به گزارش نما به نقل از فارس، یک پایگاه آمریکایی در انتقاد از ارائه حق غنیسازی در ایران، به شدت از مواضع دولت اوباما درباره این موضوع انتقاد کرد.
در یادداشت منتشرشده در «ویکلی استاندارد» درباره اینکه نباید به ایران اجازه غنیسازی داد، ادعا شده است که استاندارد و ملاک فراحزبی در سیاست خارجی آمریکا درباره سیاست عدم غنیسازی، «مرده» و از بین رفته است.
در این یادداشت آمده است: «در توافق موقت امضا شده در نوامبر 2013(ژنو)، واشنگتن به ایران حق غنیسازی داد و در 18 ماه گذشته وارد اقدام بیسابقه در چانهزنی درباره گستره و نه موجودیت برنامه غنیسازی شده است.
در این گزارش با ادعای آنکه ایران به دنبال بمب اتمی است، آمده است: «این تصمیم مطمئنا ثابت خواهد شد که فاجعهبار است. توافقی که اجازه غنیسازی در ایران را بدهد مشکلی را که قرار بود حل کند، حل نخواهد کرد».
در ادامه این یادداشت هم میخوانیم: «علاوه بر این، راستیآزمایی در چنین توافقی چالشساز خواهد بود. وقتی غنیسازی یا بازفراوری یکسره ممنوع باشد، کشف نقض و تخطی به نسبت آسان است. اجرای توافقی که اجازه 6104 سانتریفیوژ را داده اما اجازه 6105 سانتریفیوژ را نداده، فرستادن کسی دنبال نخود سیاه است».
در مطلب «ویکلی استاندارد» ادعا میشود: «شاید مهمتر از این موضوع آن است که توافق ایران یک سابقه و رویه خطرناک ایجاد میکند. آمریکا در حال پذیرش استثنا در مورد سیاست عدم گسترش خود(پذیرش غنیسازی) برای کشوری است که دشمن دیرینه آن است در صورتی که آمریکا این سیاست را برای کشوری قبول نکرده است».
در ادامه هم آمده است: «در صورت توافق هستهای ایران، برای واشنگتن سخت خواهد بود تا توضیح دهد که در موضوع فناوریهای حساس هستهای به تهران اعتماد میکند اما نه دیگر کشورها از قبیل متحدان و شرکایش. دیگر کشورها به طور اجتناب ناپذیری درخواست حق غنیسازی را مطرح خواهند کرد که این موضوع به تضعیف بیشتر استاندارد عدم گسترش و دعوت از یک فوران احتمالی گسترش سلاحهای اتمی منجر میشود».
پایگاه آمریکایی نوشت: «این یک نگرانی تئوریک و خیالی نیست. مقامات عربستان سعودی و امارات متحده عربی دقیقا همین حقوق و توانمندیهای هستهای که در توافق نهایی ایران واگذار میشود را درخواست کردهاند و کره جنوبی هم به بازفراوری برای مقاصد صلحآمیز علاقه نشان داده است».
ویکلی استاندارد همچنین هشدار میدهد: «این تنها شروع ماجرا است. وقتی کشورها مورد ایران را دنبال کنند، انتظار درخواستهای بیشتر برای غنیسازی و برنامه فراوری را داشته باشید».
همچنین در این مطلب میخوانیم: « دولت اوباما ادعا کرد که توافق مبتنی بر غنیسازی صفر درصدی(عدم غنیسازی) غیرممکن بود. شاید اینطور بود اما این بسیار میتوانست بهتر باشد که ایران در مواجه با یک محکومیت شدید بینالمللی در قبال غنیسازی روبورو میبود تا اینکه برنامه غنیسازی خطرناک آن با تایید و دعای خیر جامعه بینالمللی را داشته باشد».
در این یادداشت آمده است: «دولت اوباما هرگز به گونه درستی اینکه آیا غنیسازی صفر درصدی در توافق قابل حصول است یا نه، را آزمایش نکرد. مقامات ایران برای بهبود چانهزنی در مذاکرات، این موضوع (غنیسازی صفر درصدی) را غیرممکن دانستند و دولت اوباما سادهلوحانه ادعاهای آنها را پدیرفت. آمریکا مثل موارد لیبی و تایوان باید در قبال ایران هم قاطع میماند».
در این مطلب از دولت اوباما انتقاد شده که باید برای ایران اینطور شرایط را قرار میداد که از بین دو راه «انزوای بینالمللی، تشدید تحریمها و گزینه نظامی» یا «توافق مبتنی بر سیاست عدم غنیسازی در ازای برداشتن تحریمها» یکی را انتخاب کند.
در پایان این یادداشت هم آمده است: «اما به جای این موضوع، ما(آمریکا) بازی را به ایران واگذار کردیم. ما این استاندارد و معیار بینالمللی را که در باره ایران ایجاد کرده بودیم، در مواجه با درخواستهای غیرمنطقی آن نیمهکاره رها کردیم. آنچه که ما باید برای این توافق نشان دهیم، این نیست که این یک توافق تاریخی است بلکه این مرگ ستون 70 ساله سیاست خارجی فراحزبی آمریکا است».
پایگاه آمریكایی: نباید به ایران اجازه غنیسازی میدادیم
پایگاه ویكلی استاندارد، در یادداشتی با انتقاد شدید از «دادن اجازه غنیسازی»، نوشته است: «باید بر سیاست غنیسازی صفر درصدی در توافق هستهای ایران قاطع میبودیم».
۱۳۹۴/۱/۲۴