یک را انتخاب خواهد کرد.

جمهوری پنجم فرانسه اکنون با پدیده‌ای جدید
مواجه شده که اگرچه تا پیش از این در سطح عموم جامعه وجود داشت اما به
الیزه راه نیافته بود. تردیدی نیست که از منظر اخلاق مسیحی، آن‌چه اولاند و
تریرویلر به آن افتخار می‌کنند، غیرقابل پذیرش است اما روشن است که در
فرانسه و بالاخص پس از انقلاب کبیر که جمهوری را در این کشور تاسیس کرد،
حساسیت‌های مذهبی رو به کاهش نهاده‌اند. اینک یک فرانسه مانده و یک رئیس
جمهور با سوالی درباره اینکه بانوی اول فرانسه که خواهد بود و آیا اولاند و
والری، برای جلوگیری از مشکلات بعدی رسماً ازدواج خواهند کرد یا رئیس
جمهور جدید فرانسه، رسماً به روابط نامشروع خود با والری ادامه خواهد داد
تا مشخص شود نهاد خانواده در فرانسه تا چه اندازه دستخوش تخریب و نابسامانی
شده است.